W związku z pojawiającymi się w mediach informacjami dotyczącymi dostępności znieczulenia porodowego Ministerstwo Zdrowia na swojej stronie internetowej przypomniało, że wszystkie szpitale, które udzielają w ramach kontraktu z NFZ świadczeń na oddziałach o profilu położnictwo i ginekologia mają obowiązek zapewnienia stałej obecności lekarza, mającego uprawnienia m.in. do wykonywania znieczulenia zewnątrzoponowego.
W komunikacie MZ czytamy, że obowiązujący od 2009 r. wykaz świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego obliguje wszystkich świadczeniodawców posiadających oddziały o profilu położnictwo i ginekologia do zapewnienia stałej obecności lekarza specjalisty w dziedzinie anestezjologii lub anestezjologii i reanimacji, lub anestezjologii i intensywnej terapii, lub lekarza posiadającego I stopień specjalizacji w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii – w lokalizacji. Zgodnie ze standardem anestezjologicznym do znieczulenia porodów są uprawnieni nie tylko lekarze specjaliści anestezjologii i intensywnej terapii, ale także lekarze anestezjolodzy (czyli lekarze z I stopniem specjalizacji).
Ministerstwo Zdrowia przypomina, że znieczulenia, tak samo jak porody, są świadczeniami nielimitowanymi. Na mocy zarządzenia prezesa NFZ z 30.06.2015 r. o około 400 zł została podwyższona wycena porodu zakończonego drogami natury, w którym zastosowano znieczulenie zewnątrzoponowe. Informacji na temat zmian wprowadzonych ww. zarządzeniem oraz w kwestiach związanych z jego stosowaniem, a także ewentualnym nieprzestrzeganiem warunków kontraktów zawartych przez szpitale z Narodowym Funduszem Zdrowia, udziela Centrala NFZ.
Ze względu na bezpieczeństwo matki i dziecka decyzja dotycząca zastosowania znieczulenia należy do lekarza, który podejmując ją bierze pod uwagę wszelkie aspekty medyczne. Zgodnie z ustawą o zawodach lekarza i lekarza dentysty lekarz podejmuje decyzję o wyborze odpowiedniej metody postępowania leczniczego w oparciu o stwierdzone wskazania i ewentualne następstwa zastosowanej metody.
Art. 6 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta stanowi, że pacjent ma prawo oczekiwać świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej. Pacjentki, których prawa zostały naruszone, mogą zgłosić ten fakt dyrektorowi szpitala, Rzecznikowi Praw Pacjenta oraz właściwemu oddziałowi Narodowego Funduszu Zdrowia - czytamy w informacji Ministerstwa Zdrowia.
Źródło: mz.gov.pl
Komentarze
[ z 3]
Nareszcie ! Brak znieczulenia do porodu to domena krajów trzeciego świata, jest to dobry krok, jednak pojawia się pytanie o aspekty wykonawcze. Nie od dziś wiadomo, że anestezjologów brakuje na wielu oddziałach położniczych i nie zanosi się na lepszą sytuację.
Ciekawe z jakiej przyczyny mimo wszystko części pacjentek takiego znieczulenia się odmawia, tłumacząc to na przykład zbyt późnym poproszeniem o znieczulenie. A przecież kobiety rodzące powinny mieć zapewniony dostęp do bezbolesnego porodu i to w kwestii personelu szpitalnego powinno leżeć, aby wybrać najwłaściwszy moment na zaproponowanie znieczulenia, a nie czekać czy pacjenta rodząca dopomni się o leki, czy może postanowi rodzić bez żadnych specyfików ułatwiających ten proces. Z resztą wydaje mi się, co potwierdzają doniesienia z różnych źródeł, że w naszym kraju w ogóle leczenie bólu leży na marnym poziomie i brak właściwej terapii bólu dotyczy nie tylko okresu okołoporodowego oraz kobiet ciężarnych, ale pacjentów z innych oddziałów również włącznie z chorymi na nieuleczalne przypadłości z chorobami nowotworowymi i pacjentami hospicjów włącznie. Z jednej strony pewnie wynika to z niedouczenia i obawy przed sięganiem po leki opioidowe z trzeciego stopnia drabiny analgetycznej. Zwłaszcza wśród lekarzy z mniejszych ośrodków, niekoniecznie pogłębiających swoją wiedzę i może nie czujących się wystarczająco pewnie w tym temacie, a jednocześnie nie posiadających w swoim otoczeniu żadnego autorytetu do którego można by zwrócić się po poradę. Z drugiej strony może chodzi o kwestie finansowe, albo uważa się (co najłatwiej chyba zauważyć wśród przedstawicieli specjalizacji zabiegowych), że skoro pacjent jest chory, był operowany lub w jakiś sposób ingerowano w jego ciało, to przecież musi boleć. I nie docenia się roli leków przeciwbólowych jako istotnego czynnika nie tylko podnoszącego komfort leczenia pacjenta, ale również przekładającego się w znacznym stopniu na poprawę funkcjonowania układu autonomicznego i utrzymania sprawności wielu narządów wewnętrznych co bezpośrednio przekładać się musi na stan chorych oraz czas powrotu do pełni zdrowia. Dobrze, aby podobne artykuły jak ten powyżej powstawały, bo może w ten sposób uda się coś zmienić w świadomości lekarzy i zwrócić ich uwagę na zasadność korzystania ze znieczuleń w terapii pacjentów w tym również kobiet rodzących.
Tylko kilka procent kobiet rodzi prawie w ogóle bez bólu. Reszta wspomina poród jako doświadczenie bolesne i męczące. Dzięki znieczuleniu zewnątrzoponowemu rodząca odczuwa skurcze jako mniej bolesne, jest bardziej zrelaksowana i spokojna, a jednocześnie może dalej chodzić i kontrolować co się z nią dzieje. Kolejną zaletą znieczulenia jest jego bezpieczeństwo. Powikłania zdarzają się niezwykle rzadko. Możesz odczuwać bóle głowy jeżeli lekarz nakłuje przypadkowo oponę twardą, co w praktyce zdarza się jedynie w 1% przypadków. Częściej wystąpić może spadek ciśnienia krwi. Aby temu zapobiec, pacjentce podaje się przed zabiegiem płyn elektrolitowy w kroplówce. Znieczulenie często wykonuje się również w przypadku cesarskiego cięcia, co umożliwia mamie chociaż częściowy udział w porodzie i szybszy kontakt z dzieckiem. Znieczulenie zewnątrzoponowe wykonywane jest przez anestezjologa.