Nadwrażliwość kontaktowa (CHS), powszechnie znana jako kontaktowe zapalenie skóry, to swędząca wysypka, która rozwija się, gdy pewne substancje wchodzą w bezpośredni kontakt ze skórą. Zwykle jest wynikiem reakcji alergicznej i może powodować dyskomfort u pacjentów. Powszechne substancje, takie jak perfumy, chemia gospodarcza i akcesoria, mogą wywoływać swędzące wysypki z kontaktowego zapalenia skóry. Chociaż powszechne, podstawowe mechanizmy fizjologiczne wyzwalające CHS pozostają nieuchwytne.
Niedawno zespół badawczy z Fujita Health University School of Medicine w Japonii był w stanie rzucić światło na precyzyjne mechanizmy molekularne wyzwalające CHS. Grupa wykazała wcześniej, że mutacje genetyczne w genie interleukiny (IL)36RN, który jest odpowiedzialny za syntezę białkowego antagonisty receptora interleukiny-36 (lub IL-36Ra), mogą skutkować wzmocnieniem CHS. Zaobserwowali również, że mutacje prowadziły do zwiększonego tworzenia zewnątrzkomórkowych pułapek neutrofili (NET), które są strukturami podobnymi do siatki DNA i białek uwalnianych przez neutrofile w celu wychwytywania patogenów. Jednak patofizjologia immunologiczna NET w CHS pozostaje niejasna.
Przy dwóch poprzednich okazjach zespołowi badawczemu udało się ustalić powiązania między IL-36Ra a zmianami łuszczycowymi, a także między IL-36Ra a gojeniem się ran. Ten sam zespół był teraz w stanie zagłębić się w zagadnienie, aby dalej badać podstawowe mechanizmy. Ich badanie zostało niedawno opublikowane w Scientific Reports (i pokazuje, że NET mogą być potencjalnym celem terapeutycznym dla CHS. Główny autor, dr Yurie Hasegawa, absolwent Fujita Health University School of Medicine, wraz ze współautorami, dr Yohei Iwatą i prof. Kazumitsu Sugiurą, wspólnie wykazali, że NET odgrywają znaczącą rolę w odpowiedzi na CHS w obecność dużej liczby komórek zapalnych, takich jak limfocyty T CD4+ i CD8+. „NET mogą również nasilać reakcje immunologiczne w CHS. Dlatego hamowanie tworzenia NET może być nową strategią terapeutyczną w kontaktowym zapaleniu skóry” – wyjaśnia dr Hasegawa, uzasadniając swoje badanie.
Aby przetestować swoją hipotezę, zespół ocenił tworzenie NET u myszy z mutacją Il36rn-/-, a także myszy typu dzikiego pod wpływem reagujących na CHS limfocytów T CD4+ i CD8+. Najpierw przetestowali wpływ Cl-amidyny na odpowiedź CHS u myszy zmutowanych i myszy typu dzikiego i odkryli, że liczba naciekających komórek zapalnych i powierzchnia NET zmniejszyła się u obu typów myszy.
Histopatologia i testy komórkowe potwierdziły, że zmutowane myszy miały znacznie więcej makrofagów i limfocytów T CD4+ i CD8+ niż myszy typu dzikiego. Ponadto wykazali podwyższone poziomy cytokin zapalnych, takich jak IL-1, CXCL1, CXCL2, IL-17A, czynnik martwicy nowotworu-α i IL-36. Co ciekawe, istniały uderzające różnice w poziomach IFN-γ i CXCL1 między zmutowanymi myszami leczonymi C1-amidyną a nieleczonymi myszami typu dzikiego, ale nie w poziomach cytokin zapalnych.
Następnie użyli barwienia immunofluorescencyjnego, aby pokazać, że zmutowane myszy miały więcej NET w tkankach uszu niż myszy typu dzikiego. Jednak leczenie myszy Cl-amidyną – inhibitorem hamującym powstawanie NET – skutkowało zmniejszoną odpowiedzią na CHS, co sugeruje, że NET mogą być potencjalnym celem terapeutycznym dla CHS.
Zachwycony ich odkryciami, zespół nie może się doczekać dalszych badań dotyczących powiązań między tworzeniem się NET a leczeniem CHS. Dr Hasegawa wyjaśnia: „Nasze badanie jest pierwszym, które sugeruje udział NET w odpowiedzi immunologicznej w CHS. Wszystkie nasze odkrycia łącznie wskazują, że blokada tworzenia NET przez Cl-amidynę może być potencjalnym podejściem do leczenia alergicznego kontaktowego zapalenia skóry. "
Naukowcy mają nadzieję, że ich odkrycie ułatwi opracowanie nowych środków terapeutycznych do bezpiecznego i skutecznego leczenia kontaktowego zapalenia skóry.
Komentarze
[ z 0]