Według badań opublikowanych w kwietniowym numerze czasopisma naukowego "Retina", osoby z nieleczonym obturacyjnym bezdechem sennym (OBPS) i wysiękowym zwyrodnieniem plamki żółtej związanym z wiekiem (AMD), mogą mieć zmniejszoną odpowiedź na leczenie bewacyzumabem.


"Wyniki tej interwencyjnej porównawczej serii przypadków wskazują, że nieleczone OBPS może leżeć u podstaw braku reakcji na leczenie [inhibitorem czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (anty-VEGF)] w podgrupie pacjentów z wysiękowym AMD," piszą naukowcy z Uniwersytetu w Louisville w Stanach Zjednoczonych.


"Przestrzeganie zasad terapii [ciągle dodatnim ciśnieniem w drogach oddechowych (CPAP)] promuje pozytywną odpowiedź na leczenie anty-VEGF, zmniejszeniem objętości plamki oraz zmniejszeniem ilości płynu podsiatkówkowego i w ostateczności znacząco zmniejszonym zapotrzebowaniem na częste iniekcje z anty-VEGF " dodają autorzy.


Bewacyzumab i inne inhibitory VEGF mogą spowolnić postęp i w efekcie spowodować poprawę widzenia u pacjentów z AMD. Niestety, pacjenci wykazują szeroki zakres odpowiedzi na leczenie anty-VEGF. Niektórzy wykazują szybką poprawę, ale inni na to leczenie nie reagują. Nawet po wypróbowaniu metod alternatywnych, takich jak wyższe dawki, częstsze iniekcje, inny rodzaj leku, terapia skojarzona ze sterydów lub terapia fotodynamiczna, stan choroby u wielu osób nadal się nie poprawi.


OBPS dotyka około 15% populacji USA, ale pozostaje chorobą zbyt rzadko rozpoznawaną. Jako choroba układowa, OBPS zwiększa ryzyko wystąpienia nadciśnienia, choroby niedokrwiennej serca, udaru, zastoinowej niewydolności serca i śmierci. Dotychczasowe badania przeprowadzone przez tę samą grupę wykazały, że pacjenci z wysiękowym AMD nie reagujący na anty-VEGF mają znacznie większe ryzyko OBPS w porównaniu z osobami odpowiadającymi na tę terapię.


Do obecnego badania włączono pacjentów z OBPS, którzy otrzymali leczenie na pozasiatkówkówkową proliferację naczyniówkową, niepolipoidalną waskulopatię naczyniówkową lub wysiękowe AMD w Klinice Uniwersytetu w Louisville. Badacze podzielili uczestników na dwie grupy: nieleczonych (n = 18) i stałych użytkowników CPAP (n = 20).


Po średnim okresie obserwacji około 120 tygodni, wyniki wykazały znacznie lepszą ostrość widzenia w grupie CPAP w porównaniu z grupą nieleczoną (logarytm minimalnego kąta rozdzielczości, 0,3 ± 0,24 [20/40] vs. logarytmu minimalnego kąta rozdzielczości, 0,7 ± 0,41; p <0,05).


Grupa z terapią CPAP wykazała również zwiększoną centralną grubość siatkówki w porównaniu do nieleczonych pacjentów (odpowiednio 358 ± 95 μm do 254 ± 45 μm i 350 ± 75 μm do 322 ± 105 μm; p <0,05 [20/100]).
Ponadto, użytkownicy CPAP potrzebowali połowę łącznej liczby wstrzyknięć pacjentów niestosujących CPAP (8 ± 7 wszystkich iniekcji vs 16 ± 4 iniekcji, p <0,05).


Chociaż w obu grupach zaobserwowano poprawę ostrości widzenia, grupa nieleczonych CPAP nadal wykazywała stały wzorzec wysokiej ilości płynu podsiatkówkowego. W przeciwieństwie do tego, użytkownicy CPAP osiągnęli stabilność anatomiczną przez 40 tygodni. Począwszy od 48 tygodnia, wykazywali znacznie większą ostrość widzenia w porównaniu z grupą nieleczoną.


Wyniki i autorzy sugerują, że pacjentów z wysiękowym AMD, którzy nie reagują na leczenie anty-VEGF należy ocenić pod kątem nierozpoznanego OBPS.


"Jest całkiem możliwe, że badania przesiewowe w kierunku OBPS i wczesna interwencja u osób nie reagujących na anty-VEGF może przynieść lepsze efekty kliniczne, i [może] mieć ogromny wpływ na ogólny stan zdrowia i samopoczucie pacjentów", piszą.


Żródło: Medscape