Z dotychczas opublikowanych badań wynika, że wysokie stężenia peptydu natriuretycznego w surowicy dodatnio korelują ze śmiertelnością z powodu niewydolności serca. Należy jednak zaznaczyć, że większość z nich przeprowadzano na kohortach pacjentów z ostrą niewydolnością serca, a okresu obserwacyjne były stosunkowo krótkie. Zapewne dlatego rutynowy pomiar stężenia peptydu w ocenie śmiertelności pacjentów z niewydolnością serca nadal jest kwestionowany.
Na łamach European Journal of Internal Medicine opublikowano wyniki badania, w którym oceniano czy pojedynczy pomiar stężenia NT-proBNP w trakcie pierwszej hospitalizacji z powodu niewydolności serca może posłużyć w ocenie odległego ryzyka zgonu. Następnie oceniano czy związek ze śmiertelnością ma właśnie stężenie NT-proBNP, a także inne czynniki tj. dane echokardiograficzne, elektrokardiograficzne i laboratoryjne.
W tym celu u 279 kolejnych pacjentów w przewlekłą skurczową niewydolnością serca w czasie pierwszej hospitalizacji rutynowo jednokrotnie mierzono stężenie NT-proBNP.
Okres obserwacyjny wyniósł średnio 34 ± 21 miesięcy. W tym czasie zmarło 59 (21 proc.) badanych. Stężenie NT-proBNP najsilniej ze wszystkich przebadanych czynników korelowało ze śmiertelnością (HR = 3,76; 95 proc. CI [1,20-11,80]; p = 0,008). Po siedmiu latach obserwacji najwyższa śmiertelność nadal występowała u pacjentów z wyjściowo wysokim stężeniem NT-proBNP (p < 0,001).
Ze wszystkich przebadanych przez autorów czynników wysokie stężenie NT-proBNP okazało się najsilniej korelować z odległym ryzykiem zgonu z powodu przewlekłej niewydolności serca. Autorzy sugerują, aby pomiaru NT-proBNP używać właśnie w celach prognostycznych.
Ewa Witkowska-Patena. [Opublikowano dnia: 2014-09-10]. Jeden pomiar pozwoli na oszacowanie odległej śmiertelności u pacjentów z niewydolnością serca. Protokół dostępu: http://www.kardiolog.pl/doniesienia/34271 [Pobrano dnia: 2014-09-16].
Na łamach European Journal of Internal Medicine opublikowano wyniki badania, w którym oceniano czy pojedynczy pomiar stężenia NT-proBNP w trakcie pierwszej hospitalizacji z powodu niewydolności serca może posłużyć w ocenie odległego ryzyka zgonu. Następnie oceniano czy związek ze śmiertelnością ma właśnie stężenie NT-proBNP, a także inne czynniki tj. dane echokardiograficzne, elektrokardiograficzne i laboratoryjne.
W tym celu u 279 kolejnych pacjentów w przewlekłą skurczową niewydolnością serca w czasie pierwszej hospitalizacji rutynowo jednokrotnie mierzono stężenie NT-proBNP.
Okres obserwacyjny wyniósł średnio 34 ± 21 miesięcy. W tym czasie zmarło 59 (21 proc.) badanych. Stężenie NT-proBNP najsilniej ze wszystkich przebadanych czynników korelowało ze śmiertelnością (HR = 3,76; 95 proc. CI [1,20-11,80]; p = 0,008). Po siedmiu latach obserwacji najwyższa śmiertelność nadal występowała u pacjentów z wyjściowo wysokim stężeniem NT-proBNP (p < 0,001).
Ze wszystkich przebadanych przez autorów czynników wysokie stężenie NT-proBNP okazało się najsilniej korelować z odległym ryzykiem zgonu z powodu przewlekłej niewydolności serca. Autorzy sugerują, aby pomiaru NT-proBNP używać właśnie w celach prognostycznych.
Ewa Witkowska-Patena. [Opublikowano dnia: 2014-09-10]. Jeden pomiar pozwoli na oszacowanie odległej śmiertelności u pacjentów z niewydolnością serca. Protokół dostępu: http://www.kardiolog.pl/doniesienia/34271 [Pobrano dnia: 2014-09-16].
Komentarze
[ z 0]