Lekarz rezydent przy stole operacyjnym to piąte koło u wozu? Operacja z jego udziałem na pewno się przedłuży, a do tego później pojawią się powikłania? Jak wskazują wyniki badania przeprowadzonego przez grupę amerykańskich badaczy, niekoniecznie musi to być prawdą.
Igwe i wsp. dokonali retrospektywnego przeglądu bazy National Surgical Quality Improvement Program w poszukiwaniu danych nt. operacji laparoskopowej histerektomii (wskazaniem musiała być choroba nienowotworowa) przeprowadzonych z udziałem lub bez lekarza rezydenta. Następnie oceniali czy badane grupy różnią się jeśli chodzi o pooperacyjną chorobowość i śmiertelność pacjentek.
W sumie przeanalizowano 3441 zabiegów totalnej laparoskopowej histerektomii. Średni wiek pacjentek wyniósł 47,4 ± 11,1 lat, a średnia masa ciała 30,6 ± 7,9 kg/m2. Rezydenci brali udział w 1591 zabiegach (46,2 proc.), pozo stałe zabiegi (n=1850, 53,8 proc.) przeprowadził w pojedynkę lekarz specjalista. Rezydenci asystowali do zabiegów, w których pacjentki były starsze, miały wyższą punktację w skali Charlsona i ASA oraz częściej były pacjentkami hospitalizowanymi. Udział lekarza rezydenta w operacji wiązał się z wydłużeniem czasu jej trwania (179,29 vs 135,46 min; p < 0,0001). Nie wykazano natomiast różnic jeśli chodzi o występowanie powikłań (6,8 vs 5,4 proc.; p = 0,5), chorobowość (1,3 vs 1,0 proc.) i 30-dniową śmiertelność (0 vs 0,1 proc.). Badane grupy nie różniły się też jeśli chodzi o występowanie powikłań infekcyjnych, nerkowych, zakrzepowo-zatorowych, septycznych i sercowo-płucnych. Po operacjach z udziałem rezydenta pacjentki częściej wymagały przetoczenia krwi (2,0 vs 0,4 proc.; p < 0,0001; OR = 4,98), reoperacji (2,2 vs 1,3 proc.; p = 0,48; OR = 1,7) i rehospitalizacji w przeciągu 30 dni (5,5 vs 2,9 proc.; p = 0,015; OR = 1,93).
Wyniki badania wskazują, że udział rezydenta w operacji laparoskopowego usunięcia macicy nie wpływa istotnie na rokowanie pacjentki – wydłuża się czas zabiegu, a także nieznacznie zwiększa ryzyko transfuzji, reoperacji i rehospitalizacji. Trzeba jednak dodać, że nie zaobserwowano, aby obecność rezydenta wpływała na odsetek powikłań ogółem, odsetek ciężkich powikłań oraz 30-dniową śmiertelność.
Ewa Witkowska-Patena. [Opublikowano dnia: 2014-10-28]. Rezydent przy stole operacyjnym: dłużej, ale nie gorzej!. Protokół dostępu: http://www.chirurg.pl/doniesienia/34453 [Pobrano dnia: 2014-10-29].
Igwe i wsp. dokonali retrospektywnego przeglądu bazy National Surgical Quality Improvement Program w poszukiwaniu danych nt. operacji laparoskopowej histerektomii (wskazaniem musiała być choroba nienowotworowa) przeprowadzonych z udziałem lub bez lekarza rezydenta. Następnie oceniali czy badane grupy różnią się jeśli chodzi o pooperacyjną chorobowość i śmiertelność pacjentek.
W sumie przeanalizowano 3441 zabiegów totalnej laparoskopowej histerektomii. Średni wiek pacjentek wyniósł 47,4 ± 11,1 lat, a średnia masa ciała 30,6 ± 7,9 kg/m2. Rezydenci brali udział w 1591 zabiegach (46,2 proc.), pozo stałe zabiegi (n=1850, 53,8 proc.) przeprowadził w pojedynkę lekarz specjalista. Rezydenci asystowali do zabiegów, w których pacjentki były starsze, miały wyższą punktację w skali Charlsona i ASA oraz częściej były pacjentkami hospitalizowanymi. Udział lekarza rezydenta w operacji wiązał się z wydłużeniem czasu jej trwania (179,29 vs 135,46 min; p < 0,0001). Nie wykazano natomiast różnic jeśli chodzi o występowanie powikłań (6,8 vs 5,4 proc.; p = 0,5), chorobowość (1,3 vs 1,0 proc.) i 30-dniową śmiertelność (0 vs 0,1 proc.). Badane grupy nie różniły się też jeśli chodzi o występowanie powikłań infekcyjnych, nerkowych, zakrzepowo-zatorowych, septycznych i sercowo-płucnych. Po operacjach z udziałem rezydenta pacjentki częściej wymagały przetoczenia krwi (2,0 vs 0,4 proc.; p < 0,0001; OR = 4,98), reoperacji (2,2 vs 1,3 proc.; p = 0,48; OR = 1,7) i rehospitalizacji w przeciągu 30 dni (5,5 vs 2,9 proc.; p = 0,015; OR = 1,93).
Wyniki badania wskazują, że udział rezydenta w operacji laparoskopowego usunięcia macicy nie wpływa istotnie na rokowanie pacjentki – wydłuża się czas zabiegu, a także nieznacznie zwiększa ryzyko transfuzji, reoperacji i rehospitalizacji. Trzeba jednak dodać, że nie zaobserwowano, aby obecność rezydenta wpływała na odsetek powikłań ogółem, odsetek ciężkich powikłań oraz 30-dniową śmiertelność.
Ewa Witkowska-Patena. [Opublikowano dnia: 2014-10-28]. Rezydent przy stole operacyjnym: dłużej, ale nie gorzej!. Protokół dostępu: http://www.chirurg.pl/doniesienia/34453 [Pobrano dnia: 2014-10-29].
Komentarze
[ z 1]
No raczej!