Dwie podstawowe metody leczenia zwężenia tętnicy szyjnej to endarterektomia i stentowanie. Wciąż brakuje dużych badań z randomizacją porównujących długoterminową skuteczność obu metod. Opisano ją w prezentowanym badaniu International Carotid Stenting Study.
Wyniki pracy opublikowano na łamach The Lancet. Do badania włączono pacjentów z objawowym zwężeniem tętnicy szyjnej, których zrandomizowano w stosunku 1:1 do wykonania stentowania lub endarterektomii.
Pacjentów zrekrutowano w 50 ośrodkach na całym świecie. Sam proces randomizacji był przeprowadzany centralnie a pacjentów przydzielano do poszczególnych metod leczenia telefonicznie lub za pomocą faksu. Pierwszorzędowym punktem końcowym był udar zakończony zgonem lub powodujący niepełnosprawność. Analizę przeprowadzono w grupach wyodrębnionych zgodnie z zaplanowanym leczeniem a także zgodnie z protokołem. Sprawność oceniono za pomocą zmodyfikowanej skali Rankina.
Do badania włączono 1713 chorych. 855 poddano stentowaniu, a 858 – endarterektomii. Okres obserwacji wyniósł średnio 4,2 roku (IQR 3,0-5,2m maksymalnie 10,0). 3 pacjentów wycofało natychmiastowo zgodę na udział w badaniu i ostatecznie w analizie grup wyodrębnionych zgodnie z zaplanowanym leczeniem znalazło się 1710 pacjentów.
Obie grupy nie różniły się w zakresie udarów zakończonych zgonem lub powodujących niepełnosprawność (52 w grupie stentowania, 49 w grupie endarterektomii; 5-letnie ryzyko odpowiednio 6,4% i 6,5%, HR 1,06, 95-proc. CI 0,72-1,57, p=0,77). Wszystkie udary występowały częściej w grupie stentowania (119 vs. 72, 5-letnie ryzyko 15,2% vs. 9,4,%, HR 1,71, 95-proc. CI 1,82-2,30, p<0,001 w analizie grup wyodrębnionych zgodnie z zaplanowanym leczeniem; 5-letnie ryzyko 8,9% vs. 5,8%, HR 1,53, 95-proc. CI 1,02-2,31, p=0,04 w analizie zgodnej z protokołem). Były to głównie udary, które nie powodowały niepełnosprawności. Nie stwierdzono istotnych różnic w wynikach zmodyfikowanej skali Rankina po roku, 5 latach i ostatniej wizycie.
Podsumowując, długoterminowe rokowanie pacjentów z objawowym zwężeniem tętnicy szyjnej poddanych endarterektomii lub stentowaniu jest zbliżone. Warto jednak zauważyć, że udary, które nie powodowały niepełnosprawności były częstsze w grupie poddanej angioplastyce tętnic szyjnych.
Łukasz Januszkiewicz. [Opublikowano dnia: 2014-10-22]. Objawowe zwężenie tętnicy szyjnej - operować czy stentować. Protokół dostępu: http://www.chirurg.pl/doniesienia/34446 [Pobrano dnia: 2014-10-29].
Wyniki pracy opublikowano na łamach The Lancet. Do badania włączono pacjentów z objawowym zwężeniem tętnicy szyjnej, których zrandomizowano w stosunku 1:1 do wykonania stentowania lub endarterektomii.
Pacjentów zrekrutowano w 50 ośrodkach na całym świecie. Sam proces randomizacji był przeprowadzany centralnie a pacjentów przydzielano do poszczególnych metod leczenia telefonicznie lub za pomocą faksu. Pierwszorzędowym punktem końcowym był udar zakończony zgonem lub powodujący niepełnosprawność. Analizę przeprowadzono w grupach wyodrębnionych zgodnie z zaplanowanym leczeniem a także zgodnie z protokołem. Sprawność oceniono za pomocą zmodyfikowanej skali Rankina.
Do badania włączono 1713 chorych. 855 poddano stentowaniu, a 858 – endarterektomii. Okres obserwacji wyniósł średnio 4,2 roku (IQR 3,0-5,2m maksymalnie 10,0). 3 pacjentów wycofało natychmiastowo zgodę na udział w badaniu i ostatecznie w analizie grup wyodrębnionych zgodnie z zaplanowanym leczeniem znalazło się 1710 pacjentów.
Obie grupy nie różniły się w zakresie udarów zakończonych zgonem lub powodujących niepełnosprawność (52 w grupie stentowania, 49 w grupie endarterektomii; 5-letnie ryzyko odpowiednio 6,4% i 6,5%, HR 1,06, 95-proc. CI 0,72-1,57, p=0,77). Wszystkie udary występowały częściej w grupie stentowania (119 vs. 72, 5-letnie ryzyko 15,2% vs. 9,4,%, HR 1,71, 95-proc. CI 1,82-2,30, p<0,001 w analizie grup wyodrębnionych zgodnie z zaplanowanym leczeniem; 5-letnie ryzyko 8,9% vs. 5,8%, HR 1,53, 95-proc. CI 1,02-2,31, p=0,04 w analizie zgodnej z protokołem). Były to głównie udary, które nie powodowały niepełnosprawności. Nie stwierdzono istotnych różnic w wynikach zmodyfikowanej skali Rankina po roku, 5 latach i ostatniej wizycie.
Podsumowując, długoterminowe rokowanie pacjentów z objawowym zwężeniem tętnicy szyjnej poddanych endarterektomii lub stentowaniu jest zbliżone. Warto jednak zauważyć, że udary, które nie powodowały niepełnosprawności były częstsze w grupie poddanej angioplastyce tętnic szyjnych.
Łukasz Januszkiewicz. [Opublikowano dnia: 2014-10-22]. Objawowe zwężenie tętnicy szyjnej - operować czy stentować. Protokół dostępu: http://www.chirurg.pl/doniesienia/34446 [Pobrano dnia: 2014-10-29].
Komentarze
[ z 0]