Nowe badanie dostarcza kolejnego dowodu motywującego kobiety w ciąży do zaprzestania palenia papierosów. Nałóg ten zmniejsza wydolność fizyczną u dzieci płci męskiej.
Dobrze znany jest szkodliwy wpływ palenia papierosów zarówno na matkę, jak i dziecko, zwiększa on ryzyko przedwczesnego porodu, wad wrodzonych i śmierci okołoporodowej dzieci.
Pomimo tych zagrożeń wiele matek nie przestaje palić. Zgodnie z raportem CDC z 2011 roku około 10% matek w Stanach Zjednoczonych paliła papierosy w ostatnim trymestrze ciąży.
Obecne badanie prowadzone przez Dr. Maria Hagnäs z University of Oulu w Finlandii, zostało opublikowane w "BJOG: An International Journal of Obstetrics and Gynecology".
Autorzy pracy wielokrotnie podkreślają bezwględną potrzebę rzucenia nałogu palenia przez ciężarne matki.
W swoim badaniu zebrali oni dane od 508 mężczyzn w wieku średnio 19 lat. Wydolność fizyczna określona została na podstawie 12 – minutowego testu biegania, znanego jako test Coopera. Naukowcy zebrali również dane na temat palenia tytoniu przez matki uczestników, ich BMI i wzrost masy ciała w czasie ciąży.
Spośród badanych, matki 59 mężczyzn paliły w czasie ciąży przynajmniej jednego papierosa dziennie. Zespół badawczy zaobserwował, że osoby te wypadały gorzej w teście Coopera od pozostałych uczestników. Wyniki te były niezależne od BMI matek w czasie ciąży, jak również poziomu aktywności fizycznej i palenia samych uczestników. Dodatkowo zauważono, że mężczyźni matek z nadmiernym przyrostem masy ciała w ciąży i wysokim BMI w okresie przedciążowym również uzyskują gorsze wyniki w teście biegowym.
Zespół badawczy mówi, że ich badanie daje dowody na odległe w czasie skutki palenia papierosów przez ciężarne matki na ich potomstwo, czym potwierdza potrzebę rzucenia nałogu przez kobiety starające się o dziecko lub już będące w ciąży.
Źródło: medicalnewstoday.com / onlineliberary.wiley.com
Komentarze
[ z 7]
To kolejne badanie dowodzące tego, jak palenie w ciąży jest niebezpieczne dla dzieci... Nie dziwią mnie wyniki tego badania. No ale z drugiej strony i grupa badawcza jest mała, a do tego dzieci matek palących często wywodzą się z gorszych warunków socjoekonomicznych... Tak więc mogą mnieć ogólnie gorszy rozwój psychoruchowy, sa mniej zadbani i zmotywowani do aktywności fizycznej. Stad gorsze wyniki w teście biegowym.
No właśnie ja też nie jestem całkowicie przekonana co do metodologii tych badań. Czy taka grupa badawcza może naprawdę dać wiarygodne wyniki? Może powinno się raczej wybrać bardzo dokładnie członków dwóch grup: dzieci matek palących i niepalących w czasie ciąży a wśród tych grup reprezentantów różnych grup społecznych o różnym stylu życia i aktywności fizycznej.. Nie mówię, że tu tak nie było, ale nie jest to opisane w artykule. To, że palenie tytoniu w ciąży szkodzi potomstwu jest oczywiste i bezsprzeczne. Skoro szkodzi dorosłym to trudno, żeby nie szkodziło rosnącemu w brzuchu organizmowi. Te badania nie zmieniają chyba dużo w naszej wiedzy.
Palenie w ciąży to rzecz niedopuszczalna. najbardziej cieszyłoby mnie to gdyby nie było kobiet do wzięcia udziału w takich badaniach. Niestety kobiety w ciąży palą notorycznie. Nawet tuż przed porodem. Wiele zdaje sobie sprawę z negatywnego wpływu palenia na dziecko, ale nie potrafi przestać lub bagatelizuje problem. Skutki pojawiają sę dopiero po urodzeniu, niska masa urodzeniowa, alergie pokarmowe, astma i wiele wiele innych. Lista cały czas się powiększa przez stale rosnący odsetek kobiet, w tym ciężarnych.
Palenie w ciąży upośledza chyba wszystko co tylko może u rozwijającego się płodu!!! Nie mogę w to uwierzyć, że w dwudziestym pierwszym wieku wciąż zdarzają się kobiety, które ryzykują zdrowie swoich pociech i decydują się na palenie będąc z nimi w ciąży. Nie chce mi się wierzyć, że wciąż nie wymyśliliśmy sposoby by zmotywować matki do rzucenie palenie. Albo sposobu na wyciągnięcie konsekwencji jeśli tego nie uczynią. To niewiarygodne! Przez głupotę matki, dziecko później będzie ponosiło konsekwencje przez całe swoje życie!!!
Popieram Panią Gabrielę i Wiktorię. Bulwersuje mnie fakt, że tak wiele badań udało się przeprowadzić na kobietach palących w trakcie ciąży. Jakim cudem? Może zamiast przeprowadzać badania na tej grupie pacjentów, lepiej byłoby się skupić na promocji zdrowego trybu życia, czy po prostu informować ciężarne panie o skutkach palenia dla płodu? Po co udowadniać jak wiele chorób może wywołać dym tytoniowy na rozwijającym się organizmie? Przecież już chyba mamy dosyć dowodów na potwierdzenie jego szkodliwości i wystarczająco argumentów by z czystym sumieniem, a wręcz entuzjazmem przekonywać pacjentów do zerwania z nałogiem. Tym bardziej w grupie kobiet ciężarnych. Mam nadzieję, że doczekam tego dnia, kiedy nie będzie możliwości spotkania ciężarnej kobiety z odpalonym papierosem w dłoni. Liczę na to i czekam z niecierpliwością!!!
Badania wykazują, że ponad 30% Polek pali papierosy stąd łatwo znależć koniety do badań. Problem ten dotyczy głównie kobiet ubogich, samotnych, niewykształconych, bezrobotnych, co jeszcze bardziej utrudnia dotarcie z edukacją i pomocą. Chociaż większość z nich nie przyznaje się do palenia w ciąży, chociaż w wielu przypadkach wiadomo, że nie odstawiły papierosów. Matki palaczki często wyśmiewają zalecenia i informację, że palenie w ciąży jest bardzo niebezpieczne, mówiąc np.: „w poprzedniej ciąży też paliłam i dziecko jest zdrowe”. Czyżby? To, że żyje, na pierwszy rzut oka wygląda zdrowo, a nawet zostało ocenione na 10 punktów w skali Apgar i miało prawidłową masę ciała oznacza jedynie, że miało naprawdę dużo szczęścia. Należy jednak pamiętać o tym, że wiele skutków bycia biernym palaczem w łonie matki ujawnia się tygodnie, miesiące, a nawet lata po porodzie.
Chciałabym ugryźć troszkę inny problem odnośnie tego posta a mianowicie świadomość na temat możliwej aktywności fizycznej w czasie ciąży u kobiet. Zakład Położnictwa Śląskiego uniwersytetu medycznego w Katowicach robił na ten temat badania (I.Gałązka,B.Kotlarz i wsp. )i doszli do bardzo ciekawych wniosków. Kontynuacja lub podjęcie aktywności fizycznej w ciąży jest istotnym elementem wpływającym nie tylko na prawidłowy przebieg ciąży, ale również porodu i okresu poporodowego. Ruch w ciąży korzystnie wpływa na poprawę wydolności układu krążenia, mięśniowo-szkieletowego i trawiennego wraz z procesami metabolicznymi . W aspekcie porodu zaletami uprawiania aktywności fizycznej jest szybszy postęp, mniejsze odczuwanie bólu i stresu oraz zmniejszone ryzyko poważnych obrażeń krocza. Regularnie podejmowana aktywność fizyczna skutecznie zmniejsza występowanie obrzęków i żylaków. Szczególnie przydatne jest to dla kobiet aktywnych zawodowo, które są narażone na siedzący tryb pracy. Korzyści wynikające z częstej zmiany pozycji można uzupełnić aktywnością fizyczną Podczas ciąży zmienia się fizjologiczne wygięcie kręgosłupa oraz środek ciężkości ciała. W celu uniknięcia bólów krzyża poleca się wzmacnianie mięśni grzbietu i mięśni przednio-bocznych i tylnych. Ćwiczenia gimnastyczne wspomagają profilaktykę przykurczy mięśniowych oraz przyczyniają się do prawidłowego uwapnienia kości i zwiększenia elastyczności stawów. Ciężarna macica uciskając na dolny odcinek odbytnicy, utrudnia wypróżnianie. Zwiększenie ruchliwości organizmu pobudza perystaltykę jelit, przeciwdziałając zaparciom. Szczególnie spacery są doskonałą profilaktyką tych dolegliwości. W zapobieganiu wystąpieniu żylaków odbytu lub w łagodzeniu objawów spowodowanych tymi dolegliwościami poleca się specjalny zestaw ćwiczeń wykonywanych w pozycji kolankowo – łokciowej. Ruch działa również ogólnoustrojowo, a razem z redukcją tkanki tłuszczowej wpływa także na zmniejszenie ryzyka wystąpienia nowotworów jelita grubego. Forma aktywności powinna być skonsultowana z osobą prowadzącą ciążę i dostosowana do potrzeb i możliwości ciężarnej, uwzględniając i wykluczając ryzyko utraty równowagi, upadków, kolizji . W ciąży zwiększa się przemiana materii, a co za tym idzie podwyższa się podstawowa temperatura ciała. Uznaje się, że wzrost temperatury ciała powyżej 39,2 stopni Celsjusza może być teratogenny dla rozwijającego się płodu. Należy unikać przegrzania organizmu, dbając by uprawianie sportów odbywało sie w chłodnych pomieszczeniach oraz dostarczaniu odpowiedniej ilości płynów . Wpływ ciąży dotyczy również układu kostno-stawowego. Na skutek działania hormonów ciążowych dochodzi do rozluźnienia połączeń stawowych, co jest prawidłowym objawem przystosowującym organizm kobiety do utrzymania ciąży oraz do prawidłowego przebiegu porodu. Niewskazane są zatem ćwiczenia z obciążeniem, a jeśli ciężarna wyraża takie życzenie, przed podjęciem tego rodzaju aktywności powinna skonsultować się i pozostawać pod nadzorem specjalisty. Rodzaj polecanego wysiłku fizycznego zależy od stylu życia sprzed ciąży. Kobietom, które aktywnie spędzały czas, poleca się bardziej wymagające dyscypliny sportowe, jak aerobik czy jogging, które odpowiednio wykonywane nie wpłyną negatywnie na samopoczucie kobiety oraz zdrowie dziecka . Wydolność fizyczna zwiększa się w drugim trymestrze ciąży, a kobiety ciężarne w tym okresie mają większą wytrzymałość na wysiłek niż kobiety nieciężarne. Ciężarne, które prowadziły siedzący tryb życia powinny rozpocząć aktywność fizyczną od codziennej, 15-minutowej gimnastyki kilka razy w tygodniu. W miarę poprawy wydolności organizmu można wydłużyć te sesje do 30 minut aktywnego wysiłku fizycznego. Kolejną z aerobowych aktywności fizycznych jest pływanie oraz aerobik w wodzie. Nie ma negatywnych doniesień na temat przebywania w wodzie. Mówi się o pozytywnym wpływie immersji oraz ćwiczeń wodnych na przebieg porodu. Należy pamiętać o kontroli temperatury wody, która w przypadku hydroterapii nie powinna przekraczać 35 stopni Celsjusza, a podczas ćwiczeń ruchowych 31 stopni Celsjusza . Kobiety ciężarne powinny wybierać styl klasyczny oraz grzbietowy, gdyż wpływają one na wzmocnienie głębokich partii mięśni. Zajęcia w wodzie re laksują kobietę oraz uczą prawidłowego, głębokiego oddychania. Należy unikać basenów z chlorowaną wodą, dużo bardziej polecana jest woda ozonowana, ze względu na mniejszą reakcję alergiczną skóry. Idealnymi sposobami gimnastyki w okresie ciąży jest metoda Pilates, która zwiększa siłę mięśni, uspokaja oraz ułatwia relaksację. Ćwiczenia te poprawiają przepływy maciczno-łożyskowe, co pozytywnie wpływa na dobrostan płodu. Podobną metodą jest joga, która dodatkowo uczy skupienia na środku ciężkości ciała, pozwala się rozluźnić i pozbyć napięcia oraz skoncentrować na uzyskaniu odprężenia. Jeśli nie ma przeciwwskazań, ćwiczenia te można rozpocząć po zakończeniu 12 tygodnia ciąży. Ćwiczenia oddechowe mogą być wykonywane przy okazji innych aktywności, takich jak pływanie, joga, gimnastyka, bądź jako indywidualny program ćwiczeń. Poleca się oddychanie torem brzusznym, co zwiększa rozciągnięcie przepony oraz pojemności płuc. Ćwiczenia te mogą być, po odpowiednim instruktaży, samodzielnie wykonywane przez cieżarną, a często są też jedną z niewielu form aktywności dozwolonych w przypadku wystąpienia patologii w okresie ciąży. Aktywność fizyczna jest nieodłącznym elementem profilaktyki otyłości. Szczególnie kobiety ciężarne są narażone na wzrost masy ciała, co spowodowane jest zmianą metabolizmu (organizmu / tkanek) oraz przeświadczeniem kobiet, że w ciąży należy jeść dwa razy więcej. Otyłość podczas ciąży stwarza większe ryzyko wystąpienia chorób współistniejących z ciążą - tj. nadciśnienia tętniczego indukowanego ciążą, cukrzycy ciążowej, żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W prawidłowo przebiegającej ciąży przyrost masy ciała kobiety nie powinien przekroczyć 20% masy ciała sprzed ciąży. Często konieczna jest kilkukrotna indukcja porodu poprzez zastosowanie wlewów naskurczowych z większymi dawkami oksytocyny. Wydłuża się również czas samego porodu na skutek trudności okołoporodowych. Komplikacje podczas porodu mogą być spowodowane wewnętrznym stłuszczeniem tkanek miękkich kanału rodnego, co zmniejsza jego średnicę, jak również makrosomią płodu, która zwiększa ryzyko dystocji barkowej oraz obszernych obrażeń krocza rodzącej. Takie porody obarczone są większym ryzykiem konieczności zakończenia go w sposób operacyjny poprzez użycie próżnociągu bądź kleszczy położniczych. Obserwuje się również częstsze występowanie smółki w płynie owodniowym, wahań tętna płodu, co skutkuje niższą punktacją w skali Apgar w 1. i 5. minucie. W przypadku konieczności podania znieczulenia zewnątrzoponowego bądź podpajęczynówkowego, może wystąpić problem z palpacyjnym odnalezieniem orientacyjnych punktów kostnych kręgosłupa oraz z oszacowaniem głębokości podania znieczulenia. U osób otyłych zmienia się dystrybucja anestetyków, przez co lekarz anestezjolog musi zwrócić szczególną uwagę przy obliczaniu podawanej dawki leku. Wyżej wymienione problemy zmuszają do wykonywania dwukrotnie większej ilości cięć cesarskich u otyłych ciężarnych. Stwierdza się również trzykrotnie większe ryzyko dłuższego hospitalizowania tych kobiet. Kobietom otyłym poleca się uprawianie sportu w celu zmniejszenia masy ciała, i tym samym zmniejszenia ryzyka wystąpienia chorób związanych z nadwagą tj. nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, bólów związanych z nadmiernym obciążeniem stawów oraz kręgosłupa . Aktywność fizyczna pomaga także utrzymać prawidłową glikemię we krwi. Polecana jest zarówno dla zdrowych ciężarnych, jak również dla kobiet obciążonych cukrzycą ciężarnych. Każdy rodzaj wysiłku fizycznego u kobiet z BMI ≤ 25 zmniejsza ryzyko zachorowania na cukrzycę, zarówno w okresie przedkoncepcyjnym jak i w trakcie ciąży. Wysiłek fizyczny działa na dwa sposoby w walce z cukrzycą – zwiększa wrażliwość komórek mięśniowych na insulinę oraz zwiększa transport glukozy do komórek. Zaleca się ćwiczenia o średnim nasileniu. Aktywność fizyczna podczas ciąży daje wiele korzyści zarówno dla przyszłej mamy, jak również dla nienarodzonego jeszcze dziecka. Należy jednak zapoznać się z dozwolonymi w ciąży dyscyplinami sportowymi. American College of Obstetricians and Gynecologists zaleca kontynuowanie tych form aktywności sprzed ciąży, do których kobieta jest przyzwyczajona i na które znana jest reakcja jej organizmu. Ostrzega natomiast przed zwiększeniem ich intensywności oraz przed rozpoczynaniem nowych, nieuprawianych wcześniej dyscyplin. Należy również unikać aktywności, które stwarzają ryzyko bezpośredniego urazu matki, i - co za tym idzie – uszkodzenia płodu. Niewskazane jest przebywanie ciężarnej na dużych wysokościach. Wiąże się to bowiem ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia ostrej choroby wysokościowej, obrzęku płuc czy mózgu. Po 2 godzinach od zmiany wysokości następuje pobudzenie układu krwiotwórczego na skutek zwiększonego wydzielania erytropoetyny oraz hemoglobiny, co może prowadzić do wystąpienia dolegliwości zakrzepowo - zatorowych. Pierwszymi objawami są osłabienie organizmu, dolegliwości bólowe, mdłości oraz problemy z oddychaniem. Jest to mechanizm kompensacyjny w celu zwiększenia nasycenia krwi tlenem. Adaptacja ta trwa 4 - 5 dni. Po tym czasie można ostrożnie zwiększyć poziom wysiłku fizycznego ciężarnej. W aspekcie ciąży może wystąpić jej zagrożenie w postaci porodu przedwczesnego czy hipoksji płodu. Podstawowym leczeniem powinno być zmniejszenie wysokości na jakiej znajduje się kobieta. Za bezpieczną, tolerowaną w ciąży granicę wysokości uważa się 1800 m. Objawy nasilają się powyżej 2400 – 3000 m. Kobiety ciężarne powinny zatem unikać wspinaczek górskich, jak również spokojnych spacerów na wysokościach. Niewskazane są również górskie sporty zimowe, np. jazda na nartach zarówno ze względu na wysokość, jak również na zwiększone ryzyko upadku. Podobna sytuacja dotyczy nurkowania. Zmiana ciśnienia może powodować u płodu zatory powietrzne oraz chorobę dekompresyjną. Organizm kobiety ciężarnej zmienia swój metabolizm, adaptuje się do nowej sytuacji. Obserwuje się zmniejszenie wydolności fizycznej kobiety. Nadmierny wysiłek może występować w takich dyscyplinach jak: jazda konna, gimnastyka atletyczna czy jazda na łyżwach i rolkach- taka aktywność nie jest zalecana kobietom ciężarnym. Kobiety, które wyczynowo uprawiają sporty należy poinformować o ryzyku jakie może wystąpić podczas forsowania organizmu w ciąży oraz narażania go na przegrzanie. Otacza się ją szczególną opieką, poleca się częstsze wizyty kontrolne u ginekologa położnika. Należy zadbać o odpowiednią podaż płynów oraz unikać wysiłku fizycznego w wysokich temperaturach. Każda aktywność fizyczna powinna być poprzedzona 5 minutową rozgrzewką. Ważna jest dodatkowa suplementacja witaminami i minerałami, prawidłowa kaloryczność posiłków oraz kontrola odpowiedniego poziomu nawodnienia organizmu. Pomimo udowodnionego pozytywnego wpływu aktywności fizycznej na dolegliwości ciążowe, w badaniach własnych wykazano, że kobiety ciężarne ograniczają wysiłek fizyczny w pierwszym trymestrze właśnie ze względu na występowanie dolegliwości pierwszych tygodni ciąży. Systematycznie uprawiany wysiłek fizyczny pozytywnie wpływa zarówno na stan zdrowia fizycznego jak i psychicznego. Ma działanie uspokajające, zmniejsza poziom stresu oraz lęków, ułatwia zasypianie i niweluje problemy z bezsennością. Kobietom w okresie ciąży często towarzyszą objawy depresji, co spowodowane jest wahaniami hormonalnymi. W bardziej nasilonych stanach stosuje się leki przeciwdepresyjne, ale pomocne okazują się również ćwiczenia gimnastyczne oraz wsparcie ciężarnej. Program kinezystymulacji pozwala osiągnąć wysoki efekt odprężenia i relaksacji psychicznej. W badanej grupie elementy jogi i inne formy relaksacji cieszyły się powodzeniem u części kobiet. Na podjęcie aktywności fizycznej ma wpływ także indywidualny styl życia sprzed ciąży , co potwierdzają wyniki badań dotyczące porównania zachowania wysiłku fizycznego w poprzedniej i obecnej ciąży. Badania dotyczące dostępności ciężarnych do edukacji prenatalnej dowodzą, że zaledwie 37,39% ciężarnych otrzymało wystarczające informacje o prawach kobiet w ciąży w kwestii aktywności zawodowej, a u 18,26% ten temat nie został poruszony. Z badań przeprowadzonych wśród kobiet z zagrożoną ciążą wynika, że 56,09% z nich otrzymało wystarczające informacje odnośnie bezpieczeństwa wysiłku fizycznego w ciąży, a 21,74% natomiast nie czuła się w pełni wyedukowana na temat możliwości wykonywania takich ćwiczeń fizycznych. Jedynie 11,30% kobiet nie czuło potrzeby uzyskania informacji , 10,87% natomiast nie zostało wyedukowanych w tym zakresie. Ilość niepowodzeń położniczych ma wpływ na chęć dokształcenia się i zdobywania informacji na temat bezpieczeństwa ćwiczeń ruchowych. Dodatkowo zauważa się spadek zainteresowania edukacją u kobiet z kolejną zagrożoną ciążą . Również w badanej grupie stwierdzono niski poziom wiedzy związany z aktywnością fizyczną. Duża część grupy badanej nie była w stanie wymienić korzyści wynikających z podejmowania aktywności fizycznej. Całość dostepnych badań ze statystykami dostępna na stronie neurocentrum.pl