Specjaliści z amerykańskiego National Cancer Institute i innych instytucji zaobserwowali, że po czterech latach efektywność szczepionki Cervarix wynosi 77-86 procent i jest niezależna od liczby przyjętych dawek.
Naukowcy przeanalizowali dane ponad 24 000 młodych kobiet, które otrzymały jedną, dwie lub trzy dawki szczepionki Cervarix. Zauważyli oni, że po czterech latach efektywność szczepionki wynosi 77-86 procent i jest niezależna od liczby przyjętych dawek.
Autorzy analizy podkreślają, że nie zalecają jeszcze natychmiastowej zmiany procedur, jeżeli jednak zdobędą więcej dowodów, to zmniejszenie dawki z 3 do 1 może mieć olbrzymi wpływ na liczbę szczepionych dziewcząt na całym świecie.
Więcej: kopalniawiedzy.pl
Naukowcy przeanalizowali dane ponad 24 000 młodych kobiet, które otrzymały jedną, dwie lub trzy dawki szczepionki Cervarix. Zauważyli oni, że po czterech latach efektywność szczepionki wynosi 77-86 procent i jest niezależna od liczby przyjętych dawek.
Autorzy analizy podkreślają, że nie zalecają jeszcze natychmiastowej zmiany procedur, jeżeli jednak zdobędą więcej dowodów, to zmniejszenie dawki z 3 do 1 może mieć olbrzymi wpływ na liczbę szczepionych dziewcząt na całym świecie.
Więcej: kopalniawiedzy.pl
Komentarze
[ z 2]
Szczepionka super, ale i tak nie zwalnia z corocznych badań. Szczepić na pewno warto, ryzyko nowotworu jest wtedy na pewno mniejsze. Trzeba jednak to robić w grupie małych dziewczynek 11-12 lat, które nie zaczeły jeszcze współżyć, wtedy efektywność szczepionki jest największa. trzeba ja wprowadzić do obowiązkowego programu szczepień, może to nie spodobać się w pewnych środowiskach, ale to zdrowie jest najważniejsze, a nie dziwne przekonania.
Oczywiste, że zaszczepienie się przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego nie jest powodem do tego, aby rezygnować z badań profilaktycznych! W końcu szczepienia nie zapewniają stu procentowej pewności to raz, nie chronią przed każdym typem wirusa to dwa, a i nowotwór może rozwinąć się w przypadku braku zakażenia wirusem HPV bo choć ten ma udowodnione właściwości kancerogenne, to jednak bez jego udziały postęp onkogenezy również jest możliwy i rzadko, bo rzadko, ale jednak ma miejsce w niektórych przypadkach. Zgadzam się również z Panem, panie Pawle, że istotne jest budowanie w społeczeństwie świadomości do tego stopnia, aby na szczepienia swoich pociech decydowali się rodzice małoletnich jeszcze przed rozpoczęciem współżycia płciowego. Bo jak wiadomo szczepienie skuteczne jest wyłącznie w prewencji pierwotnej, kiedy narażenie na kontakt z wirusem HPV jeszcze nie zaistniało. Jedyne na co zwróciłabym uwagę i z czym się nie zgadzam to fakt, że sugeruje Pan wykonywanie szczepień w grupie DZIEWCZYNEK. Prawda jest taka, że aby całkowicie wyeliminować zagrożenie zakażenia onkogennym typem wirusa HPV warto szczepić za równo dziewczynki jak i chłopców. Bo chociaż tym ostatnim z oczywistych względów rozwój nowotworu szyjki macicy nie grozi, to jednak mogą oni z powodzeniem przenosić patogennego wirusa między organizmami kobiet i w ten sposób przyczyniać się do rozprzestrzeniania drobnoustroju w społeczeństwie. Szczepienia są o wiele tańsze niż koszty leczenia nawet pojedynczych pacjentek z neoplazją szyjki macicy, więc wydaje mi się, że warto inwestować w taki rodzaj prewencji pierwotnej. Może gdybyśmy jako lekarze rzeczywiście przyłożyli sporą dawkę uwagi do problemu i zalecali swoim pacjentom (a raczej zwracali uwagę ich rodzicom) stosowanie powyższych szczepień, udałoby się w znacznym stopniu wyeliminować obecność wirusa w środowisku? Wizja może i bardzo optymistyczna, ale skoro z niektórymi innymi patogenami udało się odnieść sukces, to dlaczego nie spróbować by i z tym?