Jak sugeruje duże badanie brytyjskiego Biobanku opublikowane w ogólnodostępnym czasopiśmie BMJ Open niska jakość snu, w tym zbyt duża lub zbyt mała jego ilość, senność w ciągu dnia i chrapanie, mogą wiązać się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju jaskry. Odkrycia podkreślają potrzebę terapii sennej u osób z wysokim ryzykiem choroby, a także kontroli wzroku u osób z przewlekłymi zaburzeniami snu w celu wykrycia wczesnych objawów jaskry. Jaskra jest główną przyczyną ślepoty i prawdopodobnie do 2040 roku dotknie 112 milionów ludzi na całym świecie.

Jaska charakteryzuje się postępującą utratą światłoczułych komórek w oku i uszkodzeniem nerwu wzrokowego. Jej przyczyny i czynniki sprzyjające są nadal słabo poznane, sle nieleczona jaskra może przejść w nieodwracalną ślepotę. Naukowcy sugerują, że chociaż populacyjne badania przesiewowe mogą nie być opłacalne, ukierunkowane badania przesiewowe grup wysokiego ryzyka mogą okazać się skuteczne. Wcześniej opublikowane badania sugerują, że zaburzenia snu mogą być ważnym czynnikiem ryzyka.

Aby dokładniej zbadać te problemy, naukowcy postanowili ustalić ryzyko jaskry wśród osób o różnych zaburzeniach snu.
Przebadali oni 409 053 uczestników z brytyjskiego Biobanku, z których wszyscy byli w wieku od 40 do 69 lat w latach 2006-10, kiedy zostali zrekrutowani, i którzy przedstawili szczegóły swoich zachowań związanych ze snem.
Czas snu od 7 do mniej niż 9 godzin dziennie został zdefiniowany jako normalny i jako zbyt krótki lub zbyt długi poza tym zakresem. Chronotyp zdefiniowano na podstawie tego, czy osoba określała się bardziej jako osoba, która woli prowadzić tryb życia albo w godzinach porannych lub nocnych.

Nasilenie bezsenności zostało sklasyfikowane jako ,,nigdy”, ,,czasami” lub ,,zwykle”, podczas gdy subiektywna senność w ciągu dnia została sklasyfikowana jako ,,nigdy” lub ,,rzadko” ,,czasami” lub ,,często”.

Podstawowe informacje na temat czynników potencjalnie wpływających uzyskano z kwestionariuszy wypełnianych podczas rekrutacji: wiek (średnia 57), płeć, rasa/pochodzenie etniczne, poziom wykształcenia, styl życia, waga (BMI) i poziom deprywacji w miejscu zamieszkania.

Do śledzenia stanu zdrowia i przeżycia wszystkich uczestników do momentu pierwszego rozpoznania jaskry, zgonu, emigracji lub zakończenia okresu monitorowania. W zależności od tego, co nastąpiło wcześniej, wykorzystano dokumentację medyczną i dane rejestracyjne zgonów.

W średnim okresie monitorowania trwającym nieco ponad 10,5 roku zidentyfikowano 8690 przypadków jaskry. Osoby z jaskrą były zwykle starsze i częściej były mężczyznami, przewlekłymi palaczami i miały wysokie ciśnienie krwi lub cukrzycą niż osoby, u których nie zdiagnozowano choroby. Z wyjątkiem chronotypu, pozostałe cztery wzorce/zachowania związane ze snem były związane z różnym stopniem podwyższonego ryzyka jaskry.

W porównaniu do osób ze zdrowym wzorcem snu, osoby chrapiące i osoby, które doświadczyły senności w ciągu dnia, były o 10% bardziej narażone na jaskrę, podczas gdy osoby z bezsennością i osoby z krótkim/długim wzorcem snu miały o 13% większe prawdopodobieństwo jej wystąpienia.

To jest badanie obserwacyjne i jako takie nie może ustalić przyczyny rozwoju jaskry. Badanie opierało się na samodzielnych raportach, a nie na obiektywnym pomiarze i odzwierciedlało tylko jeden punkt w czasie. Jaskra może sama wpływać na wzorce snu , a nie odwrotnie.

Naukowcy twierdzą, że istnieją jednak potencjalnie wiarygodne biologiczne wyjaśnienia powiązań stwierdzonych między zaburzeniami snu, a jaskrą. Badacze wyjaśniają, że ciśnienie wewnętrzne oka, kluczowy czynnik w rozwoju jaskry, wzrasta, gdy osoba leży i gdy hormony snu są nierówne, jak to ma miejsce w przypadku bezsenności. Ponadto sugerują, że depresja i lęk, które często idą w parze z bezsennością, mogą również zwiększać wewnętrzne ciśnienie w oku, prawdopodobnie z powodu rozregulowanej produkcji kortyzolu.

Sugerowano również, że powtarzające się lub przedłużające się epizody niskiego poziomu tlenu komórkowego, spowodowane bezdechem sennym, mogą powodować bezpośrednie uszkodzenie nerwu wzrokowego.

„Ponieważ zachowania związane ze snem można modyfikować, odkrycia te podkreślają konieczność interwencji w sen u osób z wysokim ryzykiem jaskry oraz potencjalne badania okulistyczne wśród osób z przewlekłymi problemami ze snem, aby zapobiec jaskrze ” – podsumowują naukowcy.

Źródło: medicalxpress.com