WskazaniaProdukt leczniczy jest wskazany w leczeniu cukrzycy.DawkowanieProdukt jest insuliną szybko działającą i może być stosowany z preparatami insuliny długo działającymi. Dawkowanie. Dawkowanie jest indywidualne i określane według zapotrzebowania pacjenta. Indywidualne zapotrzebowanie na insulinę wynosi zwykle 0,3-1,0 j.m./kg mc./dobę. Dobowe zapotrzebowanie na insulinę może być większe u pacjentów z opornością na insulinę (np. w okresie dojrzewania lub spowodowanej otyłością) i mniejsze u pacjentów ze szczątkową, endogenną produkcją insuliny. U pacjentów z cukrzycą prawidłowa kontrola stężenia glukozy we krwi opóźnia wystąpienie późnych powikłań cukrzycy. Zaleca się zatem dokładne monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Wstrzyknięcie insuliny powinno być wykonane do 30 minut przed planowanym posiłkiem lub przekąską zawierającą węglowodany. Dostosowanie dawki. Równocześnie występujące choroby, szczególnie zakażenia i stany podgorączkowe, zwykle zwiększają zapotrzebowanie pacjenta na insulinę. Zaburzenia czynności nerek lub wątroby mogą zmniejszyć zapotrzebowanie na insulinę. Dostosowanie dawki może być konieczne także w przypadku, gdy pacjenci zmieniają aktywność fizyczną lub dotychczas stosowaną dietę. Dostosowanie dawki może być konieczne także w przypadku zmiany stosowanej insuliny z 1 rodzaju na inny.UwagiDo podawania podskórnego. Podanie dożylne preparatu ze wstrzy. lub wkładu stosuje się wyłącznie w sytuacjach, kiedy fiolki nie są dostępne. W takich przypadkach należy przenieść do strzyk. insulinowej, upewniając się, że usunięte zostały pęcherzyki powietrza, lub podawać za pomocą systemu do wlewu. Podanie tą drogą może być przeprowadzone tylko przez wyszkolony personel medyczny. Lek jest zwykle podawany podskórnie w tkankę podskórną brzucha. Można także podawać insulinę w udo, okolicę pośladka lub okolicę mięśnia naramiennego. Podskórne wstrzyknięcie insuliny w tkankę podskórną brzucha powoduje szybsze wchłanianie niż w przypadku wstrzyknięć w inne miejsca. Wstrzyknięcie w uniesiony fałd skóry zmniejsza ryzyko niezamierzonego podania domięśniowego. Po wstrzyknięciu igła powinna pozostać pod skórą przez co najmniej 6 sekund, aby mieć pewność, że wstrzyknięta została cała dawka insuliny. Miejsca wstrzyknięć powinny być zmieniane w obrębie jednego obszaru anatomicznego w celu uniknięcia lipodystrofii. Wkłady są przeznaczone do stosowania ze wstrzykiwaczami firmy Novo Nordisk (trwałe urządzenia wielokrotnego użytku) i igłami NovoFine lub NovoTwist. Należy postępować ściśle wg szczegółowej instrukcji dołączonej do opakowania ze wstrzykiwaczem. Do opakowania preparatu dołączona jest ulotka zawierająca szczegółową instrukcję postępowania, do której należy się stosować.PrzeciwwskazaniaNadwrażliwość na składniki preparatu. Hipoglikemia. Należy zachować szczególną ostrożność w dawkowaniu insuliny w pierwszych miesiącach choroby ze względu na możliwość wystąpienia spadku zapotrzebowania (remisje) oraz przy współistnieniu niedoczynności przysadki, nadnerczy, tarczycy ze względu na większe zagrożenie niedocukrzeniem.InterakcjeZapotrzebowanie na insulinę zwiększa się przy jednoczesnym stosowaniu: hormonów tarczycy, GKS, doustnych środków antykoncepcyjnych, tiazydów, sympatykomimetyków. Zmniejsza się przy stosowaniu: salicylanów, inhibitorów MAO, nieselektywnych b-adrenolityków. Alkohol może nasilać i przedłużyć działanie hipoglikemizujące insuliny.Działania niepożądaneNiewielkiego stopnia niedocukrzenie (hipoglikemia) dość często występuje u chorych na cukrzycę i ustępuje po spożyciu łatwo przyswajalnych węglowodanów. Ciężka hipoglikemia czyli neuroglikopenia jest powikłaniem niebezpiecznym i wymaga natychmiastowego postępowania. Najczęstszymi przyczynami niedocukrzenia są: względny nadmiar insuliny spowodowany opuszczeniem posiłku lub nadmiernym wysiłkiem fizycznym oraz przypadkowe lub celowe przedawkowanie insuliny. Najskuteczniejsze jest podanie 20% glukozy dożylnie, w warunkach pozaszpitalnych powinien być natychmiast wstrzyknięty glukagon (domięśniowo lub podskórnie). Jeżeli po 20 min. chory nie odzyskuje przytomności i nie ma jeszcze możliwości dożylnego podania glukozy wstrzyknięcie glukagonu należy powtórzyć. Błędem jest wstrzykiwanie glukagonu jeżeli możliwe jest natychmiastowe dożylne podanie 20% glukozy. W związku z wysokim stopniem oczyszczenia insuliny posiada ona niską zdolność do wywoływania istotnych objawów niepożądanych. Zdolność indukcji wytwarzania przeciwciał wiążących insulinę jest najniższa w przypadku insulin ludzkich. U niektórych pacjentów w początkowym okresie leczenia, w miejscu wstrzyknięcia może pojawić się samoistnie ustępujący odczyn, w postaci nacieku i rumienia z towarzyszącym świądem. W wyjątkowych przypadkach uogólnione objawy alergii wymagają hospitalizacji.DziałanieNiskocząsteczkowy hormon białkowy o działaniu hipoglikemizującym i anabolicznym; aktywuje transport glukozy do tkanek insulinozależnych (mięśnie, tkanka tłuszczowa, wątroba, tkanka nerwowa), aktywuje przemiany wewnątrzkomórkowe glukozy, umożliwia spichrzanie glikogenu w wątrobie i mięśniach, hamuje glukoneogenezę i glikogenolizę. Insulina wywiera również wpływ na metabolizm lipidów i białek aktywując lipogenezę w tkance tłuszczowej, transport aminokwasów do komórek oraz syntezę białek na etapie translacji i transkrypcji. Hamuje natomiast lipolizę w tkance tłuszczowej i ketogenezę w hepatocytach oraz zużywanie aminokwasów do syntezy glukozy w procesie glukoneogenezy. Insulina rozkładana jest głównie w wątrobie i w niewielkich ilościach wydalana z moczem. Dynamika działania insuliny może różnić się istotnie u poszczególnych chorych a także u tych samych osób w różnych okresach leczenia. Poza tym istnieje szereg czynników mogących modyfikować działanie hormonu np. zmiana miejsca wstrzyknięcia. Wzrost zapotrzebowania na insulinę mogą spowodować błędy dietetyczne, ostre i przewlekłe infekcje, stresy, dołączająca się nadczynność nadnerczy, tarczycy, przysadki lub lecznicze stosowanie hormonów o działaniu antagonistycznym do insuliny. Zmniejszone zapotrzebowanie na insulinę jest spowodowane zmniejszoną podażą pokarmów lub gorszym ich przyswajaniem, zwłaszcza węglowodanów, zwiększoną aktywnością fizyczną, niedoczynnością gruczołów wewnętrznego wydzielania wytwarzających hormony antagonistyczne. Insulina uzyskiwana jest drogą inżynierii genetycznej, metodą rekombinacji DNA, z komórek drożdży piekarniczych. Jest ona identyczna w sekwencji aminokwasów i struktury białka z insuliną ludzką. Preparat jest jałowym roztworem ludzkiej insuliny monokomponentnej, zbuforowanym do neutralnego pH. Preparat ten wykazuje początek działania po około 30 min. od wstrzyknięcia, maks. efekt hipoglikemizujący występuje w 1-3 h po wstrzyknięciu, a ogólny czas działania wynosi do 8 h.Skład1 ml roztw. do iniekcji zawiera 100 j.m. insuliny ludzkiej o krótkim czasie działania.
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria A
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria A
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria A
Wykaz B
Papierosy
Komentarze
[ z 0]