Kobiety w trzecim trymestrze ciąży mogą bezpiecznie otrzymywać szczepionki przeciw krztuścowi, aby zapobiec infekcji u noworodków, tak wynika z ostatnich badań przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii.
Ostatni wzrost zachorowań na krztusiec, który przyczynił się do śmierci noworodków, skłonił Wielką Brytanię do opracowania nowego programu szczepień w 2012 roku. Przygotowano złożone szczepionki przeciwko błonicy, krztuścowi i polio dla ponad 700.000 kobiet w trzecim trymestrze ciąży.
Amerykańskie Centrum Kontroli i Prewencji Chorób (CDC) zaleca, by kobiety w ciąży były zaszczepione przeciwko krztuścowi, Światowa Organizacja Zdrowia stwierdziła jednak w dokumencie 2010, że nie ma wystarczających dowodów, które potwierdziłyby konieczność wykonania szczepienia.
Naukowcy przeanalizowali dane dotyczące 20.074 kobiet w ciąży, które otrzymały szczepionkę przeciwko kokluszowi począwszy od końca 2012 roku. Okazało się ,że u zaszczepionych kobiet nie wystąpiło zwiększone ryzyko urodzenia martwego dziecka.
Źródło: www.pharmacylearningnetwork.com
Ostatni wzrost zachorowań na krztusiec, który przyczynił się do śmierci noworodków, skłonił Wielką Brytanię do opracowania nowego programu szczepień w 2012 roku. Przygotowano złożone szczepionki przeciwko błonicy, krztuścowi i polio dla ponad 700.000 kobiet w trzecim trymestrze ciąży.
Amerykańskie Centrum Kontroli i Prewencji Chorób (CDC) zaleca, by kobiety w ciąży były zaszczepione przeciwko krztuścowi, Światowa Organizacja Zdrowia stwierdziła jednak w dokumencie 2010, że nie ma wystarczających dowodów, które potwierdziłyby konieczność wykonania szczepienia.
Naukowcy przeanalizowali dane dotyczące 20.074 kobiet w ciąży, które otrzymały szczepionkę przeciwko kokluszowi począwszy od końca 2012 roku. Okazało się ,że u zaszczepionych kobiet nie wystąpiło zwiększone ryzyko urodzenia martwego dziecka.
Źródło: www.pharmacylearningnetwork.com
Komentarze
[ z 8]
Bardzo dobra wiadomość, chociaż chyba autor artykułu pomylił się w tytule. W końcu tężec i krztusiec to dwie odmienne jednostki chorobowe. Zakładam jednak, że chodziło o chorobę wywoływaną przez bakterię Bordetella Pertitusis. To ona w ostatnim czasie wraca do "łask" i coraz częściej występuje u młodych pacjentów, dlatego mogliby oni odnieść korzyści dzięki możliwości poddania szczepieniu jeszcze w łonie matki. Natomiast szczepienie przeciwko tężcowi dokonywane jest po urodzeniu i raczej nie widzę zasadności wprowadzania zmian pod tym względem.
Wydaje mi się, że w artykule musi chodzić o krztusiec. Raczej większość kobiet w Polsce jest szczepionych przeciwko tężcowi, z resztą jak ogół społeczeństwa. I nawet jeśli nie przyjmowały dawki przypominającej, to raczej nie wydaje mi się, aby kobiety należały do grupy ryzyka osób zagrożonych inwazją pałeczek tężca. Szczególnie w trzecim trymestrze ciąży chyba aktywność kobiet nie jest na tyle duża, aby stanowić zagrożenie narażenia na kontakt z toksyną tężcową. Co innego krztusiec. Tutaj niestety trzeba przyznać, że choroba powoli wraca do łask i zarażenia zdarzają się coraz częściej. W grupie noworodków może stanowić to duży problem, bo jakby nie było, nowo narodzone dzieci mają jeszcze słabe organizmu i dużo energii potrzebują by w ogóle przystosować się do zmieniających się warunków środowiska z bardzo przyjaznego w macicy matki do o wiele mniej korzystnego w świecie zewnętrznym. Co zaś tyczy się choroby jaką jest krztusiec, potrafi ona być bardzo wyczerpującą i stanowić naprawdę duże zagrożenie. Osoby dorosłe nieraz bywają znacznie wyczerpane nawracającym kaszlem, utrudnionym odkrztuszaniem gęstej plwociny, w dodatku objawami które to często występują w godzinach nocnych, powodując zaburzenia snu i nieraz skrajne wyczerpanie. Dlatego wiadomość o możliwości zaszczepienia dzieci jeszcze w łonie matki wydaje się tak atrakcyjną i optymistyczną i dlatego też jestem przekonana, że autor pomylił się w tytule podając tężec na miejsce kokluszu. Oby szczepionka okazała się strzałem w dziesiątkę i rzeczywiście udało się dzięki niej odnieść pożądany skutek!
Jasne, że tak. Oczywiście warto pamiętać, że nie znamy szczepionki, która całkowicie chroniłaby przed zakażeniem i niestety, ale system immunologiczny człowieka również nie jest w stanie chronić się przed chorobą nawet po jej uprzednim przebyciu. Jednak wartym zauważenia jest fakt, że po przebyciu choroby lub w przypadku osób zaszczepionych, nawet jeśli dojdzie do zarażenia, choroba mija szybciej i z o wiele mniej nasilonymi objawami. Tym sposobem daje się szansę, szczególnie właśnie dzieciom z najmłodszej grupy wiekowej na przebycie choroby w przypadku zarażenia bez dodatkowych komplikacji wynikających ze znacznego wyczerpania organizmu chorobą, co dzieje się właśnie u osób, które choroby uprzednio nie przechodziły i nie były zaszczepione. Szczególnie, że jeśli chodzi o pacjentów pediatrycznych, może się to wiązać z dodatkowymi komplikacjami jak choćby zaburzenia wzrastania, z tego względu, że wszelkie zapasy energetyczne organizm będzie musiał kierować do mobilizacji układu immunologicznego oraz do wzmocnienia sił organizmu w walce z chorobą. A krztusiec potrafi być naprawdę męczącą i wykańczającą przypadłością. Nie bez powodu nazywany był kiedyś chorobą stu dni, gdyż nawet tyle potrafią trwać objawy w pełnym nasileniu. Nawet po wyeliminowaniu bakterii z organizmu, wydzieliny dróg oskrzelowych jeszcze przez długi czas mają zmienione właściwości i utrudniają sprawną wentylację oraz oddychanie.
Dobrze, że publikuje się podobne wyniki badań. W erze kiedy szczepionki są szczególnie szykanowane i narażone na działanie różnych organizacji które niekoniecznie kierują się rozsądkiem, czy aktualnymi medycznymi przesłankami, a raczej przede wszystkim, albo nawet wyłącznie emocjami, niekoniecznie podpartymi faktami naukowymi, bardzo ważne jest, aby głos lekarzy miał udział w tej dyskusji i aby przeciwstawiać się w opozycji do przedstawicieli ruchów antyszczepionkowców. Dodatkowo należy pamiętać, że nawet kobietą w ciąży mogą zdarzać się wypadki, a w tym uszkodzenia ciała z przerwaniem ciągłości skóry narzędziami zabrudzonymi, ziemią i tym podobnymi. W związku z tym warto jest czasem zaszczepić się jeszcze przed planowanym zajściem w ciążę, a jeśli takiego szczepienia nie było od lat, a jednak doszło do powstania rany i jej zabrudzenia dobrze, by kobiety wiedziały że bez obaw mogą, a nawet powinny poddać się szczepieniu profilaktycznemu już podczas ciąży. Jeśli naukowcy są przekonani o bezpieczeństwie szczepionek przeciwko tężcowi, to kobiety ciężarne powinny o tym wiedzieć, żeby nie musiały się bać takiego szczepienia w razie gdyby zaistniała potrzeba jego zastosowania.
Oczywiście, że dobrze jest publikować podobne doniesienia ze świata nauki. Szkoda tylko, że ludzie nie są skłonni w nie wierzyć. I to już stanowi nie mały problem. Co z tego, że będziemy mówić ludziom iż szczepionki są bezpieczne nawet do stosowania w przypadku ciąży jeśli ruch antyszczepionkowców szerząc mylne informacje robi swoją robotę i sprawia, że tracimy wiarygodność w oczach społeczeństwa. Co więcej, gotowi są przypisywać nawet nic nie znaczące, zupełnie przypadkowe objawy jako efekt działania szczepienia ochronnego, a przekazując obserwowane u dziecka zmiany dalej szerzyć propagandę i negatywne podejście budowane wokół iniekcji z antygenami czy innymi formami mającymi stymulować układ immunologiczny. Mam nadzieję, że w najbliższych latach szczepionki wrócą do łask i to całe zamieszanie wokół nich się uspokoi. Oby tylko stało się tak, zanim zacznie dochodzić do prawdziwych tragedii na naprawdę pokaźną skalę, jak to już niestety ma miejsce w wielu regionach Europy Zachodniej.
.
Na temat szczepień przeciwko koronawirusowi istnieje wiele mitów. Najczęściej powtarzane są twierdzenia, że u kobiet mogą one powodować niepłodność, a w czasie ciąży grożą poronieniem. Nie ma jednak badań sugerujących, że szczepionka przeciwko COVID-19 może gromadzić się w jajnikach, co grozi niepłodnością. Coraz więcej krajów na świecie oferuje swoim mieszkańcom przypominające dawki szczepionki przeciwko Covid-19. Celem tego jest przeciwdziałanie słabnącej skuteczności i zapobieganiu zakażeniom wywołanym przez wariant Delta koronawirusa. Zdaniem Światowej Organizacji Zdrowia i wielu naukowców dodatkowe dawki nie są jednak konieczne.W sezonie grypowym 2021/2022 do Polski trafi około 4 milionów szczepionek. Apteki ogólnodostępne otrzymają 1,36 milionów dawek, a 760 tysięcy będzie można nabyć w placówkach medycznych. Jako pierwsze na rynku pojawią się szczepionki domięśniowe, a następnie donosowe. Według analiz najlepszy okres na szczepienia to wrzesień-grudzień. Szczyt zachorowań na grypę przypada dopiero na przełomie lutego i marca. Czas potrzebny na nabycie odporności wynosi około dwóch tygodni. Według danych pochodzących z raportów grypowych, liczba zachorowań na grypę uległa znacznej redukcji. Zmiany epidemiologii grypy wynikają jednak głównie z wprowadzonych w czasie pandemii koronawirusa postępowań przeciwepidemicznych, jak chociażby obowiązku noszenia maseczek czy dystansowania społecznego, które skutecznie przerwały transmisję wszystkich zakażeń przenoszonych drogą kropelkową i powietrzną, w tym również grypy. W czasie epidemii konieczne jest wdrażanie profilaktyki przeciw grypie względem osób, które z racji wykonywanego zawodu mają częste kontakty społeczne lub w związku z wiekiem są narażone na ciężki przebieg choroby. Bezpłatnymi szczepieniami zostaną objęci medycy i pracownicy placówek leczniczych, farmaceuci i technicy farmaceutyczni, diagności laboratoryjni i pracownicy laboratoriów, ale także nauczyciele akademiccy, doktoranci i studenci biorący udział w zajęciach z pacjentami lub mający kontakt z biologicznym materiałem zakaźnym. Następna grupa to pracownicy opieki społecznej, domów pomocy społecznej i zakładów opiekuńczo-leczniczych oraz pracownicy oświaty. Nieodpłatne szczepionki przeciw grypie planuje się także przeznaczyć także dla nauczycieli, wychowawców i innych pracowników pedagogicznych przedszkoli, szkół czy placówek opiekuńczo-wychowawczych i opiekuńczo-interwencyjnych, dla nauczycieli akademickich oraz dla służb mundurowych. Szczepionka przeciw grypie może zapewnić istotną ochronę przed niektórymi poważnymi skutkami COVID-19. Według badań przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych sezonowa szczepionka przeciwko grypie wyraźnie zmniejsza ryzyko udaru mózgu, posocznicy i zakrzepicy żył głębokich (DVT) u pacjentów z COVID-19.Pandemia koronawirusa negatywnie wpłynęła monitorowanie i zgłaszanie zachorowań na grypę. Nie zmienia to jednak faktu, że grypa i wywoływane przez nią powikłania cały czas stanowią istotne zagrożenie, na które odpowiedzią powinna być właściwa profilaktyka zdrowotna. Eksperci zwracają także uwagę na fakt, że w poprzednim sezonie grypowym zaobserwowano wzrost zainteresowania szczepieniami przeciw grypie, które, pomimo trudności w dostępie do szczepionek, spowodowało wzrost wyszczepialności. Prawdopodobnie w ciągu paru dni Moderna rozpocznie badania na ludziach nad eksperymentalną szczepionką przeciw HIV. Faza 1 próby szczepionki przeciwko HIV ma potrwać 10 miesięcy i objąć 56 zdrowych (nie będących nosicielami HIV) dorosłych w wieku od 18 do 50 lat. Ten etap ma bowiem na celu ocenę bezpieczeństwa szczepionki. Moderna przetestuje dwie różne wersje kandydata na szczepionkę przeciwko HIV. Pierwsza w historii szczepionka mRNA zaprojektowana do zwalczania tego wirusa w fazach 2 i 3 analizowana będzie już pod względem skuteczności w zapobieganiu zakażeniu. W skrócie specyfik ten ma działać tak, że po wstrzyknięciu szczepionki nasze komórki zaczną wytwarzać białka, które organizm zidentyfikuje jako obce, wywołując w ten sposób odpowiedź immunologiczną. Celem jest przygotowanie organizmu do rozpoznania „wroga”, gdy pojawi się prawdziwy wirus. Prace nad eksperymentalną szczepionką oparto na wynikach badań, które wskazały, że organizmy małp naczelnych i królików odpowiadają na białko otoczki wirusa HIV, produkując tzw. przeciwciała neutralizujące (bNAb). Przeciwciała te oddziałują na różne szczepy wirusa, neutralizując jego komórki. Inne badania wykazały, że to właśnie białkowa otoczka wirusa może stanowić jego czuły punkt. Bioinżynierowie, którzy pracowali nad tą szczepionką postanowili więc opracować szczepionkę mRNA, która „nakłoni” odpowiedzialne za wytwarzanie przeciwciał limfocyty B, aby „dojrzewały w kierunku przeciwciał neutralizujących (bNAb)”. Tym sposobem osoba zaszczepiona wykształci odpowiednie przeciwciała i uzyska ochronę przed infekcją. Przynajmniej w teorii, bo czy mechanizm rzeczywiście zadziała okaże się po zakończeniu badań klinicznych fazy III. Do produkcji szczepionek mRNA wykorzystywany jest kwas rybonukleinowy (RNA), który stanowi pewnego rodzaju „matrycę” do stworzenia białek charakterystycznych dla danego wirusa. Po wprowadzeniu do organizmu pacjenta, zakodowane cząsteczki RNA zmieniają się w białka, dając układowi odpornościowemu sygnał do ataku. Organizm rozpoznaje pozorne zagrożenie i zaczyna produkować przeciwciała, chroniące przed prawdziwą infekcją. Co istotne, obecne w szczepionce cząsteczki RNA ulegają degradacji niemal natychmiast po stworzeniu białka, a mRNA nie wnika do jądra komórkowego i nie ma możliwości wpływania na nasz genom.Europejskie rekomendacje mówią o konieczności zaszczepienia do 2030 roku przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego co najmniej 90 procent docelowej populacji dziewcząt, a także o potrzebie znacznego zwiększenia poziomu zaszczepienia chłopców. Tyle trzeba, aby wchodzące w dorosłe życie młode pokolenie Polek i Polaków za kilkanaście czy kilkadziesiąt lat nie chorowało na nowotwory wywołane przez wirusa brodawczaka ludzkiego. Wirus HPV jest najczęstszą przyczyną występowania raka szyjki macicy. W naszym kraju w ciągu roku diagnozuje się ten nowotwór u ok. 3,5 tysięcy kobiet, z których niestety około połowa umiera. W takiej sytuacji państwo nie może być bezczynne, dlatego zagwarantujemy darmową szczepionkę przeciwko HPV. Konieczne jest opracowanie długoletniego programu szczepień przeciwko temu wirusowi. Warunkiem osiągnięcia sukcesu jest zaszczepienie dziewczynek i chłopców jeszcze przed rozpoczęciem przez nich współżycia. Szczepionka przeciw HPV dla 12-latek ma być za darmo. Do kalendarza szczepień miałaby wejść od przyszłego rok. Dla reszty nastolatków byłaby dostępna w aptece na receptę, ale z częściową refundacją. Jednak ze względu na kontrowersje dotyczące szczepień młodych ludzi przeciwko temu wirusowi przenoszonemu drogą płciową i obawy rodziców o możliwe długoterminowe skutki tych stosunkowo nowych szczepionek, wiele dzieci, nastolatków i młodych dorosłych nie zostaje zaszczepionych, co czyni je podatnymi na zakażenie wspomnianym wirusem w dalszym życiu. Badania wykazały również, że zaszczepienie przeciwko HPV nie zachęca dzieci do rozpoczęcia aktywności seksualnej w młodszym wieku wbrew obawom, które często mają rodzice. Wirus brodawczaka ludzkiego kojarzony jest głównie z rakiem szyjki macicy. Tymczasem ogromny problem stanowią nowotwory głowy i szyi spowodowane wirusem HPV, co jest szczególnie zauważalne w krajach skandynawskich. Osoby chore na COVID-19, które wcześniej zaszczepiły się przeciwko grypie, wymagały rzadszej hospitalizacji i zdecydowanie rzadziej trafiały na oddziały intensywnej opieki medycznej. Nie wiadomo dokładnie, w jaki sposób szczepienie przeciw grypie zapewnia ochronę przed COVID-19, jednak według licznych teorii związane jest to z tym, że szczepionka przeciwgrypowa wzmacnia wrodzony układ odpornościowy, czyli ogólne mechanizmy obronne, z którymi się rodzimy, a które nie są dostosowane do żadnej konkretnej choroby.
Jak wskazują badania, kobiety w ciąży są zagrożone ciężkim przebiegiem infekcji koronawirusem objawiającym się m.in. zespołem ostrej niewydolności oddechowej. Ten stan w czasie ciąży wiąże się ze zwiększonym ryzykiem porodu przedwczesnego, poronienia i innych niekorzystnych skutków dla zdrowia matki i noworodka. Wyniki innego badania wykazały, że u zakażonych kobiet występuje o 60 do 97 procent zwiększone ryzyko przedwczesnego porodu. U zakażonych kobiet z gorączką i niewydolnością oddechową stwierdzili pięciokrotny wzrost powikłań u noworodków, w tym niedojrzałość płuc, uszkodzenie mózgu i zaburzenia wzroku. Spośród dzieci urodzonych przez chore matki, jedenaście procent uzyskało pozytywny wynik testu na koronawirusa. Jednakże infekcje przenoszone na dzieci nie wydają się być związane z karmieniem piersią. Badanie łączy je raczej z porodem przez cesarskie cięcie. Szczepienie kobiet w ciąży przeciwko COVID-19 szczepionką mRNA nie wpływa na zwiększone ryzyko poronienia. Anemia może mieć negatywny wpływ nie tylko na przebieg porodu i rozwój ciąży, ale również na płód i noworodka. Z tego względu nie można lekceważyć żadnych jej objawów. Podczas niedokrwistości wzrasta ryzyko: poronienia, porodu przedwczesnego, a także wewnątrzmacicznego zahamowania wzrastania płodu, a w najgorszym scenariuszu do jego śmierci. Jednym z podstawowych i najprostszych sposobów walki z anemią jest wzbogacenie diety w produkty bogate żelazo. Produktami zawierającymi znaczne ilośc żelaza są pokarmy pochodzenia zwierzęcego: mięso, przede wszystkim cielęcina, podroby, wołowina oraz ryby. W diecie nie powinno zabraknąć również warzyw m.in.: brokułów, szpinaku, botwinki czy nasion roślin strączkowych. Niestety, żelazo pochodzenia roślinnego jest gorzej przyswajalne przez organizm. Dlatego istotne jest nie tylko dostarczanie do organizmu odpowiednich ilości żelaza, ale również spożywanie składników, które pozwolą na jego lepsze wchłanianie np. witaminę C, witaminy B12, B6, foliany. Jak pokazują badania, ogromną rolę odgrywa w tym procesie także laktoferyna. Warto wspomnieć o wynikach badania, z których wynika, że aż 95 procent polskich kobiet ciężarnych, które nie stosowały suplementacji żelazem miało obniżone zapasy ferrytyny, co jest czynnikiem zwiększonego ryzyka rozwoju niedokrwistości w ciąży. Udowodniono, że laktoferyna pozytywnie wpływa na poprawę parametrów krwi w tym Hb, poziomu ferrytyny u kobiet ciężarnych z anemią szczególne ma to znaczenie od II trymestru ciąży, ponieważ w tym okresie zwiększa się naturalnie ryzyko wystąpienia niedokrwistości. Laktoferyna sprawia, że dochodzi do odblokowania zapasów żelaza zmagazynowanych w wątrobie. Ponadto korzystnie wpływa ona na lepszą przyswajalność żelaza z diety w jelitach. To zadanie pełni dzięki zdolności mocnego i odwracalnego wiązania jonów żelaza. Wbrew pozorom, dieta kobiety w ciąży jest bardzo zbliżona do zaleceń dotyczących zdrowego odżywiania całej populacji. Jedząc zgodnie z piramidą żywienia i wybierając niskoprzetworzone produkty, z pewnością uda się pokryć zapotrzebowanie na większość składników samą dietą. Zapotrzebowanie na białko, witaminy i składniki mineralne w większości przypadków wzrasta o około jedną piątą. w stosunku do zapotrzebowania sprzed ciąży. Przykładowo ilość potrzebnego w ciąży białka wynosi 1,2 g/kg masy ciała, a przed ciążą około 1 g/kg masy ciała. Warto zatem zadbać o to, aby w każdym posiłku pojawiały się produkty bogate w proteiny, ale zdecydowanie nie trzeba, a wręcz nie należy z nimi przesadzać. W ciąży nie można spożywać alkoholu, ponieważ nawet niewielkie ilości mogą zagrozić rozwijającemu się w łonie dziecku i determinować powstanie tzw. alkoholowego zespołu płodowego (FAS). Nie jest prawdą to, że czerwone wino pomaga zintensyfikować procesy krwiotwórcze. To samo dotyczy palenia tytoniu. Przez cały okres ciąży należy powstrzymać się od sięgania po papierosy. Opieka ginekologiczna wymaga systemowego podejścia, a nie tylko doraźnych rozwiązań. Głównymi problemami są mierniki satysfakcji pacjentów oraz finansowanie świadczeń. Dobrą informacją jest to, że czas oczekiwania na specjalistów nie stanowi problemów dla pacjentów. Czas oczekiwania na świadczenie w trybie CITO do poradni ginekologiczno-położniczej czy do oddziałów szpitalnych jest natychmiastowy. W zakresie przypadków planowych czas oczekiwania to około 2 dni do oddziałów szpitalnych oraz około 5 dni do poradni. Zatrudnienie psychologa w wymiarze co najmniej pół etatu to nowe wymaganie, jakie musi spełnić każdy oddział ginekologiczno-położniczy I i II stopnia referencyjności, a więc te, w których odbiera się porody naturalne i niepowikłane, w przeciwieństwie do tych z najwyższego III stopnia referencyjności. Według nowych założeń szpital na I poziomie opieki musi mieć zapewnioną całodobową opiekę przynajmniej jednego specjalisty. Nie musi zapewniać znieczulenia czy neonatologa. Z kolei szpital III poziomu musi zapewniać dwóch specjalistów, całodobową opiekę 3 lekarzy, konieczność zapewnienia znieczulenia śródporodowego, co wiąże się z zatrudnieniem 2 anestezjologów. Zgodnie z rekomendacjami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) odsetek ciąż zakończonych cesarskim cięciem nie powinien przekraczać 10-15 procent. W naszym kraju około połowa porodów odbywa się przez cesarskie cięcie. Niestety, powikłania możliwe po porodzie tą metodą są coraz bardziej znane na nich temat przeprowadza się co raz większą liczbę badań. Wśród nich wymienia się między innymi cukrzycę, astmę oskrzelową, choroby tarczycy, czy ADHD. Skłaniają one lekarzy do rozwoju chirurgicznych metod rozwiązywania ciąży i opracowaniu coraz to nowszych, bezpieczniejszych technik. Warto wspomnieć o porodzie francuskim, który łączy w sobie poród naturalny i cesarskie cięcie. Oznacza redukcję bólu dla rodzącej i krótszy czas hospitalizacji. Do niedawna cieszył się popularnością jedynie we Francji i Izraelu, ale w 2020 roku po raz pierwszy przeprowadzili go polscy lekarze. Metoda ta polega na nacięciu powłok brzusznych, jednak w odmienny sposób, niż w przypadku cesarskiego cięcia. Specjalista nacina wówczas skórę brzucha ciężarnej, ale nie narusza jamy otrzewnej. Niewielkie nacięcie macicy nie służy temu, aby dziecko mogło zostać wyjęte przez lekarza, ale po to aby było stopniowo wypychane przez matkę. Noworodek pokonuje wówczas podobną drogę jak tą, która przechodziłby podczas porodu naturalnego. Ponadto nie ma konieczności założenia cewnika do pęcherza moczowego, a pacjentce podaje się znieczulenie, ale często w zredukowanej dawce, co przekłada się na szybszy powrót do samodzielności po porodzie. Matka uczestniczy w akcji porodowej, a dziecko wydostaje się z macicy stopniowo, dzięki naturalnemu parciu. Podczas porodu kobieta posługuje się specjalnym ustnikiem zwanym gwizdkiem, co pomaga jej wytworzyć odruch parcia. Przed porodem jest instruowana przez lekarzy, w jaki sposób należy go używać, a podczas rodzenia wspiera ją w tym operator. Poród brzuszny pozwala zminimalizować dolegliwości bólowe, które występują u wielu kobiet po cesarskim cięciu. Ponadto po urodzeniu dziecka kobieta znacznie szybciej odzyskuje sprawność. Jeżeli nie wystąpią żadne komplikacje, już po kilku godzinach może samodzielnie chodzić, jeść i opiekować się dzieckiem. W przypadku typowego cesarskiego cięcia matka potrzebuje więcej czasu, żeby dojść do siebie. Zabieg ten jest poważną interwencją chirurgiczną, a organizm potrzebuje czasu, aby się zregenerować. Zaletą porodu francuskiego jest także fakt, że zmniejsza on ryzyko chorób u noworodka, pozwala uniknąć komplikacji podczas porodu i eliminuje niebezpieczeństwo wystąpienia niepłodności u kobiety. Zdaniem ekspertów należy także skoncentrować się na kwestii dostępu do świadczeń ginekologiczno-położniczych na obszarach wiejskich. W sytuacjach nagłych pacjentki powinny kierować się do szpitala, ale jeśli mówimy o planowych wizytach i profilaktyce to nawet wiejskie ośrodki ginekologi będąc otwarte raz w tygodniu byłby w stanie zrealizować potrzeby mieszkańców. Ograniczeniem jest jednak wymóg przy podpisaniu umowy gabinetu z NFZ dotyczący czasu otwarcia w tygodniu. Wymóg 6 dni i popołudniowych godzin otwarcia w tygodniu jest nie niemożliwa do zrealizowania.