Naukowcy z Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku opublikowali wyniki badania, którego głównym celem była ocena częstości występowania oraz ryzyka wystąpienia zaburzeń snu wśród 60 pacjentów z zaostrzeniem łuszczycy plackowatej.
Jak przypomniano w komunikacie opublikowanym na stronie internetowej UMB, sen to istotny fizjologiczny proces zależny od rytmu dobowego. Sen i skóra są ze sobą powiązane obukierunkowo. Skóra pełni funkcję termoregulacyjną i kontroluje temperaturę głęboką ciała, więc pośrednio wpływa na przebieg snu. Obserwowana jest również zależność odwrotna – zaburzenia snu u pacjentów z chorobami skóry mogą wpływać na jakość życia pacjentów, ich stan psychiczny i zaostrzać zmiany skórne.
Łuszczyca jest przewlekłą, autoimmunologiczną, zapalną chorobą skóry, którą charakteryzuje obecność zmian rumieniowo-grudkowych ze złuszczaniem. Wykwitom może towarzyszyć pieczenie, świąd, a nawet ból. Ponadto, nieestetyczny wygląd zmian może powodować obniżenie nastroju pacjentów, wzmagać stres oraz prowadzić do rozwoju zaburzeń depresyjnych. Wszystko to powoduje, iż u pacjentów z łuszczycą istnieje zwiększone prawdopodobieństwo rozwoju bezsenności. Silne powiązania łuszczycy z zespołem metabolicznym predysponują takich pacjentów do rozwoju obturacyjnego zespołu bezdechu sennego (OSAS). Ponadto, zespół niespokojnych nóg (RLS) częściej obserwowany jest u pacjentów z chorobami o podłożu autoimmunologicznym lub zapalnym – takim, jakie postulowane jest w łuszczycy – toteż pacjenci chorzy na łuszczycę potencjalnie mogliby znajdować się w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju RLS.
Głównym celem badania była ocena częstości występowania oraz ryzyka wystąpienia zaburzeń snu wśród 60 pacjentów z zaostrzeniem łuszczycy plackowatej. Grupę kontrolną stanowiło 40 osób bez chorób skóry, dobranych do grupy badanej pod względem płci i wieku. Jakość snu oceniano za pomocą wskaźnika jakości snu Pittsburgh (PSQI, Pittsburgh Sleep Quality Index), ryzyko OSAS z wykorzystaniem STOP BANG (Snoring, Tired, Observed, Pressure, BMI, Age>50 years, Neck size, Gender- male), a występowanie RLS na podstawie kryteriów Międzynarodowej Grupy Badawczej RLS i skali nasilenia RLS. Dokonano oceny nasilenia zmian skórnych wg PASI (Psoriasis Activity and Severity Index). Przeprowadzono analizę statystyczną uzyskanych wyników, uwzględniając w analizach dane demograficzne, kliniczne i laboratoryjne.
Zaburzenia snu są kluczowymi schorzeniami współwystępującymi z łuszczycą, gdyż są zarówno ich mediatorem, jak i skutkiem. Wykazano, iż chorzy na łuszczycę mają znamiennie gorszą jakość snu i deficyt energii do wykonywania codziennych czynności oraz częściej przyjmują leki nasenne. Ponadto mają istotnie wyższe ryzyko zachorowania na OSAS, które rośnie wraz z czasem trwania choroby, wiekiem i BMI. U chorych z łuszczycą nasilenie objawów RLS jest znamiennie większe niż u osób bez chorób skóry, co może świadczyć o jej negatywnym wpływie na przebieg RLS. Wskaźnik nasilenia łuszczycy PASI nie powinnien służyć jako czynnik prognostyczny zaburzeń snu u pacjentów z łuszczycą. Wybór konkretnego leku w klasycznej terapii systemowej łuszczycy wydaje się nie mieć znamiennego wpływu na jakość snu i nasilenie objawów RLS. Wskazane jest więc uwzględnienie badań przesiewowych w kierunku zaburzeń snu u chorych z łuszczycą w rekomendacjach diagnostyczno-terapeutycznych i praktyce klinicznej.
Komentarze
[ z 0]