W stołecznym ratuszu przedstawiono wyniki kolejnego raportu o stanie zdrowia warszawiaków w latach 2012-2014 (z elementami za 2015r.). Dane zbierane z całego miasta i z poszczególnych dzielnic pozwalają wykazać stan rzeczywisty dotyczący zdrowotności, ale także wyznaczać cele na najbliższe lata.

- Dane z raportu są bardzo ważne przy prowadzeniu działań dotyczących zdrowia warszawiaków – podkreślił Dariusz Hajdukiewicz, dyrektor Biura Polityki Zdrowotnej. - Wskaźniki rzeczywiste, a nie tylko standaryzowane, ukazują realne problemy. Tymi analizami zainteresowaliśmy także płatnika, czyli NFZ, przedstawiając mu problemy związane ze zdrowiem i długością życia w stolicy.

Liczba ludności zameldowanej w Warszawie w okresie 2012–2015 wzrosła o 28,5 tys. i w 2015 r. wynosiła 1 744 351 osób. Populacja stolicy zwiększyła się w tym okresie o 1,5% i był to największy wzrost wśród innych, dużych miast Polski.

Przeciętna długość życia mieszkańców Warszawy w 2015 r. wynosiła dla mężczyzn 76,1 lat, a dla kobiet 82,3 lat i wartości te są większe niż w 2012 r. odpowiednio o 1,2 i 0,8 roku. Mieszkańcy Warszawy żyją dłużej niż przeciętny mieszkaniec Polski, miast ogółem, a także dużych miast, za wyjątkiem Krakowa.

Najkrócej żyją w Warszawie mieszkańcy Pragi-Północ. Jednak mniej korzystna sytuacja mieszkańców tej dzielnicy, a także Woli i Żoliborza, w porównaniu z ogółem mieszkańców Warszawy, stopniowo poprawia się w kolejnych okresach.

Zgony

Zdecydowanie najczęstszą przyczyną zgonów mieszkańców Warszawy, jak i mieszkańców całej Polski, są choroby układu krążenia (45% zgonów). Choroby te stanowią jednak mniejsze zagrożenie życia dla mężczyzn i kobiet mieszkających w Warszawie niż dla mieszkańców miast ogółem i całej Polski. W Warszawie stanowią największe zagrożenie życia dla mieszkańców Pragi-Północ i Woli, przy czym w dzielnicach tych nadwyżka umieralności w stosunku do przeciętnego poziomu w Warszawie zmniejszyła się w stosunku do okresu 2009-2011.

Nowotwory złośliwe są drugą co do częstości przyczyną umieralności warszawiaków (27% zgonów). Są one jednak mniejszym zagrożeniem życia mężczyzn mieszkających w Warszawie niż mieszkańców miast ogółem i Polski, i zgony z ich powodu mają tendencję spadkową. W przypadku kobiet poziom umieralności jest dosyć ustabilizowany, podobny do obserwowanego dla ogółu mieszkanek miast i tylko nieznacznie niższy od poziomu umieralności ogółu Polek. Nowotworem, który najbardziej przyczynia się do śmierci warszawiaków (podobnie jak mieszkańców całej Polski), jest rak tchawicy, oskrzeli i płuc.

Zagrożenie życia z powodu zewnętrznych przyczyn zgonów jest w przypadku mężczyzn w Warszawie na wyraźnie niższym poziomie niż w miastach ogółem oraz w populacji ogólnopolskiej. Wśród zewnętrznych przyczyn zgonów największe zagrożenie życia zarówno w przypadku mężczyzn, jak i kobiet, stanowiły upadki, na drugim miejscu były samobójstwa i dopiero na trzecim miejscu wypadki komunikacyjne.

Poziom przedwczesnej umieralności mieszkających w Warszawie kobiet, a w jeszcze większym stopniu mężczyzn, jest wyraźnie niższy od poziomu umieralności w miastach ogółem oraz w całej Polsce. W Warszawie największe zagrożenie przedwczesnym zgonem występuje wśród mieszkańców Pragi-Północ oraz Woli.

W latach 2009-2014 zmniejszał się stopniowo udział dzieci i młodzieży w wieku 0-18 lat w populacji Warszawy, co jest odbiciem obserwowanych tendencji ogólnopolskich. Umieralność w wieku 0-18 lat w Warszawie w latach 2012-2014 uległa zmniejszeniu zarówno u dziewcząt, jak i u chłopców.

W Polsce następuje postęp w zakresie zmniejszania umieralności niemowląt, zarówno umieralności noworodków, jak i umieralności w okresie ponoworodkowym. Umieralność niemowląt w ostatnich latach jest w Warszawie mniejsza lub zbliżona do poziomu ogólnokrajowego.

Choroby zakaźne

Wyniki analizy zapadalności na gruźlicę z potwierdzeniem bakteriologicznym pokazują sytuację epidemiologiczną Warszawy w korzystnym świetle, mimo że w krajach europejskich występuje zjawisko podwyższonego występowania tej choroby w dużych aglomeracjach miejskich. Zapadalność na tę postać choroby była, z wyjątkiem roku 2013 niższa (2012 i 2014 rok) lub równa (2015 rok) zapadalności na Mazowszu i niższa niż w całym kraju. Kolejnym korzystnym dla Warszawy zjawiskiem jest, z wyjątkami, niższa niż na Mazowszu i w Polsce, zapadalność na najbardziej zaraźliwą postać gruźlicy, czyli na gruźlicę płuc z dodatnim wynikiem bakterioskopii. Obserwuje się okresowy wzrost zachorowań na gruźlicę pochodzenia zawodowego, co może być związane z dużą migracją ludności z i do m. st. Warszawy w poszukiwaniu nowej pracy.

Sytuację epidemiologiczną chorób zakaźnych w m.st. Warszawie w latach 2012-2015 roku należy uznać za ogólnie dobrą tj. nie obserwowano nagłego i niekontrolowanego wzrostu liczby chorób zakaźnych, zaś notowane fluktuacje, podobnie jak w latach ubiegłych, miały charakter sezonowy lub były kontynuacją obserwowanych wcześniej tendencji wieloletnich.

Choroby zawodowe i psychiczne

Zapadalność na choroby zawodowe w m. st. Warszawie w latach 2012-2014 ma tendencję spadkową. Liczba stwierdzonych w latach 2012-2014 chorób zakaźnych zmalała w stosunku do lat 2004-2008 i 2009-2011.

W populacji mieszkańców Warszawy współczynnik rozpowszechnienia zaburzeń psychicznych w roku 2012 był wyższy niż w populacji całej Polski o 81%, a do roku 2014 różnica ta zmniejszyła się o 9%. Dynamika rozpowszechnienia spadła o 3% między rokiem 2012 i 2014, podczas, gdy w populacji Polski w tym okresie, wzrosła o 3%. W populacji Warszawy, osoby w wieku 19-64 leczyły się głównie z powodu zaburzeń nerwicowych i zaburzeń afektywnych.

W szpitalach warszawskich leczyło się w latach 2009-2014 prawie 50% osób, których miejsce zamieszkania znajduje się poza Warszawą, tendencja leczenia osób spoza stolicy pogłębia się.

Monitorowanie sytuacji zdrowotnej

Analizy sytuacji zdrowotnej populacji na szczeblu lokalnym jest pożądane z punktu widzenia podejmowania działań na rzecz bezpieczeństwa zdrowotnego mieszkańców. W Warszawie po raz pierwszy na szeroką skalę dokonano analizy sytuacji zdrowotnej warszawiaków w 2004 r.

Pierwszy raport dotyczył lat 1999-2003. Następne raporty dotyczyły lat: 2004-2007, 1999-2008 (podsumowanie 10 lat), 2009-2011, a ostatni lat 2012-2014 (2015).

Raporty uwzględniają dane epidemiologiczne dotyczące najbardziej istotnych zagrożeń zdrowia i życia mieszkańców Warszawy, na poziomie miasta oraz dzielnic. Analizowane są choroby układu krążenia, nowotwory złośliwe, zewnętrzne przyczyny zgonów, choroby układu oddechowego, choroby układu trawiennego, choroby psychiczne, choroby zakaźne. Raporty wskazują te obszary, które wymagają szczególnych działań interwencyjnych, określenia potrzeb zdrowotnych mieszkańców, oceny dostępności i jakości udzielanych im świadczeń, rozważenia podjęcia określonych działań w zakresie promocji zdrowia i profilaktyki zdrowotnej, a także zadań inwestycyjnych.

Szeroka dystrybucja raportu o stanie zdrowia warszawiaków, w szczególności skierowanie go do środowisk naukowych oraz Narodowego Funduszu Zdrowia jako organizatora opieki zdrowotnej, ma na celu nie tylko przekazanie określonych informacji epidemiologicznych, ale zachęcenie do wspólnych działań na rzecz zdrowia społeczności lokalnej.


Źródło: Urząd m.st. Warszawy