W Klinice Kardiologii Wieku Dziecięcego i Pediatrii Ogólnej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego wykonano zabieg implantacji podskórnego kardiowertera-defibrylatora EMBLEM MRI S-ICD SYSTEM. Była to pierwsza implantacja tego typu kardiowertera defibrylatora w Klinice i jedna z pierwszych u pacjenta poniżej 18. roku życia w Polsce. Zabieg został wykonany jako prewencja pierwotna u pacjenta z kardiomiopatią przerostową z zawężeniem drogi odpływu z lewej komory serca i wysokim ryzykiem nagłej śmierci sercowej.

W zabiegu uczestniczyli lekarze: dr n. med. Piotr Wieniawski z Kliniki Kardiologii Wieku Dziecięcego i Pediatrii Ogólnej (kierownik prof. Bożena Werner), dr Michał Buczyński z Kliniki Kardiochirurgii i Chirurgii Dziecięcej (kierownik prof. Maciej Karolczak), dr hab. Marcin Grabowski - kardiolog, specjalista elektroterapii z I Katedry i Kliniki Kardiologii (kierownik prof. Grzegorz Opolski) oraz dr Artur Baranowski z Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii Dziecięcej (kierownik dr n. med. Magdalena Mierzewska-Schmidt).

Zabieg nadzorował proctor prof. Joachim Winter - kardiochirurg z Uniwersytetu Medycznego w Dusseldorfie. Prof. J. Winter posiada wieloletnie doświadczenie zarówno w zabiegach Kardiochirurgii oraz zabiegach elektroterapii inwazyjnej i jest uznanym światowym autorytetem w zabiegach implantacji S-ICD. Technika śródmięśniowej implantacji i wytworzenia kieszonki opracowana przez Profesora Wintera jest uznawaną za nowatorską technikę dającą satysfakcjonujące efekty kosmetyczne zwłaszcza u młodych osób oraz zmniejszającą liczbę powikłań miejscowych związanych z urządzeniem.

Podskórny kardiowerter-defibrylator (ang. subcutaneous implantable cardioverter defibrillator, S-S-ICD) jest alternatywną metodą do tradycyjnego urządzenia, jednak w przypadku S-ICD nie ma potrzeby wprowadzania elektrod do układu żylnego i jam serca. Dzięki temu minimalizuje się ryzyko wystąpienia powikłań infekcyjnych oraz niedrożności naczyń żylnych. Obecnie w nowoczesnej strategii kwalifikowania pacjentów ze wskazaniami do elektroterapii coraz częściej preferuje się urządzenia podskórne w coraz większej grupie chorych, szczególnie u chorych ze spodziewanym długim okresem przeżycia (pacjenci młodzi) u pacjentów po wcześniejszych powikłaniach (np. po infekcjach), z dużym ryzykiem ich wystąpienia (np. pacjenci dializowani, z przewlekłymi procesami zapalnymi), z niedrożnościami żylnymi lub z potencjalnie odwracalną przyczyną ryzyka wystąpienia arytmii.

Źródło: Warszawski Uniwersytet Medyczny