W stanowisku podjętym 11 sierpnia Naczelna Rada Lelarska wskazuje, że pominięcie w zakresie odrębnym dusznicy niestabilnej w kontraktach szpitali sieciowych oraz wyłączenie tych rozpoznań z zakresu nielimitowanego, skojarzonego OZW w placówkach poza siecią, spowoduje m.in. znaczne ograniczenie dostępu do leczenia inwazyjnego pacjentów z zaawansowaną miażdżycą i zaburzeniami rytmu serca.

Poniżej publikujemy pełną treść stanowiska Prezydium NRL z 11 sierpnia 2017 r.

„Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej, po zapoznaniu się z projektem zarządzenia Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia zmieniającego zarządzenie w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju leczenie szpitalne, zamieszczonego na stronie internetowej Narodowego Funduszu Zdrowia, zgłasza następujące uwagi do przedmiotowego projektu:

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej negatywnie ocenia usunięcie z grupy E12G rozpoznań I20 i I20.1. Zmiana ta wykluczy możliwość rozliczania przypadków dusznicy niestabilnej zarówno w grupie E12G, jak i E10, E11 i E15 w ramach nielimitowanego skojarzonego zakresu świadczeń dedykowanego do rozliczania leczenia ostrych zespołów wieńcowych (OZW), jako świadczeń ratujących życie. Ostre stany wieńcowe są stanem zagrożenia życia i wymagają pilnej interwencji medycznej, której koszty powinny być przez płatnika w odpowiednim trybie i wysokości pokrywane.

Wprowadzenie projektowanych zmian doprowadzi do sytuacji, w której pacjenci z rozpoznaną dusznicą niestabilną będą według kardiologów nadal leczeni poza kolejnością (jako zabiegi dla ratowania życia), koszty tych zabiegów będzie jednak rozliczany w ramach planowych angioplastyk, które są świadczeniami limitowanymi i wycenianymi znacząco niżej niż procedury ostrych zespołów wieńcowych (bez uwzględnienia kosztów utrzymania zespołu lekarzy, pielęgniarek i techników w tych oddziałach i całodobowo funkcjonujących pracowniach).

Pominięcie w zakresie odrębnym dusznicy niestabilnej w kontraktach szpitali sieciowych oraz wyłączenie tych rozpoznań z zakresu nielimitowanego, skojarzonego OZW w placówkach poza siecią, spowoduje:

1) znaczne ograniczenie dostępu do leczenia inwazyjnego pacjentów z zaawansowaną miażdżycą i zaburzeniami rytmu serca (…),

2) wymuszenie nieetycznych i sprzecznych z etyką zachowań lekarskich, zmierzających do przesuwania w czasie pilnych interwencji kardiologicznych,

3) znaczne pogorszenie się kondycji finansowej szpitali.

Prezydium wskazuje ponadto, że w przypadku gdy niestabilna dusznica ze względu na wskazania medyczne powinna być rozpoznaniem dla procedur kardiologicznych ratujących życie (które co do zasady powinny być nielimitowane) to procedury te nie mogą być rozliczane w ramach hospitalizacji planowej, ponieważ z założenia pacjent z rozpoznaniem niestabilnej dusznicy pacjentem planowym nie jest. Dlatego koszty świadczeń udzielonych w warunkach przymusu ustawowego należy włączyć do skutków jakie wywołuje realizacja takich procedur w ramach funkcjonowania podmiotu leczniczego tj. zapewnienie utrzymania gotowości do udzielania świadczeń w trybie całodobowym”.


Źródło: NIL