Badania kliniczne potwierdzają korzystny wpływ statyn, diuretyków i β-blokerów w terapii chorób układu krążenia. Mimo korzystnych właściwości tych leków istnieją doniesienia o ryzyku wystąpienia cukrzycy typu 2 w wyniku prowadzonej terapii. British Medical Journal przedstawia wyniki 5 letniej obserwacji pacjentów leczonych statynami, diuretykami i β-blokerami i analizuje wpływ tej terapii na ryzyko wystąpienia świeżej cukrzycy typu 2 u pacjentów z nietolerancją glukozy.
W badaniu uczestniczyło 5640 chorych, którzy nigdy wcześniej nie byli poddawani terapii β-adrenolitykiem, 6346 pacjentów nieleczonych lekiem moczopędnym, 6146 nieleczonych statyną oraz 6294 nieprzyjmujących blokera kanału wapniowego. Rozpoczęcie leczenia inhibitorem kanału wapniowego stanowiło neutralną metabolicznie grupę kontrolną.
Podczas obserwacji β-blokery podano 915 chorym (16,2%), diuretyki 1316 pacjentom (20,7%), statyny 1353 pacjentom (22,0%). Inhibitory kanału wapniowego zastosowano u 1171 osób. Diagnoza cukrzycy odbywała się według obowiązujących wytycznych. Po uwzględnieniu wyjściowej charakterystyki poszczególnych grup okazało się, iż stosowanie statyn i diuretyków związane jest z istotnie zwiększonym ryzykiem wystąpienia świeżej cukrzycy (HR 1.23, 95% CI 1.06 – 1.44; 1.32, 95% CI 1.14 – 1.48). Dla β-adrenolityków oraz inhibitorów kanału wapniowego nie zaobserwowano takiej zależności (HR 1.10, 95% CI 0.92 – 1.31; 0.95, 95% CI 0.79 – 1.13).
U pacjentów z nieprawidłową tolerancją glukozy i innymi sercowo-naczyniowymi czynnikami ryzyka oraz wielokrotnymi oznaczeniami poziomu glukozy we krwi (według aktualnych standardów diagnozowania cukrzycy typu 2), terapia diuretykami oraz statynami istotnie podniosła ryzyko wystąpienia świeżej cukrzycy typu 2. Dla β-blokerów wzrost ryzyka wystąpienia cukrzycy był statystycznie nieistotne.
[British Medical Journal]
Komentarze
[ z 0]