Ambulatoryjne monitorowanie ciśnienia tętniczego (ABPM) stało się w ostatnich latach przedmiotem dużego zainteresowania naukowego z ponad 10 000 artykułów wymienionych w bazie PubMed w samym 2012 roku. W 2001 roku the Center for Medicare and Medicaid Services w Stanach Zjednoczonych zatwierdziło ABPM jako metodę polecaną w celu identyfikacji osób z nadciśnieniem białego fartucha, a w 2011 the National Institute for Health and Clinical Excellence w Wielkiej Brytanii ogłosił ABPM jako metodę, która powinna być oferowana jako najbardziej opłacalna technika pomiaru u wszystkich osób z podejrzeniem nadciśnienia tętniczego.
Biorąc pod uwagę rosnące wykorzystanie ambulatoryjnego monitorowania ciśnienia tętniczego ,zarówno w praktyce klinicznej i badaniach na polu nadciśnienia, grupa naukowców, uczestniczących w Europejskiej Grupie Roboczej Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego ds. monitorowania ciśnienia krwi , w 2013 roku opublikowała wyczerpujące stanowisko dotyczące ABPM. Na łamach Journal of Hypertension opublikowano pracę, która stanowi zaktualizowaną informację dotyczącą najważniejszych aspektów związanych z korzystaniem z ABPM w codziennej praktyce lekarskiej, której celem było stworzenie rekomendacji dla prawidłowego korzystania z tej metody w warunkach klinicznych. W artykule określono wymogi prawidłowego stosowania ABPM w praktyce klinicznej, wskazując że większość urządzeń dostępnych dla 24- godzinnej rejestracji BP zostało zatwierdzonych zgodnie z przyjętymi w skali międzynarodowej protokołami oraz podkreślając, że w niektórych populacjach pacjentów, dla prawidłowo przeprowadzonego badania i jego analizy, może być wymagana szczególna walidacja.
Wskazania kliniczne dla ABPM, określane na podstawie dostępnych badań, obejmują m.in. identyfikację zjawiska nadciśnienia białego fartucha, nadciśnienia maskowanego, ocenę efektów leczenia, badanie u chorych z obturacyjnym bezdechem sennym, z dużą zmiennością BP, ocenę nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży, kobiet w ciąży, osób w podeszłym wieku, u pacjentów wysokiego ryzyka, jak i również identyfikację ambulatoryjnie stwierdzanego niedociśnienia, ocenę profilu ciśnienia tętniczego w chorobie Parkinsona, chorobach endokrynologicznych.
W omawianym artykule szczegółowo opisano sposób pomiaru metodą ABPM z praktycznymi wskazówkami dla lekarzy i pacjentów, wskazując istotę świadomości pacjenta i jego umiejętności radzenia sobie z aparatem dla osiągnięcia zadowalającego zapisu. By pomiar był w pełni obiektywny ABPM powinien być wykorzystywany w ciągu rutynowego dnia roboczego, pomiary powinny odbywać się co 15-30 min w dzień i w nocy za pomocą, odpowiednio dobranego, mankietu o długości pęcherza obejmującej 80-100% obwodu ramienia, z jego centralną częścią na tętnicy ramiennej. Mankiet powinien być umieszczony na ramieniu nie dominującej kończyny górnej, a pacjent poinformowany jak prawidłowo zachować się w trakcie pomiaru oraz by w nocy umieścić monitor na łóżku lub pod poduszką i unikać kąpieli w wannie lub pod prysznicem z założonym aparatem.
Omówiono także podstawowe zasady interpretacji zapisu z wyszczególnieniem progów dla nadciśnienia tętniczego (dorośli: 24-h średnie SBP / DBP 130/80 mmHg; dzienne średnie SBP / DBP≥ 135/85 mmHg; nocne (sen) średnia SBP / DBP≥ 120/70 mmHg, dzieci; powyżej 95percentyla) oraz kryteriów dla poszczególnych profili dobowych (Dipping, Reduced Dipping, Non-dipping and rising, Extreme dipping, Nocturnal hypertension, Morning surge) i podkreśleniem ich znaczenia w kontekście ryzyka sercowo- naczyniowego.
Wspomniano także o roli ABPM w badaniach farmakologicznych, epidemiologicznych i klinicznych. I wreszcie o kosztach oraz dostępności ABPM w praktykach podstawowej opieki zdrowotnej, szpitali, przychodni i aptek.
Źródło: www.ehipertensjologia.pl
Komentarze
[ z 0]