Niepokojące dane skłoniły Zarząd Województwa Śląskiego do przygotowania Programu przeciwdziałania nadwadze, otyłości i cukrzycy. Regionalny Program Operacyjny przeznacza ponad 23,5 mln zł na projekty związane z poprawą dostępu do profilaktyki, diagnostyki i rehabilitacji leczniczej, która w efekcie ma ułatwić pozostanie w zatrudnieniu lub ewentualny powrót do pracy po chorobie.
Jak podaje Ministerstwo Zdrowia, cukrzyca i otyłość znajdują się wśród chorób cywilizacyjnych o największym zagrożeniu dla zdrowia i życia ludności. Śląskie przoduje wśród regionów pod względem przypadków zachorowalności na cukrzycę, również liczba zgonów spowodowanych tą chorobą jest największa na tle pozostałych regionów. Istotnym zaś czynnikiem rozwoju cukrzycy jest m.in. nadmierna waga ciała. Tu z kolei z badań wynika, że osoby żyjące z nadwagą lub otyłością stanowią ok. 60% mieszkańców województwa (dotyczy to grupy wiekowej 15 lat bądź więcej). To również stawia region w niebezpiecznej, trzeciej pozycji w porównaniu do pozostałych w kraju.
Te dane skłoniły Zarząd Województwa do przygotowania Programu przeciwdziałania nadwadze, otyłości i cukrzycy. Środki zaplanowane w RPO WSL stwarzają realne szanse na wdrożenie założeń programu.
Przyjęty przez Zarząd dokument ma na celu zwiększenie świadomości mieszkańców w wieku aktywności zawodowej na temat konsekwencji nadwagi i otyłości; ma również pomóc w identyfikowaniu jej objawów, umożliwić wczesną diagnostykę i leczenie, a także ma służyć propagowaniu zasad zdrowego odżywiania i aktywności fizycznej jako formy zapobiegania wystąpienia ryzyka choroby.
Wraz z przyjęciem Programu przeciwdziałania nadwadze, otyłości oraz cukrzycy, Zarząd ogłosił nabór projektów. Środki z RPO WSL mają pomóc w stworzeniu jak najlepszej oferty dla mieszkańców regionu. Na wnioskodawców czeka ponad 23,5 mln zł, po które mogą sięgnąć wszystkie podmioty z wyłączeniem osób fizycznych (chyba, że te prowadzą działalność gospodarczą), warunkiem jest tylko, aby projektodawca lub partner prowadził działalność w obszarze świadczenia usług zdrowotnych na terenie województwa. Propozycje projektowe powinny dotyczyć badań w zakresie nadwagi i otyłości, szkoleń i konsultacji z dietetykiem i psychologiem w zakresie przeciwdziałania nadwadze i otyłości, oznaczania stężenia glukozy w osoczu krwi żylnej oraz działań informacyjno-edukacyjnych.
Projekty będzie można składać od 27 listopada do 8 stycznia 2018 r.
Komentarze
[ z 9]
Otyłość ma ogromny wpływ na nasze życie, o cukrzycy nie wspomnę. Warto przeciwdziałać jej rozwojowi. Codziennie zjadamy często niezdrowe jedzenie, nie ruszamy się, a nie zdajemy sobie sprawy jak może to wpłynąć np. na naszą rodzinę lub karierę. Choroba może rozwinąć się niepostrzeżenie i dopiero niepokojące objawy nas zaalarmują - wtedy może być za późno. Trzeba o tym pamiętać.
Nieważne ile pieniędzy zostanie wydane na służbę zdrowia, najważniejsze zadanie należy do nas samych. Nasze podatki idą na leczenie schorzeń, w tym cukrzycy, którym moglibyśmy zapobiec. Wystarczy ruch i zmiana diety. Warto rozpocząć od ćwiczeń, np. aerobowych, o małej intensywności. Oczywiście można stosować i inne, zależy jakie mamy możliwości i kondycję. Bardzo ważna jest właśnie intensywność. Nie wolno przesadzać, bo skutki mogą być odwrotne od zamierzonych. Osoby które nigdy wcześniej nie trenowały i dodatkowo mają siedzący tryb życia, powinny zacząć ostrożnie, od wolnego tempa i krótszego czasu trwania, stopniowo je zwiększając. Ważne, aby nasze tętno w czasie treningu mieściło się w granicach 100 – 130 uderzeń serca na minutę. Wartość ta zależy od kondycji, stanu zdrowia, oraz czasu od jakiego trenujemy. Na początku może się okazać, że mając tętno na poziomie np. 90, czujemy się bardzo mocno zmęczeni, brakuje nam powietrza. W takim wypadku należy zwolnić tempo, lub zrobić sobie przerwę. Najważniejszym czynnikiem poprawnego treningu jest systematyczność! Lepiej jest trenować krócej, ale za to częściej. Przed rozpoczęciem ćwiczeń warto udać się do lekarza.
To prawda, cukrzycy powinniśmy przeciwdziałać zamiast ją leczyć. Aby zapobiec cukrzycy u siebie warto już teraz przyjrzeć się swojemu menu. Gdy nasza masa ciała nie mieści się w normie – trzeba skutecznie pozbyć się zbędnych kilogramów i utrzymać ją. Wykluczamy z diety pokarmy, które nagle podnoszą poziom glukozy we krwi (cukierki, biały cukier, ciasta, czekoladę, słodzone soki owocowe, kolorowe napoje, banany, suszone owoce, owoce z puszki lub kandyzowane), nadmiar tłuszczów zwierzęcych i produktów bardzo przetworzonych. Do diety włączamy więcej warzyw i owoców, które nie podnoszą szybko glikemii (grejpfruty, porzeczki, jabłka, granaty, maliny, jagody, jeżyny, aronia). Istotna jest także podaż antyoksydantów i produktów zawierających chrom (małże i inne owoce morza, orzechy brazylijskie, suszone daktyle, pomidory, brokuły), którego niedobór może odgrywać rolę w zaburzeniach gospodarki węglowodanowej. W prewencji cukrzycy, jednym z istotniejszych działań jest regularne przyjmowanie posiłków, co 3-4 godziny. Śniadanie jest podstawą jadłospisu. Dostarczanie organizmowi małych i częstych porcji, pozwoli zapobiec wahaniom glikemii i utrzymać ją na stałym poziomie. .
Bardzo cieszą mnie informacje, że zaczęto dostrzegać problemy jakie coraz częściej dotykają Polaków. Konsekwencją braku dbania o swoje zdrowie jest pojawienie się w większej ilości przypadków chorób cywilizacyjnych. Polacy nie zdają sobie sprawy jak ważna jest profilaktyka i zwykle doprowadzają swój organizm do takiego stanu, że konieczne jest drogie i długie leczenie, zwykle do końca życia. Co najgorsze, nawet po diagnozie ich styl życia nie zmienia się pomimo licznych nakładów pieniężnych zarówno przez samego pacjenta jak i państwo. To trochę błędne koło, które niestety nie prowadzi do niczego dobrego. Pacjenci często myślą, że przyjęcie leku załatwia cały problem, nie dokładając wszelkich starań do zmiany diety czy uprawiania jakiegokolwiek sportu. Takie leczenie praktycznie nie ma sensu, ponieważ w dalszym okresie dochodzi tylko do pogłębienia się danego schorzenia. Do 2040 roku ponad 4 miliony Polaków będzie zmagać się z cukrzycą. To aż 11 procent ludności naszego kraju. Według mnie bardzo ważne jest aby od najmłodszych lat wprowadzać wśród dzieci tylko i wyłącznie zdrowe nawyki. Sytuacja jeżeli chodzi o najmłodszą część naszego społeczeństwa również jest niepokojąca. Ciągle wzrasta liczba otyłych dzieci, które jedzą wysokoprzetworzone pokarmy i rezygnują z aktywności fizycznej na rzecz tabletów, komputerów czy smartfonów. Nadwaga i otyłość to problemy, które dotykają również dzieci i młodzież. Z badań wynika, że obie dolegliwości dotyczą w Polsce blisko 14% dzieci w wieku 11-15 lat. Problemy z nadmierną wagą są sporym utrudnieniem w codziennym funkcjonowaniu, a także przyczyniają się do wystąpienia groźnych chorób i powikłań. Ma to istotne znaczenie zwłaszcza w młodym wieku, kiedy wszelkie zaburzenia zdrowotne mogą utrudniać prawidłowy rozwój organizmu. Według statystyk po nadciśnieniu i paleniu tytoniu otyłość stanowi trzeci czynnik wpływający na występowanie innych chorób. Rodzice muszą mieć większą świadomość odnośnie tego co jedzą ich dzieci. W diecie osób młodych bardzo często brakuje owoców i warzyw, Jak się okazuje codziennie w swej diecie ma je jedynie co trzeci nastolatek. Spore braki związane są również z przetworami mlecznymi, pełnoziarnistymi produktami oraz rybami. W okresie dojrzewania dzieci potrzebują tych produktów, ponieważ dostarczają organizmowi żelazo, cynk, wapń, magnez, błonnik, kwas foliowy, witaminy z grupy A i D oraz inne składniki niezbędne do prawidłowego funkcjonowania. Pamiętajmy, że każdy dodatkowy kilogram skazuje dziecko na problemy w przyszłości chociażby z cukrzycą, nowotworami, a także w dużej mierze bezpłodności. Również w przypadku cukrzycy bardzo istotna jest profilaktyka, podobna zresztą do tej w przypadki otyłości. Regularny sport, niskoprzetworzone produkty, wystrzeganie się nałogów to istotne wskazówki do tego jak uchronić się przed cukrzycą. Według mnie bardzo istotne jest również wykonywanie regularnych badań poziomu glukozy we krwi, szczególnie u pacjentów z grupy ryzyka. WHO zaleca badanie poziomu glukozy we krwi u osób w wieku powyżej 45 lat. Według zaleceń badanie powinno być przeprowadzane co trzy lata. Okazuje się jednak, że wiek występowania cukrzycy typu 2 (tzw. cukrzyca dorosłych) znacznie się obniża. Winę za ten stan rzeczy ponosi przede wszystkim otyłość i brak ruchu. Monitorowanie poziomu cukru, może wskazać, że może nasza dieta wymaga jeszcze bardziej restrykcyjnych zmian. Cukrzyca to bardzo podstępna choroba, która rozwiją się po cichu nie dając żadnych objawów. Szacuje się, że aż jedna trzecia osób z cukrzycą w wieku produkcyjnym w Polsce nie wie, że cierpi na tę chorobę. Niestety, wciąż przez wiele osób nie jest ona traktowana jako choroba poważna, wymagająca priorytetowego podejścia. Jest to droga do rozwoju wielu bardzo groźnych powikłań, których główną grupę stanowią choroby sercowo-naczyniowe. Jak się okazuje, aż dwie trzecie pacjentów z cukrzycą typu 2 umiera przedwcześnie właśnie z ich powodu. Chorzy na cukrzycę typu 2 żyją średnio o 12 lat krócej, w znacznej mierze wskutek m.in. zawałów serca, udarów czy choroby wieńcowej. Wśród innych powikłań jest również retinopatia cukrzycowa, nefropatia czy stopa cukrzycowa. Przykrą informacją jest to Polska należy do krajów o najwyższym wskaźniku amputacji kończyn dolnych właśnie z powodu stopy cukrzycowej. To potwierdza tylko przykre fakty, że stopień świadomości polskiego społeczeństwa pomimo licznych kampanii oraz akcji wciąż jest zdecydowanie zbyt niski i zdrowie jest stawiane daleko w tyle jeżeli chodzi o codzienne priorytety. Ostatnio zostały przeprowadzone bardzo ciekawe badania jeżeli chodzi o cukrzycę 2 typu. Badania japońskiego zespołu naukowców i ich wieloletnie obserwacje sugerują. że cukrzycę typu 2 można zdiagnozować nawet dwadzieścia lat przed jej pojawieniem się. Można to wstępnie stwierdzić na podstawie obecnego wskaźnika BMI, poziomem glukozy oraz oporności na insulinę. Otrzymanie odpowiednich danych z tak dużym wyprzedzeniem na pewno u bardziej świadomych obywateli sprawi, że zaczną oni bardziej dbać o swoje zdrowie.
Taka ilość pieniędzy z pewnością sprawi, że uda się dostrzec zmiany jeżeli chodzi o walkę z tymi schorzeniami. Na przestrzeni kilku lat aż o 35 procent zwiększyła się ilość pieniędzy przeznaczanych na walkę z cukrzycą i wszelkimi świadczeniami z nią związanymi. Stanowi to bardzo dużą ilość pieniędzy, którą z pewnością dzięki świadomości obywateli można wykorzystać w innym celu. Narodowy Fundusz Zdrowia już w tym momencie kładzie większy nacisk na zapobieganie oraz zwiększenie świadomości społeczeństwa co moim zdaniem jest bardzo dobrym działaniem. Moim zdaniem konieczne są działania, których celem jest zmniejszenie ilości spożywanego cukru. Prawie 61 procent niemowląt i aż 98 procent małych dzieci spożywa codziennie cukry dodane. Jeżeli chodzi o niemowlęta głównym źródłem cukru w ich diecie są dosładzane jogurty owocowe, natomiast w przypadku małych dzieci są to słodzone napoje. Jest to poważny problem jeżeli chodzi o zdrowie publiczne bowiem w tym okresie kształtują się nawyki żywieniowe, które towarzyszą danej osobie w przyszłości. Jak się okazuje dzieci, które piły słodkie napoje przed ukończeniem pierwszego roku życia z większym prawdopodobieństwem sięgały po nie przynajmniej raz dziennie w wieku 6 lat. Problem braków kadrowych występuje również w tym wypadku ponieważ przeszkolone pielęgniarki są deficytową kadrą co ma związek z tym, że nie pełnią one każdego dnia dyżurów w placówkach oświatowych, co jest właściwym miejscem do przeprowadzania działań profilaktycznych. Często znajdując się nawet w takich placówkach nie mają one odpowiedniej ilości czasu aby je przeprowadzić. Podobna sytuacja dotyczy pielęgniarek czy położnych zatrudnionych w Podstawowej Opiece Zdrowotnej. Nadmiar obowiązków również utrudnia im przeprowadzanie konkretnych działań, których celem jest niedopuszczenie do rozwoju chorób cywilizacyjnych. Według danych w naszym kraju pracuje około 4 tysiące pielęgniarek przeszkolonych w zakresie opieki diabetologicznej. Niestety nie udaje im się znaleźć zatrudnienia nawet w szpitalach na oddziałach diabetologicznych w roli edukatorów. Pozostając w tematyce cukrzycy warto wspomnieć, że niska aktywność fizyczna jest również jednym z czynników, który zwiększa ryzyko jej wystąpienia. Ma to związek z tym, że w mniejszym stopniu dochodzi do utleniania glukozy, zmniejsza się aktywność jej transporterów i nasila się efekt zwiększonej syntezy kwasów tłuszczowych. Jak przekonują eksperci trzeba znacznie więcej uwagi poświęcić edukacji. Konieczne jest wytłumaczenie młodym osobom w jaki sposób mogą spalić nadmierną ilość kalorii przyswojonej najczęściej w postaci cukru. Niestety może być z tym problem ponieważ znaczna część młodych ludzi nie chce uprawiać sportu. Coraz częściej mówi się w naszym kraju o wprowadzeniu podatku od cukru. Są zwolennicy tego pomysłu, którzy twierdzą, że z takiego działania płynęłyby liczne korzyści inni z kolei podchodzą do tego pomysłu nieco sceptycznie i uważają, że dopóki nie wpłynie się we właściwy sposób na świadomość obywateli to ciężko będzie coś zmienić. Wiele osób opiera się na danych, które pochodzą z innych państw. Wprowadzenie podatku na produkty zawierające nadmierne ilości cukru sprawiło, że zainteresowanie nimi znacznie spadło. Tego typu działania wprowadzono w Wielkiej Brytanii,Finlandii, Francji, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych czy na Węgrzech. Bardzo ciekawym pomysłem jednej z ekspertek jest to, aby środki finansowe uzyskane z takiego podatku można wykorzystać na leczenie powikłań otyłości lub co jest też bardzo istotne zwiększanie świadomości pacjentów odnośnie profilaktyki zdrowia. We Francji czy Belgii wprowadzono bardzo ciekawe rozwiązanie oznaczając produkty kolorami, w zależności od stopnia ich szkodliwości. To z pewnością także może wpłynąć na świadomość konsumentów ponieważ wiele osób nawet po przeczytaniu składu produktu może mieć problem ze stwierdzeniem czy jest on zdrowy czy nie. Takie rozwiązanie zapewne ułatwi im wybranie produktu, który nie będzie działał niekorzystnie na ich zdrowie. Cały czas zalecenia co do ilości spożywanego cukru ulegają zmianom. Nie ulega wątpliwości, że jest on nadużywany przez znaczną część społeczeństwa. Warto zauważyć, że często może także dziać się to nieświadomie. Wystarczy jednak spojrzeć na etykietę każdego produktu, a mniej więcej będziemy wiedzieć czy zawiera on korzystne dla naszego zdrowia składniki, w odpowiedniej ilości. Rodzice powinni zwracać uwagę na produkty, które podają swoim dzieciom. Warto zwrócić uwagę na to aby unikać mleka smakowego, słodkich (nawet niskokalorycznych) napojów oraz wody z dodatkami smakowymi. Gdy wypije się je od czasu do czasu to z pewnością nie stanowi to dużego zagrożenia dla zdrowia. Jednak warto aby dzieciom nie podawać takich produktów ponieważ jeżeli nie będą znać smaku produktów to jest szansa, że nie będą miały ochoty na nie w kolejnych latach życia. Warto jest zwrócić uwagę na to, że cukier może występować pod różnymi postaciami. Trzeba o tym pamiętać sugerując się wyborem konkretnego produktu. Może on występować jako: glukoza, fruktoza, syrop glukozowo-fruktozowy, cukier kukurydziany, syrop klonowy, syrop z agawy, cukier inwertowany, izoglukoza, sacharaza czy melasa. Wiele osób zastanawia się czy cukier trzcinowy jest zdrowszy od białego. Głównym składnikiem cukru trzcinowego podobnie jak cukru białego jest sacharoza. Oprócz różnicy w wyglądzie i walorach smakowych ich wartości odżywcze są takie same, dlatego w jednakowym stopniu mogą przyczyniać się do rozwoju groźnych chorób. Należy w tym momencie wspomnieć o substytutach cukru, które są chętnie wybierane przez konsumentów i są częściej dodawane do różnych produktów. Ksylitol jest o 40 procent mniej kaloryczny niż biały cukier. Co więcej jest metabolizowany bez udziału insuliny, dlatego może być spożywany przez osoby chorujące na cukrzycę. Nie należy go jednak stosować w ilości większej niż 15 gramów na dobę gdyż działa przeczyszczająco. Jeżeli chodzi o pozytywne aspekty to ma on jeszcze działanie przeciwpróchnicowe co znalazło swoje zastosowanie np. w gumach do żucia. Innym zamiennikiem może być stewia, która charakteryzuje się zerową kalorycznością, a jest znacznie słodsza od cukru. Jej liście są słodsze od cukru kilkadziesiąt razy, a w postaci ekstraktu nawet kilkaset razy, dlatego nie ma konieczności stosowania jej w dużych ilościach. Można stosować także erytrytol, który także nie jest metabolizowany. Z kolei tagatoza jest przyswajana przez organizm w zaledwie 20 procentach dzięki czemu nie podnosi gwałtownie poziomu cukru we krwi. Warto zatrzymać się jeszcze przy fruktozie, która stanowi znaczny składnik naszej diety, ponieważ stanowi aż około 30 procent wszystkich cukrów, które dostarczamy do naszego organizmu. Aktualnie blisko 3 miliony osób w Polsce ma cukrzycę, a według prognozowania w przeciągu 7 lat liczba chorych zwiększy się o kolejny milion. Eksperci przekonują, że liczba chorych osób jest większa, ponieważ szacuje się, że co piąta osoba nie jest świadoma tego, że może chorować na cukrzycę. Często jest ona diagnozowana dopiero w zaawansowanym stadium, co według mnie wynika z niewystarczającej świadomości społeczeństwa odnośnie tego aby kontrolować poziom glukozy we krwi. Jeżeli chodzi o powikłania to NFZ informuje, że ostatnio znacznie wzrosła liczba amputacji stóp. Na przełomie lat 2014-2018 ich ilość wzrosła o ponad jedną piątą. Niepokojącą informacją jest to, że znaczna część z tych osób nie miała wcześniej wizyty u diabetologa. Wciąż mówi się o tym, że zbyt duża ilość cukru może negatywnie wpływać na zdrowie. Powikłaniem z którym kojarzy nam się jego nadużywanie jest cukrzyca, która ma negatywny wpływ na układ krążenia. Osoby uprawiające sport powinny pamiętać o tym, że podczas wysiłku fizycznego jest ona wolniej wchłaniana niż glukoza, toteż zapotrzebowanie na nie jest zbyt duże. Jak się okazuje jej dzienna dawka występuje w 150 mililitrach świeżo wyciśniętego soku z owoców. Jak się okazuje rola edukacji odnośnie zdrowia jest przypisana pielęgniarkom. Ostatnio mówi się o tym, że pewien rodzaj czujników do monitorowania poziomu glukozy we krwi ma być refundowany. Miałby on przysługiwać osobom z cukrzycą typu 1 w wieku od 4 do 18 lat z bardzo dobrze monitorowaną glikemią (8 pomiarów na dobę). Czujniki te są zaopatrzone w system FGM, który pozwala na przesyłanie pomiarów bezpośrednio do rodziców, a także specjalisty prowadzącego terapię. System ten jest szczególnie polecany młodym osobom ponieważ pozwala na stałe monitorowanie poziomu glukozy we krwi co znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia niebezpiecznej hipoglikemii, negatywnie wpływającej na układ nerwowy, a także mogących przyczynić się do zgonu dziecka.
.
Mówienie o kosztach w kontekście choroby jest trudne podwójnie. Po pierwsze dlatego, ze wymaga interdyscyplinarnego łączenia wielu kompetencji z zakresu medycyny i ekonomiki zdrowia. Po drugie dlatego, że dotyka wrażliwej społecznie kwestii opisania językiem ekonomii spraw uznawanych w naszym kręgu kulturowym za sublimację człowieczeństwa, zaś związane z tym próby wartościowania sfery życia i zdrowia ludzkiego spotykają się często z niezrozumieniem lub brakiem akceptacji. Warto jednak nieustannie podkreślać wagę argumentów ekonomicznych w dyskusji o priorytetach w ochronie zdrowia, w modelowaniu systemu opieki zdrowotnej czy wreszcie w decyzjach politycznych skutkujących zmianami prawa w zakresie medycyny, zarówno w aspekcie zdrowia publicznego, jak i indywidualnych decyzji refundacyjnych. Cukrzyca jest ogromnym obciążeniem dla każdego systemu ochrony zdrowia. Dynamiczny przyrost wskaźników epidemiologicznych, mnogość klinicznych powikłań oraz ich dramatyczny wpływ na życie pacjenta we wszystkich jego aspektach, wreszcie realna możliwość wpływu terapeutycznego na przebieg i manifestację choroby stawiają cukrzycę - obok onkologii i chorób sercowo-naczyniowych - w rzędzie najtrudniejszych wyzwań w zakresie zdrowia publicznego. Decyzje systemowe skutkujące ponoszeniem ogromnych nakładów na prewencję, leczenie oraz minimalizację powikłań we wszystkich aspektach: klinicznym, społecznym i psychologicznym powinny być oparte na możliwie racjonalnych przesłankach. Oznacza to potrzebę dysponowania wiarygodnymi danymi oraz uznaną metodologią. To warunki konieczne nie tylko do optymalnych działań decydentów, ale również do poprawy jakości debaty publicznej wokół trudnych i często kontrowersyjnych decyzji. Skala obciążeń dla systemu zdrowia. O skali obciążeń systemowych wynikających z epidemii cukrzycy może świadczyć fakt, że tylko w roku 2012 11% wszystkich światowych wydatków na opiekę zdrowotną stanowiły wydatki związane z leczeniem cukrzycy. Wartość ta jest oczywiście wypadkową wielkości populacji chorych w poszczególnych krajach oraz średnich nakładów na jednego pacjenta z cukrzycą, przy czym warto pamiętać, że różnice pomiędzy krajami w tym zakresie są ogromne. Dla przykładu średnie wydatki na jednego pacjenta z cukrzycą w Szwajcarii w 2013 roku wynoszą 9873 USD, w Niemczech 4718 USD, zaś w Polsce 1037 USD. Sytuuje nas to na ostatnim miejscu w Europie, nawet za mniejszymi od nas krajami naszego regionu (Litwa 1142 USD, Węgry 1171 USD, Czechy 1610 USD). Nakłady na leczenie cukrzycy. Analizując kwestię nakładów na leczenie cukrzycy w naszym kraju (w oparciu o dane z lat 2009-2013 udostępnione przez NFZ, ZUS I GUS) warto ująć je w klasyczne kategorie kosztowe tj. kosztów bezpośrednich i pośrednich. W zakresie kosztów bezpośrednich w dalszych rozważaniach uwzględniono jedynie koszty bezpośrednie medyczne (leczenie szpitalne, ambulatoryjna opieka specjalistyczna, świadczenia odrębnie kontraktowane oraz podstawowa opieka zdrowotna oraz koszty refundacji i dopłat do leków i pasków do glukometrów), bez ujęcia kosztów bezpośrednich niemedycznych (np. koszty transportu chorych itp.). Większość analiz kosztowych w polskiej ochronie zdrowia koncentrowała się przez wiele lat na kosztach bezpośrednich. Wynikało to z jednej strony z braku wiarygodnych danych niezbędnych do poszerzenia wyliczeń o koszty pośrednie, z drugiej zaś strony – poza ścisłym gronem ekspertów- braku świadomości wagi zagadnienia kosztów pośrednich dla analiz ekonomicznych w ochronie zdrowia. Poszerzenie rozważań kosztowych o ten niezwykle istotny aspekt pozwala uzyskać inną, pełniejszą perspektywę na wiele zjawisk i procesów w ochronie zdrowia, co może czasem skutkować przewartościowaniem wielu rekomendacji czy decyzji zarządczych. Warto więc również na tak ważne społecznie schorzenie, jakim jest cukrzyca spojrzeć znacznie szerzej, nawet jeśli zaprezentowane powyżej koszty bezpośrednie zdają się odzwierciedlać wystarczająco ogromny wpływ tej choroby na system. Koszty pośrednie związane są ze zmniejsze-niem zasobów pracy na skutek występowania jednostki chorobowej. Możliwych jest kilka mechanizmów takiego procesu: • utrata wydajności spowodowanej przedwczesnym wyjściem z rynku pracy (wcześniejsze przechodzenie na rentę lub emeryturę z powodu cukrzycy, rezygnacja z aktywności zawodowej, śmierć chorego); • nieobecność pracownika w miejscu pracy w związku z cukrzycą (absenteizm); • zmniejszenie wydajności pracownika obecnego w miejscu pracy z powodu odczuwania objawów cukrzycy (prezenteizmu) Warto również pamiętać, że utraconą produktywność można opisywać stosując różne miary: średnie roczne wynagrodzenie brutto lub Produkt Krajowy Brutto na jednego pracującego. Każda z nich ma zarówno swoje zalety, jak i związana jest z pewnymi ograniczeniami. W przypadku wynagrodzenia brutto nieuwzględnione zostają składki płacone przez pracodawcę na Fundusz Ube-zpieczeń Społecznych. Dodatkowo zakłada się, że praca jest jedynym czynnikiem produkcji – nie uwzględnia zatem wartości dóbr i usług, które wytwarzane są przy jej wykonywaniu. Z tego względu wartość kosztów pośrednich zostaje zaniżona. Z kolei w przypadku drugiego wspomnianego podejścia koszty mogą zostać zawyżone z uwagi na zjawisko malejącej krańcowej produktywności pracy oraz fakt, iż wartość PKB na osobę pracującą uwzględnia wyłącznie osoby, od których odprowadzane są składki ubezpieczeniowe: samozatrudnione lub zatrudnione w oparciu o umowę o pracę. Nie zostają uwzględnione natomiast osoby pracujące na zasadach umów o dzieło. Wcześniejsze wykrywanie i skuteczniejsza terapia oznacza również potencjalne zmniejszenie liczby przedwczesnych zgonów, co oprócz dramatycznego aspektu społecznego ma również bardzo konkretne implikacje ekonomiczne. Nawet 10% spadek odsetka przedwczesnych zgonów z powodu cukrzycy oznacza obniżenie utraconej produktywności na poziomie 37-65 mln PLN rocznie. Dla powikłań cukrzycy analogiczny spadek przedwczesnych zgonów to zmniejszenie strat z powodu utraconej produktywności na poziomie 76 – 135 mln PLN. Optymalizacja działań diagnostyczno - terapeutycznych w cukrzycy ma ogromny potencjał w zakresie zmniejszania każdej sfery opisanej kategorią kosztów pośrednich. Nawet kilku- kilkunastoprocentowa poprawa odsetka pacjentów skuteczniej kontrolujących glikemię, masę ciała, ciśnienie tętnicze i gospodarkę lipidową, oznacza potencjalne oszczędności w sferze rent socjalnych i rent z tytułu niezdolności do pracy, wymierne oszczędności w zakresie zmniejszenia ilości zwolnień lekarskich, nie wspominając już o wskaźnikach wydajności pracy objętych pojęciem prezenteizmu. Jak można spróbować ograniczyć problem ? Trzeba działać ! Zintegrowanie sił i środków społecznych oraz spójność działań (Narodowy Program Zdrowia; plan dla cukrzycy, programy samorządowe) w zakresie skuteczniejszej wykrywalności cukrzycy. Wprowadzenie działań na poziomie lokalnym tj. lokalne akcje samorządowe pozwalające na przeprowadzenie badań przesiewowych w kierunku cukrzycy wśród mieszkańców miast, miasteczek i wsi. Zwiększenie świadomości społecznej o celowości wykonywania badań pozwalających rozpoznać i zdefiniować nieprawidłowości w zakresie gospodarki węglowodanowej. Wykorzystanie Mediów (telewizja, radio, Internet, nowe technologie mobilne) celem wskazywania grup zwiększonego ryzyka zachorowania na cukrzycę i zmotywowania osób zagrożonych cukrzycą do zbadania glikemii. Zwiększenie uwagi pracowników opieki medycznej podstawowej i specjalistycznej oraz Medycyny Pracy na osoby zagrożone cukrzycą i obowiązkowe wykonywanie u nich badań przesiewowych w kierunku cukrzycy. Działania te mają na celu ugruntowanie wiedzy w zakresie: oceny czynników ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2, kryteriów kwalifikacji do populacji wysokiego ryzyka, postępowania z pacjentem ze stwierdzonym wysokim ryzykiem rozwoju cukrzycy typu 2, metod i standardów diagnostycznych, postępowania z pacjentem z nowo zdiagnozowaną cukrzycą typu 2, zasad powtarzania badań skriningowych w grupach osób z wysokim ryzykiem rozwoju cukrzycy typu 2, określenie celów leczenia cukrzycy typu 2 – nie tylko należy kontrolować glikemię, ale też ciśnienie tętnicze, poziom lipidów oraz masę ciała. Cukrzyca typu 2 charakteryzuje się długą fazą przedkliniczną i może pozostać bezobjawowa do momentu pojawienia się powikłań makro- i mikronaczyniowych. Cukrzyca typu 2 może zostać zdiagnozowana na długo przed pojawieniem się objawów, poprzez identyfikację osób z podwyższonym ryzykiem wystąpienia cukrzycy oraz przeprowadzenie testów diagnostycznych. Zasadne zatem będzie podjęcie działań pozwalających na wprowadzenie oznaczenia glikowanej hemoglobiny (HbA1c) do diagnostyki cukrzycy w Polsce. Skrining w populacji ogólnej nie jest rekomendowany, ale badania wskazują, że badania przesiewowe w populacji osób z czynnikami ryzyka oraz wczesne rozpoznanie cukrzycy typu 2, prowadzą do ograniczenia liczby powikłań cukrzycy oraz redukcji kosztów. Istotne z punktu widzenia rozpoznania i zapobiegania cukrzycy jest wczesne jej rozpoznanie. Nieprawidłowo leczona prowadzi do uszkodzenia dużych i małych naczyń krwionośnych. Skutkiem tych zmian jest choroba wieńcowa, zawał serca, niewydolność krążenia, udar mózgu, postępująca demencja i inne. W Polsce często cukrzyca rozpoznawana jest „przypadkowo” w trakcie hospitalizacji chorego z innej przyczyny. Często przyczyną tych hospitalizacji są choroby, których cukrzyca jest istotnym czynnikiem ryzyka, na przykład zawał serca lub udar mózgu. Wykonywanie badań diagnostycznych jest konieczne szczególnie w grupach zwiększonego ryzyka wystąpienia cukrzycy, tj. u osób z nadwagą, czy otyłością, u których cukrzyca występuje w rodzinie, mało aktywnych fizycznie, z uprzednio stwierdzonymi zaburzeniami gospodarki węglowodanowej, z nadciśnieniem tętniczym lub inną chorobą układu krążenia, z zaburzeniami gospodarki lipidowej. Wdrożenie standardów postępowania u osób ze stanem przedcukrzycowym obejmujących: określenie ryzyka sercowo-naczyniowego, ocena dotychczasowego stylu życia (nawyki żywieniowe i aktywność fizyczna), podjęcie działań motywujących do zmiany stylu życia prowadzącej do redukcji masy ciała, edukacja w zakresie zasad zdrowego żywienia, edukacja wydanie indywidualnych zaleceń pozwalających na bezpieczne podejmowanie treningu fizycznego (u dorosłych minimum 30 minut, a dzieci, młodzieży i młodych dorosłych minimum 60 minut dziennie wysiłku fizycznego o umiarkowanej intensywności). W uzasadnionych przypadkach (otyłość, współistniejące nieprawidłowa glikemia na czczo z nieprawidłowa tolerancją glukozy), przy braku przeciwwskazań zastosowanie farmakoterapii metforminą, unikanie stosowania leków o działaniu diabetogennych. Motywacja do rzucenia nałogu palenia z równoczesnym zachęcaniem do zwiększenia aktywności fizycznej, gdyż takie działanie zmniejsza przyrost masy ciała notowany po zaprzestaniu palenia tytoniu. ( materiał z opracowania prof. Macieja Małeckiego )
Cukrzyca jest jedną z najczęściej diagnozowaną chorobą w naszym kraju. Obecnie choruje na nią około 3 miliony Polaków. Po 60 roku życia cukrzyca typu 2 dotyka co 4 osobę, natomiast po 80 jest to już co druga osoba. Należy wspomnieć, że spora część chorych nie jest jeszcze zdiazgnozowanych. Związane jest to z tym, że w początkowych jej etapach nie występują objawy, które mogą być sygnałem, że należy zgłosić się do specjalisty. Z tego właśnie powodu jest ona niedoceniana jeśli chodzi o działania profilaktyczne, wśród których zalicza się prowadzenie możliwie najzdrowszego trybu życia czyli stosowanie zdrowej diety, a także systematyczne uprawianie aktywności fizycznej. Odpowiednie szybkie reagowanie, gdy poziom glukozy wzrasta, możliwy jest powrót do prawidłowych wartości, jednak konieczna jest zmiana stylu życia. Oczywiście zalecane jest aby systematycznie badać poziom glukozy we krwi, co pozwoli zdiagnozować nieprawidłowości. Dotyczy to osób po 45 roku życia, u którego występują czynniki ryzyka takie jak nadciśnienie tętnicze, siedzący tryb życia, nadwaga lub występowanie cukrzycy w rodzinie. Takie osoby powinne raz w roku wykonywać takie badanie. Eksperci są zdania, że chorzy z niewyrównaną glikemią są osobami znajdującymi się w grupie wysokiego ryzyka jeśli chodzi o infekcję koronawirusem i ciężki przebieg infekcji COVID-19. Sugeruje to, że szczególnie w okresie epidemii wskazane jest kontrolowanie przebiegu cukrzycy, a także glikemię. W tym trudnym okresie ciężej jest skonsultować się ze specjalistą, jednak wytyczne, których należy przestrzegać nie uległy zmianie i wciąż trzeba ich przestrzegać aby uniknąć groźnych dla życia i zdrowia powikłań. Stres, który wiąże się z pandemią, zmiana rytmu życia, w tym spożywania posiłków powinno skłonić do częstszych pomiarów cukru. Warto wspomnieć, że aż jedna trzecia osób, które zmarły w wyniku powikłań COVID-19 to osoby chorujące na cukrzycę. Według ekspertów jest to grupa pacjentów, która powinna być objęta specjalną opieką, a sama infekcja może przyczynić się do pogłębienia pierwotnej choroby. Należy zaznaczyć, że najbardziej zagrożeni są pacjenci, którzy w nieodpowiedni sposób kontrolują swoją chorobę. Jeżeli chodzi o cukrzycę typu 1, przy właściwej glikemii to pacjenci nie są aż tak narażeni na ciężki przebieg infekcji. Wyjątkiem są osoby z nieprawidłowo wyrównaną cukrzycą, gdy hemoglobina glikowana wynosi powyżej 10 procent. Dodatkowo czynnikiem, który może negatywnie wpłynąć na przebieg choroby jest czas trwania choroby, który jest dłuższy niż 30-40 lat. W przypadku osób z cukrzycą typu 2 groźne powikłania występują częściej. Każda infekcja, w tym koronawirusem sprawia, że utrudnione jest kontrolowanie glikemii, a poziom glukozy wzrasta i trudno jest ją utrzymać w prawidłowym zakresie. Obserwuje się, że podwyższony poziom glukozy utrzymuje się długo po wyzdrowieniu. To pokazuje, że osoby z cukrzycą powinni w szczególności stosować się do wszelkich zaleceń higieny osobistej, aby w możliwie największym stopniu zredukować ryzyka zakażenia. Jeżeli już dojdzie do infekcji, to zaleca się aby osoby z cukrzycą pamiętali o intensywnym nawodnianiu, ograniczeniu spożycia produktów, które mogłyby podwyższyć w znacznym stopniu poziom glukozy. Należy systematycznie badać temperaturę oraz częściej sprawdzać poziom glukozy we krwi przy pomocy glukometru. Jeśli wartość jej przekracza 300 mg/dl to konieczne jest skonsultowanie się ze swoim lekarzem prowadzącym, ponieważ być może konieczna będzie modyfikacja aktualnie stosowanej terapii. Bardzo dobrą informacją jest, że pomimo pandemii wciąż przeprowadza się badania nad cukrzycą na całym świecie. W ośrodku badawczym w Katowicach również takie badanie będzie miało miejsce. Obejmować będzie pacjentów z cukrzycą typu 1. Jego założeniem będzie opracowanie nowych metod leczenia tej postaci choroby, a także prawdopodobieństwa występowania tego schorzenia u najbliższych krewnych pacjenta. Jeśli chodzi o nowe terapie to warto jest wspomnieć o tym, że jakiś czas temu opracowano trójskładnikową tabletkę. FDA zatwierdziła ten lek, który ma być stosowany u dorosłych osób z cukrzycą typu 2. Wśród składników tego leku znajduje się empagliflozyna, linagliptyna i chlorowodorek metforminy. Skuteczność tego leku została potwierdzona w dwóch randomizowanych badaniach. Dzięki preparatom złożonym z pewnością komfort terapii jest dużo większy, a pacjenci nie są narażeni na ryzyko pominięcia połknięcia, któregoś z leków. Wielu starszych pacjentów, ma problemy z pamięcią lub koncentracją, co wiąże się z tym, że pewne dawki leków mogą zostać pominięte, co w przypadku zarówno cukrzycy, jak i innych chorób może się wiązać z niebezpiecznymi powikłaniami. Dodatkowo taka forma przyjmowania leków, z pewnością wiąże się z lepszą skutecznością terapii. Stosowanie wielu leków oddziaływuje na większą liczbę mechanizmów, które przyczyniają się do występowania hiperglikemii. Warto jest wspomnieć, że zaburzenia wzroku mogą być jednym z objawów cukrzycy, z którymi pacjenci zgłaszają się do lekarza. W przebiegu cukrzycy dochodzi do retinopatii, jednak świadomość odnośnie tej choroby wciąż nie jest na wystarczającym poziomie. Bardzo ważne są regularne wizyty u okulisty, podczas których przeprowadza się badanie dna oka. To pozwala na zdiagnozowanie nieprawidłowości, które mogą świadczyć o rozwoju cukrzycy. Na wczesnym etapie tej choroby dochodzi do zmian w naczyniach krwionośnych, które można dostrzec na tylnej ścianie oka. Dochodzi do poszerzenia żył, niewielkie wynaczynienia krwi, a także obrzęk siatkówki. U chorych w bardziej zaawansowanych stadiach może dochodzić do wylewów krwi do ciała szklistego oka, w wyniku zwiększonej kruchości naczyń. W takim wypadku pacjenci zgłaszają pojawienie się ciemnych plamek w polu widzenia, które znikają po kilku tygodniach. Bardzo częstym błędem jest bagatelizowanie tego objawu, ponieważ jak wspomniałem po pewnym czasie ustępuje. Niestety w niektórych przypadkach może nie dojść do jego wchłonięcia, co w konsekwencji może przyczynić się nawet do nieodwracalnej ślepoty, gdy wylew jest rozległy. U osób z cukrzycą może dochodzić do wahań wad wzroku, które są spowodowane wahaniami poziomu glukozy we krwi. Podwyższenie sprzyja krótkowzroczności, natomiast obniżenie jest związane z dalekowzrocznością. Pogorszone widzenie po zmierzchu jest częstym symptomem u diabetyków. Wynika to z pogorszenia funkcjonowania nerwów, które unerwiają mięśnie odpowiedzialne za rozszerzenie źrenicy. W wyniku tego dochodzi do gorszej adaptacji przy słabszym oświetleniu, co powoduje problemy z widzeniem w godzinach wieczornych oraz w nocy. U pacjentów z cukrzycą bardzo często może dochodzić do rozwoju zespołu suchego oka. Ma to związek z obniżoną produkcją filmu łzowego. Jako objaw należy też wspomnieć o nawracających infekcjach oka. Wśród nich wymienia się nawracające gradówki i jęczmienie i przewlekłe, bakteryjne zapalenia brzegów powiek. Pewnym sygnałem są także nawracające infekcje bakteryjne spojówki. Jeżeli chodzi o czynniki, które zwiększają ryzyko cukrzycy to według szwedzkich badań może to być bezsenność. Procent ten wynosi od 2 do 17 procent. Konieczne jest uświadamianie pacjentów, że samo przyjmowanie leków obniżających poziom glukozy we krwi nie jest jedynym elementem terapii. Konieczna jest zmiana dotychczasowych nawyków i zmiana trybu życia. Należy wprowadzić do jadłospisu zdrową żywność i zadbać o regularną aktywność fizyczną. Dzięki temu poprawa glikemii może być bardzo wyraźna. Dzięki tym czynnikom możliwa jest utrata nadmiernej ilości kilogramów w postaci tkanki tłuszczowej, która sprzyja występowaniu cukrzycy. Szybka utrata masy ciała w początkowych etapach choroby korzystnie wpływa na kontrolowanie cukrzycy, a także pozwala na uniknięcie groźnych powikłań w przyszłości. Oczywiście jest to możliwe jeśli wszelkie zalecenia są stosowane nieustannie. To pokazuje, że zarówno profilaktyka jak i leczenie cukrzycy opiera się na bardzo zbliżonych założeniach, o których powtarza się cały czas. Istnieje wiele form aktywności fizycznej, a także ciekawych, zdrowych przepisów, które pozwolą na utrzymywanie nas w dobrej formie. Z pewnością każdy może znaleźć coś dla siebie w Internecie, czy też różnych książkach lub czasopismach. Istnieje coraz większa liczba wideoblogów, które w bardzo przystępnej formie pokazują nam jak warto utrzymywać zdrową formę.
Akcje profilaktyczne coraz częściej sprawiają, że obywatele zaczynają się zastanawiać nad swoim zdrowiem. Cukrzyca to groźna choroba, która nawet jeśli jest zdiagnozowana to w wielu przypadkach jest lekceważona przez pacjentów ponieważ uważają oni, że jeżeli przyjmują przepisane przez lekarza leki to wszystko jest w porządku. Leki oczywiście odgrywają ogromne znaczenie, natomiast bardzo ważne jest zaangażowanie samego pacjenta. Zdarza się bowiem, że poprzez zmianę trybu życia pacjentowi przepisywane są mniejsze ilości dawek leków co oczywiście jest bardzo istotne. Każde substancje, szczególnie gdy są przyjmowane przewlekle wiążą się z działaniami niepożądanymi, których każdy z nas zawsze chce uniknąć. Jak prawie w każdej chorobie bardzo ważna także w przypadku cukrzycy jest aktywność fizyczna. Dzięki temu, że mięśnie pracują zwiększa się zużycie glukozy co wiąże się z tym, że w mniejszym stopniu jest ona pobierana przez komórki naszego organizmu. Warto również zaznaczyć, że cukrzyca to choroba, z którą da się normalnie żyć. Istotne jest odpowiednio wczesne jej zdiagnozowanie, a także stosowanie się do zaleceń specjalistów. Szacuje się, że do 2030 roku 10 procent obywateli naszego kraju może być na nią chora. Aktualnie choruje na nią 3 miliony Polaków, a około 1 milion nie jest tego świadoma. To z pewnością jeżeli chodzi o wszelkie choroby jest w dużej mierze niebezpieczne. Problemem w naszym kraju jest to, że chory często ma nieprawidłowy poziom glukozy we krwi nawet przez kilkanaście lat, co spowodowane jest tym, że nie są systematycznie przeprowadzane badania. W tym czasie dochodzi do uszkodzenia zarówno małych jak i dużych naczyń krwionośnych, co wiąże się z licznymi konsekwencjami. Zwiększa się ryzyko uszkodzenia kłębuszków nerkowych oraz rozwoju stopy cukrzycowej, która w większości przypadków niestety musi zakończyć się jej amputacją. Warto zaznaczyć, że wszystkie te powikłania mogą w znacznym stopniu pogorszyć jakość życia przyczyniając się także do tego, że chory staje się w znacznie mniejszym stopniu samodzielnym. Często ma problem z wykonywaniem podstawowych czynności, a nauka przyzwyczajenia się do aktualnego stanu zdrowia czasem jest procesem długotrwałym. Często osoby takie umierają z powodu zawału serca lub udaru mózgu. Eksperci podkreślają, że jeżeli Polacy nie zmienią swoich nawyków to sytuacja będzie coraz gorsza. Wiele leków nowej generacji nie jest refundowanych, co wiąże się z tym, że znaczną część społeczeństwa nie będzie po prostu na nie stać.Od dawna mówi się o tym, że cukrzyca to coraz powszechniejsza choroba w naszym społeczeństwie i konieczne są działania, które pozwolą sprawić, że ryzyko jej rozwoju będzie mniejsza terapie bardziej skuteczne. Osoby z cukrzycą muszą pamiętać o tym aby regularnie przeprowadzać pomiary poziomu glukozy we krwi. Możliwe jest to dzięki glukometrom. Jeżeli stosowana jest intensywna insulinoterapia to pomiary powinny być przeprowadzane nawet cztery razy w ciągu doby. Jeżeli chodzi o pacjentów z cukrzycą typu 2 leczonych stałymi dawkami insuliny to glikemię należy mierzyć raz lub dwa razy w ciągu dnia. Jednym z najczęstszych powodów rozwoju cukrzycy typu 2 jest nadwaga lub otyłość. Bardzo ważne jest koncentrowanie się na tej chorobie która jak wiemy staje się coraz częstszym problemem w naszym społeczeństwie. Dzięki systematycznym ćwiczeniom możliwe jest także skuteczniejsze metabolizowanie lipidów. Przy wyborze odpowiednich ćwiczeń warto jest uwzględnić wiek pacjenta i jego kondycję,a także inne współwystępujące choroby. Początkowo jeżeli chodzi o starsze osoby to dobrze jest wybrać spacer. Wykonanie około pięciu tysięcy kroków to bardzo dobry wynik, który z pewnością korzystnie wpłynie na ich zdrowie, a nie obciąży organizmu w zbyt dużym stopniu. Warto jest znaleźć ćwiczenia, które pozwalają na zaangażowanie dużej ilości grup mięśniowych. Wydaje mi się, że w dzisiejszych czasach, w których mamy dostęp do ogromnej ilości zdrowej żywności oraz wszelkich form aktywności fizycznych powinniśmy skupić się na tym aby jak najszybciej zacząć dbać o zdrowie swoje i swoich bliskich. Jeżeli chodzi o leczenie cukrzycy typu 2 to bardzo ważne jest przestrzeganie prawidłowej diety. Dobrym wyborem jest dieta śródziemnomorska, a także dieta DASH bogata w błonnik. Pacjentom powinno się zalecać produkty sfermentowane wśród których znajdują się kefiry czy jogurty. Warto jest wybierać warzywa, niskotłuszczowe produkty mleczne czy też pełnoziarniste produkty zbożowe. Coraz więcej nowinek technologicznych przyczynia się do tego, że dużo prostsze jest monitorowanie wszelkich schorzeń. Podobnie jest także w przypadku cukrzycy powstały bowiem tak zwane smartglukometry. Zgromadzone w nim wyniki są przesyłane do smartfona, a dalej do chmury dzięki czemu lekarz ma wgląd w stan zdrowia pacjenta, co pozwala na zwiększenie jego bezpieczeństwa i w razie konieczności pozwala na udzielenie niezbędnych zaleceń co należałoby zmienić w przypadku ewentualnych nieprawidłowości. Dzięki temu możliwe jest także kontrolowanie czy pacjent faktycznie monitoruje swój stan zdrowia, co w przypadku chorób takich jak cukrzyca jest bardzo istotne. Na skutek tego, że do naszego organizmu dostarcza się zbyt dużych ilości substratów energetycznych są one zamieniane na tkankę tłuszczową. Komórki, w których znajduje się nadmiar tłuszczu nie pobierają glukozy, jako kolejnego źródła energii. Jeśli w odpowiednio krótkim czasie nie zostanie spalona glukoza to jest ona przekształcana w tłuszcz. Aby trafiła do komórek trzustka musi wytworzyć większe ilości insuliny. Wraz z upływem czasu dochodzi do sytuacji, że hormon ten jest wydzielany w mniejszych ilościach. Proces ten trwa przez kilka lat, ale w końcu dochodzi do sytuacji, że jego synteza zostaje całkowicie zatrzymana. Okres ten nazywany jest stanem przedcukrzycowym i warto zaznaczyć, że istnieje szansa aby go jeszcze odwrócić. Przyczynia się on do tego, że ryzyko rozwoju cukrzycy wzrasta aż pięciokrotnie. Innymi czynnikami, które przyczyniają się do jego wystąpienia jest nadciśnienie tętnicze, a także zaburzenia dotyczące mikroflory jelitowej która coraz częściej staje się obiektem badań naukowców pod kątem licznych chorób. Do jego rozwoju może dochodzić także w wyniku wystąpienia insulinooporności. Przyczynia się ona do zwiększenia ryzyko zaburzeń sercowo-naczyniowych. Może zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia udaru mózgu, zawału serca czy też miażdżycy. Prawdopodobnie ma też związek z chorobami neurodegeneracyjnymi. W przypadku kobiet może przyczyniać się do zaburzeń cyklu miesiączkowego, problemów z płodnością, a także rozwojem zespołu policystycznych jajników. Wspomina się o tym, że osoby otyłe znacznie częściej mają problem z insulinoopornością. W większości przypadków tak właśnie jest ponieważ zbyt duża ilość tkanki tłuszczowej przyczynia się do rozwoju insulinooporności, w wyniku której konieczne jest uwalnianie większej ilości insuliny, która przyczynia się do tego, że tkanka tłuszczowa odkłada się w jeszcze większym stopniu. Warto jednak zaznaczyć, że insulinooporność może rozwijać się w przypadku osób z właściwym wskaźnikiem BMI, jednak u których występuje nieprawidłowy stosunek tkanki tłuszczowej do tkanki mięśniowej. Ryzyko rozwoju insulinooporności jest podobne jak w przypadku osób z nadmierną ilością kilogramów. Dodatkowo może ona wynikać także z zaburzeń hormonalnych związanych z hiperprolaktynemią, zespołem policystycznych jajników, chorobą Hashimoto, czy długotrwałym stosowaniem glikokortykosteroidów. Jeżeli wystąpi u pacjenta stan przedcukrzycowy to konieczna jest zmiana stylu życia poprzez ograniczenie ilości dostarczanych kalorii, zwiększenie poziomu aktywności fizycznej co w konsekwencji wiąże się z redukcją masy ciała. Jeżeli uda się utrzymać właściwe nawyki to po okresie 3-4 lat ryzyko rozwoju cukrzycy zmniejsza się aż o dwie trzecie. Istnieją również sytuacje, w których cukrzyca może rozwinąć się z innych powodów. Jej wystąpienie może wynikać także z obecności innej choroby. Ma to miejsce chociażby w przypadku mukowiscydozy, w której dochodzi do włóknienia nie tylko płuc ale także trzustki. Często też dochodzi do trwałego uszkodzenia komórek beta, które są przecież odpowiedzialne za wytwarzanie insuliny. Choroba ta najczęściej występuje między 8, a 10 rokiem życia i konieczne jest stosowanie w terapii między innymi insuliny. Związane jest to z tym, że wchłanianie substancji odżywczych w przewodzie pokarmowym jest gorsze oraz, że organizm potrzebuje dostarczenia większej ilości energii do prawidłowego funkcjonowania. Ich zapotrzebowanie kaloryczne często wynosi 3-5 tysięcy kalorii co jest znacznie większe niż w przypadku zdrowego człowieka. Ilość spożywanych pokarmów jest spora, a ilość wydzielanej insuliny ulega redukcji, dlatego konieczne jest jej stosowanie.