Wyniki niedawno przeprowadzonego przez Texas A & M badania uniwersyteckiego dostarczają wglądu w mechanizm, dzięki któremu estrogen może zmniejszyć oporność na insulinę i produkcję glukozy, zmniejszając częstość występowania cukrzycy typu 2.
Badanie pod tytułem „Estrogen poprawia insulinowrażliwość oraz hamuje glukoneogenezy poprzez czynnik transkrypcyjny Foxo1” można znaleźć online w czasopiśmie „Diabetes” Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego.
"W tym badaniu zbadaliśmy rolę estrogenu w kontroli homeostazy glukozy, co ma głęboki wpływ na nasze zrozumienie otyłości i cukrzycy, a także na potencjalne interwencje dietetyczne" - powiedział dr Shaodong Guo, główny badacz.
Guo powiedział, że ostatnie badania nad występowaniem cukrzycy typu 2 wykazały różnice związane z płcią, zwłaszcza zmniejszenie częstości występowania choroby u kobiet przed menopauzą. Badania kliniczne i na zwierzętach wykazały silną korelację między niedoborem estrogenu a dysfunkcją metaboliczną.
"Ogólnie homeostaza glukozy jest utrzymywana przez wychwyt glukozy w mięśniach i tkance tłuszczowej, oprócz produkcji glukozy w wątrobie" - wyjaśnił. "Jednak badania wykazały, że zmniejszenie estrogenów u kobiet po menopauzie przyspiesza rozwój insulinooporności i cukrzycy typu 2. Odwrotnie, próby kliniczne estrogenowej terapii zastępczej u kobiet po menopauzie wykazały obniżoną insulinooporność, a także obniżenie poziomu glukozy w osoczu."
Guo powiedział, że niedobór estrogenu lub zaburzona sygnalizacja estrogenu jest związana z opornością na insulinę i wadliwą regulacją metabolicznej homeostazy, co przyczynia się do rozwoju cukrzycy typu 2 i otyłości zarówno w modelach ludzkich, jak i zwierzęcych. Ale dokładne, specyficznego działanie tkankowe estrogenu w zmiany metaboliczne i leżące u jego podstaw mechanizmy nie zostały jeszcze wyjaśnione w badaniach.
"Kobiety w wieku przedmenopauzalnym wykazują zwiększoną wrażliwość na insulinę i zmniejszoną częstość występowania cukrzycy typu 2 w porównaniu z mężczyznami w wieku podeszłym" - wyjaśnił. "Lecz ta przewaga znika po menopauzie z zaburzoną homeostazą glukozy, częściowo ze względu na redukcję krążącego estrogenu."
Guo zauważył, że istnieje potencjalne ryzyko raka piersi lub udaru mózgu jako efekt uboczny terapii estrogenowej, która jest znaczącą przeszkodą w jej stosowaniu jako środka terapeutycznego.
"Dlatego tak ważne jest zrozumienie specyficznego działania tkankowego estrogenu i jego mechanizmu molekularnego w regulacji metabolicznej, pomoże to w opracowaniu substancji naśladujących estrogeny, które mogą zapewnić korzyści terapeutyczne bez niepożądanych skutków ubocznych".
W swoich badaniach naukowcy badali działanie estrogenu na homeostazę glukozy u samców, samic pozbawionych jajników oraz myszy z usuniętym genem Foxo1, specyficznym dla wątroby.
"Chcieliśmy zrozumieć mechanizm, dzięki któremu estrogen reguluje glukoneogenezę poprzez interakcje z wątrobowym Foxo1" - wyjaśnił. "Foxo1 odgrywa istotną rolę w regulacji produkcji glukozy poprzez sygnalizację insulinową, jest ważnym elementem kaskady sygnalizacji insuliny regulującej wzrost, różnicowanie i metabolizm komórek".
Powiedział, że u samic pozbawionych jajników oraz u samców - podskórny estrogenowy implant poprawiał wrażliwość na insulinę i hamował glukoneogenezę. Jednak estrogeny nie miały wpływu dla obu płci, jeśli myszy były pozbawione genu Foxo1.
"Sugeruje to, że Foxo1 jest niezbędny, aby estrogen był skuteczny w hamowaniu glukoneogenezy" - powiedział.
"Wykazaliśmy ponadto, że estrogen hamuje wytwarzanie glukozy w wątrobie poprzez aktywację sygnalizacji receptora estrogenu, która może być niezależna od substratów receptora insulinowego Irs1 i Irs2, co ujawnia ważny mechanizm estrogenu w regulacji homeostazy glukozy."
Guo powiedział, że wyniki badań potwierdzają hipotezę, że poprawa homeostazy glukozy przez estrogen jest regulowana przez glukoneogenezę wątrobową za pośrednictwem Foxo1, a nie poprzez promowanie wychwytu glukozy przez mięśnie.
Powiedział, że wyniki mogą również pomóc w wyjaśnieniu, dlaczego kobiety w wieku przedmenopauzalnym mają mniejszą częstość występowania cukrzycy typu 2 niż mężczyźni w porównywalnym wieku.
Identyfikacja tkankowo specyficznych działań estrogenu i bezpośrednich celów receptorów estrogenu ułatwi rozwój nowych selektywnych ligandów, które zapobiegają cukrzycy typu 2, chorobom sercowo-naczyniowym i otyłości bez promowania nieprawidłowych cech płciowych lub raka piersi.
Komentarze
[ z 0]