Skandynawia, Wielka Brytania, Niemcy i Francja – to kraje, które dużą wagę przywiązują do problemu cukrzycy, ale niewiele europejskich krajów bierze z nich przykład. Lekarze i pacjenci krytykują, że większość państw członkowskich zbyt mało uwagi poświęca cukrzycy w polityce zdrowotnej. Problem jest coraz poważniejszy. W 2035 roku co dziesiąty dorosły Europejczyk może być diabetykiem.
Cukrzyca, podobnie jak nowotwory czy choroby układu krążenia, jest zaliczana do najpoważniejszych schorzeń cywilizacyjnych. Mimo postępów w medycynie Polska znajduje się w czołówce państw o najwyższej zachorowalności na cukrzycę. Według danych NATPOL na tę chorobę cierpi już ponad 2,7 miliona Polaków, z czego 550 tys. to pacjenci niezdiagnozowani.
– Kraje, które są na samym szczycie rozwoju ekonomicznego, jak Skandynawia, Niemcy, Wielka Brytania czy Francja, przywiązują dużą wagę do diabetologii, do rozwiązywania problemów chorych na cukrzycę. Natomiast kraje, które dołączyły do UE w 2004 roku, i jeszcze kilka innych, nie traktują cukrzycy jako wystarczająco istotnego priorytetu polityki zdrowotnej – mówi agencji informacyjnej Newseria prof. Leszek Czupryniak, były prezes Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego.
Skala problemu cukrzycy jest coraz większa. W 2013 roku w Europie na cukrzycę chorowało ponad 56 mln osób. Do 2035 roku liczba ta wzrośnie do blisko 69 mln. To oznacza, że diabetykiem będzie co dziesiąty Europejczyk w przedziale wiekowym 20-79 lat – wynika z danych Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej (IDF). Według danych Światowej Organizacji Zdrowia cukrzyca i jej powikłania w 2030 roku będą siódmą przyczyną śmierci na świecie, a liczba zgonów z powodu tej choroby w ciągu najbliższych 10 lat wzrośnie o ponad 50 proc.
Walczyć z tym zjawiskiem w Europie chcą przedstawiciele ExPAND, czyli Europejskiej Sieci na rzecz Zmian w Polityce Zdrowotnej Dotyczącej Cukrzycy. To pierwszy tego typu projekt w ramach Unii Europejskiej skupiający parlamentarzystów z różnych krajów, pacjentów oraz środowisko medyczne, którzy podkreślają, że cukrzyca jest obszarem zaniedbanym przez wiele rządów krajów Unii Europejskiej.
– Zaczęła się rozwijać ponadnarodowa inicjatywa, w pewnym sensie grupa lobbingowa, grupa nacisku, angażująca lokalne autorytety, diabetologów, pielęgniarki, pacjentów, media, rozpoczynająca już po raz kolejny w polskich warunkach dialog z władzami Ministerstwa Zdrowia, rządu i pokazująca, dlaczego cukrzyca pozostaje ostatnim dużym zaniedbanym obszarem w polityce zdrowotnej – mówi prof. Czupryniak.
W trakcie I Konferencji ExPAND twórcy inicjatywy rozpoczęli prace nad „Planem dla Cukrzycy” – strategicznym dokumentem zawierającym propozycje realnych i skutecznych rozwiązań.
Eksperci podkreślają, że aby zapobiegać cukrzycy, uważanej za największą epidemię XXI wieku, konieczne jest podjęcie szeregu usystematyzowanych działań, które usprawnią profilaktykę, leczenie tej choroby i ograniczą ryzyko powikłań. Równie ważna jest edukacja w kierunku zmiany stylu życia Polaków.
– Pokazujemy, że diabetologia jest dziedziną, gdzie nawet niewielkie nakłady finansowe mogą przynieść znaczną poprawę w zakresie redukcji liczby zachorowań, czyli w zapobieganiu samej cukrzycy, oraz w jej leczeniu i zapobieganiu powikłaniom – podkreśla prof. Leszek Czupryniak. – Chorzy na cukrzycę są grupą, która wymaga zwrócenia uwagi na ich złożone potrzeby. Chodzi o dostęp do leków czy powstanie sieci gabinetów stopy cukrzycowej itd.
Jak podkreśla, kluczowe jest również edukowanie pacjentów.
– Ktoś, kto zachorował na cukrzycę typu II, musi uzyskać odpowiednią wiedzę i zastosować ją w codziennym życiu. Musi wiedzieć, jak ma się odżywiać, jaką aktywność fizyczną ma wykonywać i jak w praktyce ma to wprowadzić w swój codzienny plan życia. Wszędzie na świecie jest to realizowane przez zespoły terapeutyczno-edukacyjne, pielęgniarki i edukatorki, które wiedzą, w jaki sposób dotrzeć do każdego pacjenta, by wytłumaczyć mu, co robi źle – mówi prof. Leszek Czupryniak.
Dużą bolączką jest również brak dostępu do nowych leków w Polsce, mimo że od lat są stosowane w innych krajach UE.
– One zmieniły przebieg leczenia cukrzycy, są standardem leczenia w krajach, nie tylko Zachodniej Europy, lecz także w krajach ościennych – Czechach, Słowacji, republikach bałtyckich. Tu cały czas władza pozostawała głucha na nasze prośby – mówi prof. Leszek Czupryniak.
Innym problemem jest finansowanie opieki diabetologicznej, zarówno ambulatoryjnej, jak i szpitalnej.
– Parę lat temu NFZ wprowadził kompleksową ambulatoryjną opiekę specjalistyczną, która wydaje się być dobrym pomysłem, ale jest tak słabo finansowana, że mało który ZOZ wchodzi w ten program. Również leczenie szpitalne jest bardzo niedoszacowane i praktycznie nie mamy możliwości skutecznego zapobiegania i leczenia zespołu stopy cukrzycowej w prawidłowo wyposażonych pod względem sprzętu i kadry medycznej gabinetów – dodaje prof. Leszek Czupryniak.
Źródło: newseria.pl
Cukrzyca, podobnie jak nowotwory czy choroby układu krążenia, jest zaliczana do najpoważniejszych schorzeń cywilizacyjnych. Mimo postępów w medycynie Polska znajduje się w czołówce państw o najwyższej zachorowalności na cukrzycę. Według danych NATPOL na tę chorobę cierpi już ponad 2,7 miliona Polaków, z czego 550 tys. to pacjenci niezdiagnozowani.
– Kraje, które są na samym szczycie rozwoju ekonomicznego, jak Skandynawia, Niemcy, Wielka Brytania czy Francja, przywiązują dużą wagę do diabetologii, do rozwiązywania problemów chorych na cukrzycę. Natomiast kraje, które dołączyły do UE w 2004 roku, i jeszcze kilka innych, nie traktują cukrzycy jako wystarczająco istotnego priorytetu polityki zdrowotnej – mówi agencji informacyjnej Newseria prof. Leszek Czupryniak, były prezes Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego.
Skala problemu cukrzycy jest coraz większa. W 2013 roku w Europie na cukrzycę chorowało ponad 56 mln osób. Do 2035 roku liczba ta wzrośnie do blisko 69 mln. To oznacza, że diabetykiem będzie co dziesiąty Europejczyk w przedziale wiekowym 20-79 lat – wynika z danych Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej (IDF). Według danych Światowej Organizacji Zdrowia cukrzyca i jej powikłania w 2030 roku będą siódmą przyczyną śmierci na świecie, a liczba zgonów z powodu tej choroby w ciągu najbliższych 10 lat wzrośnie o ponad 50 proc.
Walczyć z tym zjawiskiem w Europie chcą przedstawiciele ExPAND, czyli Europejskiej Sieci na rzecz Zmian w Polityce Zdrowotnej Dotyczącej Cukrzycy. To pierwszy tego typu projekt w ramach Unii Europejskiej skupiający parlamentarzystów z różnych krajów, pacjentów oraz środowisko medyczne, którzy podkreślają, że cukrzyca jest obszarem zaniedbanym przez wiele rządów krajów Unii Europejskiej.
– Zaczęła się rozwijać ponadnarodowa inicjatywa, w pewnym sensie grupa lobbingowa, grupa nacisku, angażująca lokalne autorytety, diabetologów, pielęgniarki, pacjentów, media, rozpoczynająca już po raz kolejny w polskich warunkach dialog z władzami Ministerstwa Zdrowia, rządu i pokazująca, dlaczego cukrzyca pozostaje ostatnim dużym zaniedbanym obszarem w polityce zdrowotnej – mówi prof. Czupryniak.
W trakcie I Konferencji ExPAND twórcy inicjatywy rozpoczęli prace nad „Planem dla Cukrzycy” – strategicznym dokumentem zawierającym propozycje realnych i skutecznych rozwiązań.
Eksperci podkreślają, że aby zapobiegać cukrzycy, uważanej za największą epidemię XXI wieku, konieczne jest podjęcie szeregu usystematyzowanych działań, które usprawnią profilaktykę, leczenie tej choroby i ograniczą ryzyko powikłań. Równie ważna jest edukacja w kierunku zmiany stylu życia Polaków.
– Pokazujemy, że diabetologia jest dziedziną, gdzie nawet niewielkie nakłady finansowe mogą przynieść znaczną poprawę w zakresie redukcji liczby zachorowań, czyli w zapobieganiu samej cukrzycy, oraz w jej leczeniu i zapobieganiu powikłaniom – podkreśla prof. Leszek Czupryniak. – Chorzy na cukrzycę są grupą, która wymaga zwrócenia uwagi na ich złożone potrzeby. Chodzi o dostęp do leków czy powstanie sieci gabinetów stopy cukrzycowej itd.
Jak podkreśla, kluczowe jest również edukowanie pacjentów.
– Ktoś, kto zachorował na cukrzycę typu II, musi uzyskać odpowiednią wiedzę i zastosować ją w codziennym życiu. Musi wiedzieć, jak ma się odżywiać, jaką aktywność fizyczną ma wykonywać i jak w praktyce ma to wprowadzić w swój codzienny plan życia. Wszędzie na świecie jest to realizowane przez zespoły terapeutyczno-edukacyjne, pielęgniarki i edukatorki, które wiedzą, w jaki sposób dotrzeć do każdego pacjenta, by wytłumaczyć mu, co robi źle – mówi prof. Leszek Czupryniak.
Dużą bolączką jest również brak dostępu do nowych leków w Polsce, mimo że od lat są stosowane w innych krajach UE.
– One zmieniły przebieg leczenia cukrzycy, są standardem leczenia w krajach, nie tylko Zachodniej Europy, lecz także w krajach ościennych – Czechach, Słowacji, republikach bałtyckich. Tu cały czas władza pozostawała głucha na nasze prośby – mówi prof. Leszek Czupryniak.
Innym problemem jest finansowanie opieki diabetologicznej, zarówno ambulatoryjnej, jak i szpitalnej.
– Parę lat temu NFZ wprowadził kompleksową ambulatoryjną opiekę specjalistyczną, która wydaje się być dobrym pomysłem, ale jest tak słabo finansowana, że mało który ZOZ wchodzi w ten program. Również leczenie szpitalne jest bardzo niedoszacowane i praktycznie nie mamy możliwości skutecznego zapobiegania i leczenia zespołu stopy cukrzycowej w prawidłowo wyposażonych pod względem sprzętu i kadry medycznej gabinetów – dodaje prof. Leszek Czupryniak.
Źródło: newseria.pl
Komentarze
[ z 8]
Niestety zaniedbuję się kolejny ważny problem. Zaraz po chorobach sercowo-naczyniowych. Obecnie dużo pieniędzy przeznacza się na finansowanie onkologii. Służby zdrowia poszczególnych państw większą uwagę przywiązują do innych schorzeń. Diabetologia to bardzo ważna dziedzina zwłaszcza że powikłania cukrzycy są bardzo poważne i nie powinno się lekceważyć prognoz dotyczących wzrostu ilości chorych w 2035. Nie można dopuścić do tego aby 1 na 10 mieszkańców w Europie chorował na cukrzycę. Lepiej zapobiegać niż leczyć - tak brzmi odwieczne hasło. Powinno się zwracać uwagę nie tylko na leczenie ale i na zmiany trybu życia. Państwo powinno dofinansowywać akcje informacyjne dla obywateli i uświadamiać jak ważne jest zapobieganie tej chorobie. Gdy się rozwinie nie ma wyjścia - trzeba przestrzegać określonych zaleceń żywieniowych, trzeba przyjmować leki i być bardzo ostrożnym. Cukrzycę trzeba cały czas monitorować. Problem nie byłby tak duży gdyby przywiązywało się większą uwagę do dofinansowania ośrodków, poradni i szpitali specjalizujących się w tej dziedzinie.
Ma Pani rację. Akcje edukacyjne i zmiana trybu życia są bardzo ważne. W obu typach cukrzycy bardzo ważne jest odpowiednie zaprogramowanie ograniczeń, co do ilości i jakości spożywanych pokarmów. W żywieniu osób z cukrzycą nie stosuje się obecnie tak wielkiego rygoryzmu, jak niegdyś. Należy jednak starannie unikać cukrów prostych i dwucukrów. Są one bardzo szybko metabolizowane i podnoszą gwałtownie poziom glukozy we krwi - szczególnie sacharoza, czyli popularny rafinowany cukier z buraków lub trzciny cukrowej oraz wyroby cukiernicze obfitujące w ten produkt. Trzeba też uwzględnić podstawowe zasady prawidłowego żywienia wskazane dla wszystkich – także dla osób nie chorujących na cukrzycę. Niezbędnym jest zachowanie w diecie właściwego doboru podstawowych składników pokarmowych: węglowodanów, tłuszczów, białka. Podstawą doboru tych składników pokarmowych powinna być zasada, że węglowodany dostarczają 50-60% wartości energetycznej diety, białka 10-20%; tłuszcze 20-30%. Pamiętajmy, że cukrzyca typu 2 łatwo się maskuje i dlatego jest wysoce niebezpieczna dla zdrowia. Wczesne rozpoznanie jest niezbędne, bowiem choroba nie leczona zwiększa poważnie zapadalność na zawał serca, udar mózgu (przyczyna - makroangiopatia), zagraża nieodwracalną utratą wzroku (retinopatia), niewydolnością nerek (nefropatia) i innymi niebezpiecznymi dla zdrowia chorobami będącymi powikłaniem nie leczonej cukrzycy.
Bardzo ważne są badania profilaktyczne. Wcześnie wykryta cukrzyca może być szybko ustabilizowana, a co za tym idzie, zapobiegnie się znacznemu rozwojowi powikłań. Wystarczy tylko regularnie kontrolować poziom cukry we krwi. Najczęściej przyczyną cukrzycy są predyspozycje genetyczne, zwłaszcza dla typu 1. Lata zaniedbywania kondycji ruchowej i lekceważenia podstawowych reguł zdrowego trybu życia – odżywianie się zbyt słodko, słono, tłusto oraz siedzący tryb życia - najczęściej towarzyszą ujawnieniu się skłonności do cukrzycy typu 2. Przyczyną powstania choroby może być również starzenie się, bowiem z wiekiem naturalnie obniża się tolerancja komórek na glukozę oraz wydajność wszystkich komórek organizmu a w tym ß trzustki. Cukrzyca może też powstać na skutek ciąży, stresu (u osób z predyspozycjami genetycznymi) oraz, m,in. chorób gruczołów dokrewnych, zaburzenia funkcjonowania jajników, infekcji, marskości wątroby, ostrych i przewlekłych zapaleń trzustki. Przy typie 1 pacjenci skarżą się na ciągłe pragnienie, nadmierne wydalanie moczu (nawet do 2-5 litrów dziennie), zwiększony apetyt przy jednoczesnej utracie masy ciała, bolesne skurcze mięśniowe, ropne zmiany skórne, grzybice. U dzieci przebieg choroby jest cięższy. Ponadto u dzieci nagle może wystąpić śpiączka. Przy typie 2 objawy są bardzo różne i niespecyficzne. Pojawiają się: znużenie, zwiększenie apetytu, utrata masy ciała, pragnienie i wielomocz itp.
W dzisiejszych czasach cukrzyca to coraz powszechniejszy problem, który dotyka coraz większą liczbą osób na całym świecie. Jak przedstawiają dane problem ten dotyczy znacznej części Europejczyków. Wydawać by się mogło, że trendy żywieniowe zmierzają w dobrym kierunki, jednak jak widać wciąż jest jeszcze sporo do zrobienia w tej kwesii Światowa Organizacja Zdrowia przewiduje, że do 2030 roku cukrzyca stanie się 7 najczęściej występującą przyczyną zgonów na świecie. Spowodowane jest to nieprawidłowym stylem życia, który towarzyszy bardzo wielu ludziom. Wysokoprzetworzone produkty, niska aktywność fizyczna, a do tego przewlekły stres to czynniki, które zwiększają ryzyko wystąpienia cukrzycy. Warto również wspomnieć o tym, że Polacy zdecydowanie zbyt rzadko wykonują badania kontrolne poziomy glukozy we krwi. Warto zaznaczyć, że ich regularne przeprowadzanie może zwiększyć szanse, na zdiagnozowanie tzw. stanu przedcukrzycowego. Odpowiednio wczesne jego wykrycie i zainterweniowanie umożliwia przywrócenie poziomu glukozy do prawidłowego, co może uchronić pacjenta przed rozwojem cukrzycy 2 typu. Jednym z poważniejszych powikłań jest retinopatia cukrzycowa. U chorych na cukrzycę istnieje 25-30 razy większe ryzyko ciężkiej utraty wzroku niż u osób zdrowych. Badania donoszą, że w krajach rozwiniętych powikłania okulistyczne dotykają stosunkowo młodych ludzi, którzy są jeszcze w wieku produkcyjnym. Jak się okazuje, już co drugi cukrzyk po 10 latach trwania choroby ma stwierdzoną retinopatię. W cukrzycy typu 2 znaczenie ma również makulopatia cukrzycowa, czyli obrzęku plamki.Jest to druga po zwyrodnieniu plamki żółtej choroba oczu, która przyczynia się do trwałego i poważnego upośledzenia wzroku. Cukrzycowy obrzęk plamki spowodowany jest nagromadzeniem się płynu plamce, która stanowi centralne miejsce na siatkówce. Pojawienie się tego płynu powstaje na skutek jego przenikania z uszkodzonych (w wyniku cukrzycy) drobnych naczyń siatkówki i naczyniówki. Z powodu niedotlenienia komórek powstaje czynnik VEGF, który przyczynia się do niszczenia bariery między krwią, a siatkówką. Na skutek tego składniki krwi przenikają do siatkówki. Pierwszymi objawami cukrzycowego obrzęku plamki jest pogorszenie ostrości widzenia, falowanie i łamanie się prostych linii. Przejściowe wahania refrakcji spowodowane są zmieniającym się stężeniem glukozy. Gdy u pacjenta dochodzi do rozwoju hiperglikemii, refrakcja zmienia się w kierunku krótkowzroczności. Z kolei zaś gdy wystąpi hipoglikemia – refrakcja zmienia się w kierunku nadwzroczności. Są to sygnały, które powinny zmusić chorego do jak najszybszej konsultacji z okulistą, celem wykonania dalszej diagnostyki. Na te schorzenie szczególnie narażeni są pacjenci, którzy dodatkowo chorują na nadciśnienie tętnicze, a także niewydolność nerek. Podstawową metodą leczenia jest fotokoagulacja laserowa. Dzięki niej nie dochodzi do pogłębiania się już istniejących zmian, a także do obniżenia stężenia wspomnianego czynnika VEGF. Sam zabieg jest bezbolesny, a po zabiegu dalsza progresja choroby jest obniżona o połowę. Bardziej zaawansowane przypadki wymagają zastosowania odpowiedniego zastrzyku, który również wpływa na obniżenie VEGF. Zwykle wykonuje się trzy takie zastrzyki w odstępie miesiąca. Warto wspomnieć, że cukrzyca może zaatakować każdą strukturę w narządzie wzroku. Bardzo ważnym elementem, który pozwoli na spowolnienie rozwoju choroby jest jej regularna kontrola. Pacjent musi zdawać sobie sprawę z tego, że sama farmakoterapia nie jest w stanie w pełni kontrolować choroby. Trzeba zadbać o odpowiednią dietę oraz regularną aktywność fizyczną. Koniecznie trzeba zmniejszyć ilość spożywanych trójglicerydów oraz cholesterolu, a także regularnie badać ciśnienie tętnicze. Przeprowadzone badania wykazały, że utrzymywanie prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego zmniejsza ryzyko powikłań ze strony naczyń krwionośnych o około 33 procent. Bardzo ważne jest również oczywiście kontrolowanie poziomu cukru. Glikemia na czczo nie powinna przekraczać 110 mg/dl, natomiast 2 godziny po posiłku powinna być niższa niż 160 mg/dl w cukrzycy typu 2 i niższa niż 140 mg/dl w cukrzycy typu 1. Warto również aby pacjenci, regularnie stawiali się na wizyty u okulistów, nawet jeśli nie wystąpiły jeszcze żadne objawy. To pozwoli na odpowiednio wczesne wychwycenie choroby i najwcześniejszą terapię. Podczas cukrzycy badanie dna oka należy wykonywać raz w roku. Również kobiety w ciąży i połogu chorujące na cukrzycę powinny co miesiąc badać swój wzrok i być pod opieką specjalisty. Cukrzyca to bardzo podstępna choroba, która początkowo nie daje żadnych objawów. Z powodu tego, przez cały czas zanim nie zostanie zdiagnozowana może dochodzić do rozwoju nieodwracalnych zmian w organizmie. Dlatego tak ważne jest aby regularnie badać poziom glukozy we krwi. Szczególnie muszą o tym pamiętać osoby, które znajdują się w grupie ryzyka.
Niestety w przypadku wielu chorób zdarzają się pewne niedociągnięcia. Cukrzyca typu 2 to bardzo poważna choroba, której rozwój w dużej mierze zależy od naszego postępowania. Specjaliści cały czas powtarzają jak ważne jest dbanie o zdrowie co przyczyni się do przeciwdziałania diagnozowania kolejnych przypadków chorób cywilizacyjnych. Wydaje mi się, że również bardzo powszechnym problemem jest to, że ludzie po prostu nie badają regularnie poziomu cukru we krwi tak jak wspomniał użytkownik adam99. Często jego podwyższone wartości są wykrywane przypadkowo gdy pacjent trafia do szpitala po zawale lub udarze. Według danych co czwarta osoba chorująca na cukrzycę typu drugiego nie wie, że jest chora. To niestety przyczynia się do tego, że choroba się pogłębia powodując większe uszkodzenia w organizmie. Być może jeśli osoby wiedziały by, że znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka, to częściej decydowaliby się na przeprowadzanie badań. W grupie tej znajdują się osoby chociażby: z chorobą układu sercowo-naczyniowego, z nadwagą lub otyłością, z nadciśnieniem tętniczym (≥ 140/90 mm Hg), z cukrzycą występującą w rodzinie (rodzice bądź rodzeństwo), mało aktywne fizycznie, z hiperlipidemią, kobiety, które urodziły dziecko o masie ciała > 4 kg, kobiety z zespołem policystycznych jajników. W ostatnim czasie bardzo wiele mówiło się o tym aby włączyć szczepienia przeciwko rotawirusom do obowiązkowego kalendarza szczepień. Niestety prośby płynące z różnych instytucji na nic się zdały i w końcu nie udało się niestety tego zmienić. Doskonale wiemy o tym, że na skutek infekcji wspomnianymi wirusami może chodzić do powikłań, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia maluchów. OStatnio mówi się również o tym, że na skutek infekcji rotawirusami może dojść do rozwoju cukrzycy typu 1. Potwierdzeniem może być to, że w Australii po wprowadzeniu szczepionek przeciwko tym wirusom o 15 procent zmniejszyła się liczba diagnozowanych przypadków tej choroby. Jeżeli chodzi u cukrzycę typu 2, a dokładniej jej zapobieganiu nie można nie wspomnieć o regularnej aktywności fizycznej. Jak się okazuje regularny ruch przed pierwszym posiłkiem dużo bardziej pozwala kontrolować poziom glukozy we krwi, co przeciwdziała rozwojowi cukrzycy typu 2. Ćwiczenia fizyczne mają pośredni związek z insuliną ponieważ powodują, że nasz organizm w dużo lepszym stopniu reaguje na działanie tego hormonu. W badaniu potwierdzającym tę zależność wzięła udział grupa mężczyzn z nadwagą lub otyłością. Jedna z nich ćwiczyła przed śniadaniem, a druga po nim. Jak się okazuje organizmy osób trenujących przed śniadaniem dużo lepiej reagowały na insulinę, co wiązało się z wytworzeniem jej w mniejszej ilości. Co więcej okazało się, że osoby ćwiczące przed śniadaniem spaliły dwa razy więcej kalorii niż mężczyźni po śniadaniu. Jest to więc kolejny ogromny plus ponieważ pozwala na spalenie większej ilości tkanki tłuszczowej, która wytwarzając pewne związki przyczyna się do rozwoju insulonooporności. Naukowcy cały czas starają się stworzyć skuteczne metody walki z cukrzycą zarówno typu 1 jak i typu 2. Jeżeli chodzi o ten drugi typ to naukowcy z Wielkiej Brytanii przeprowadzili jakiś czas temu badanie sugerujące, że utrata 10 procent masy w przeciągu 5 lat od zdiagnozowania choroby może przyczynić się do zredukowania objawów związanych z cukrzycą. Na całym świecie podejmowane są różne sposoby walki z cukrzycą. Wydaje mi się to jak najbardziej słuszne ponieważ nie da się ukryć, że problem ten jest globalny. Dla przykładu w Singapurze podjęto decyzję o całkowitym zakazie reklam napojów gazowanych zawierających w swoim składzie znaczne ilości cukru. Regularne picie słodzonych napojów związane jest bowiem z 16 procentowym większym ryzykiem rozwoju cukrzycy. Wiele osób decyduje się w takim wypadku na picie napojów dietetycznych, jednak jak się okazuje to też nie jest najlepsze rozwiązanie. Spożywanie ich, może wiązać się ze wzrostem ryzyka cukrzycy o 18 procent. Związane to być może z obecnością w nich aspartamu, który co prawda nie podnosi poziomu cukru we krwi jednak może wpływać na poziom kortyzolu, a także insulinooporność. Z pewnością pragnienie lepiej jest ugasić wodą. Jeżeli chodzi o kalorie to na pewno lepiej jest dostarczyć chociażby wraz z owocami. W dzisiejszych czasach spożycie ich jest bardzo duże, w szczególności wśród dzieci oraz młodych ludzi. Niestety wiąże się to z tym, że z tego powodu diagnozowane jest wśród nich coraz więcej przypadków cukrzycy typu 2. Dodatkowo w tym kraju napoje zawierające dodatkowy cukier będą posiadały odpowiednią etykietę co do jego zawartości w danym produkcie. Podobne pomysły pojawiły się także w naszym kraju aby zawartość cukru oznaczyć kolorem czerwonym. Niestety póki co zmiany te nie zostały wprowadzone. W dzisiejszych czasach cały czas słyszymy o zanieczyszczeniach powietrza. Szczególnie głośno jest o tym zjawisku w sezonie grzewczym co wynika między innymi z tego, że w domach jednorodzinnych spalana jest większa ilość różnego rodzaju surowców. Niestety do piecy trafiają także różne plastikowe tworzywa. Jak się okazuje zła jakość warunków środowiskowych może przyczynić się do rozwoju cukrzycy typu 2. Liczę na to, że wiedza Polaków na temat przeciwdziałaniu licznych chorób cywilizacyjnych z czasem będzie na znacznie lepszym poziomie. Ilość zdiagnozowanych przypadków cukrzycy rośnie bardzo szybko. Liczne kampanie nie okazują się na tyle skuteczne ile by się od nich oczekiwało. Niestety najważniejsza jest świadomość społeczeństwa oraz chęć zmiany swojego życia. Bez tego bardzo trudno jest cokolwiek zmienić.
W dzisiejszych czasach cukrzyca to bardzo poważny problem, który dotyka sporą część naszego społeczeństwa, dobrze więc jeśli nie byłaby zaniedbywana i poważnie podeszło się do tej sprawy. Według prognoz do 2025 roku choroba ta będzie dotykać 44 procent ludzi na świecie, w tym także dzieci. Według Światowej Organizacji Zdrowia do 2030 roku cukrzyca będzie siódmą przyczyną śmierci. Wiele mówi się o tym, że to dieta oraz regularna aktywność fizyczna jest w stanie nas uchronić przed jej wystąpieniem. Warto jednak pamiętać, że razem z wybieraniem zdrowych produktów musi iść w parze wyeliminowanie tych mniej zdrowych. Moim zdaniem bardzo dużym problemem jest to, że wiele osób chorych na cukrzycę nie dostosowywuje się do zaleceń lekarzy, co z pewnością nie przekłada się na efektywność całego leczenia. Według badań przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych da się cofnąć objawy cukrzycy, trzeba tylko stosować się do odpowiednich zaleceń, które powinien znać każdy z nas, co może uchronić przed rozwojem tej choroby. Konieczne jest radykalne ograniczenie spożywania cukru, który znajduje się w bardzo dużej ilości, chętnie zjadanych przez nas produktach wysokoprzetworzonych. Jest on dodawany praktycznie w większości produktów, dlatego ważne jest zapoznawanie się z etykietami, aby uświadomić sobie, które produkty są bardziej, a które mniej bezpieczne dla naszego organizmu. Różnorodne warzywa o różnych kolorach są doskonałym źródłem przeciwutleniaczy, które redukują stan zapalny i biorą udział w kontrolowaniu poziomu glukozy we krwi. Warto decydować się na wybór produktów pełnoziarnistych, a unikać tych z pszenicy ponieważ przyczyniają się one do rozwoju stanu zapalnego. Istnieje pewna grupa produktów, których koniecznie trzeba unikać w przypadku cukrzycy. Jest to niezmiernie ważne ponieważ wydaje mi się, że działania profilaktyczne są najlepszą formą walki z bardzo wieloma chorobami, w tym cukrzycą typu 2. Jak się okazuje bardzo “podstępnym” produktem jest śmietanka do kawy, która zwykle zawiera bardzo dużą ilość cukru. Wiele osób uważa, że nie jest ona jednak nie zdrowa ponieważ jest używana w niewielkich ilościach, ale właśnie zawarty w niej cukier przyczynia się do tego, że może przyczyniać się do rozwoju cukrzycy. Z pewnością chętnie wybierane słodziki można zastąpić bardziej naturalnymi produktami takimi jak mleko kokosowe, cynamon, wanilia. Z kolei regularne spożywanie 50 gramów przetworzonego mięsa dziennie zwiększa ryzyko rozwoju cukrzycy aż o 50 procent! Najlepiej jeść mięso z pewnych, sprawdzonych źródeł, a potrawy z nich przyrządzać samodzielnie, co daje nam pewność jeżeli chodzi o to co się w nich znajduje. Bardzo popularne są również mrożone, gotowe posiłki, które można przyrządzić chociażby w mikrofalówce. Niestety aby miały one odpowiedni smak dodaje się do nich wiele szkodliwych substancji konserwujących, tłuszczów a także sosów zawierających znaczne ilości cukrów prostych, co może przyczyniać się do dużych wahań poziomu glukozy we krwi. Powszechnie wypijane słodzone napoje również powinny zostać odstawione ponieważ dostarczają one na raz bardzo dużą ilość cukrów prostych. W ostatnim czasie, również z uwagi na to, że dbanie o zdrowie stało modne pojawiło się wiele napojów izotonicznych, a także witaminowych, które na pierwszy rzut oka wydają się nie być szkodliwe i korzystnie wpływać na nasz organizm po wysiłku fizycznym lub umysłowym. W rzeczywistości jest jednak zupełnie inaczej ponieważ wspomniane napoje bardzo często zawierają one znaczne ilości cukrów. Wiele osób decyduje się na zakup jogurtów w różnych smakach ponieważ kierują się oni tym, że jogurt sam w sobie jest zdrowy, a w połączeniu dla przykładu z owocami daje nam dodatkową porcję witamin. W rzeczywistości jest jednak inaczej ponieważ dostarczana jest duża ilość cukrów, które jak wspominałam są dodawane w dużych ilościach do różnych produktów. Powszechnie uważane za nieszkodliwe płatki śniadaniowe w rzeczywistości, w większości przypadku są także źródłem cukrów. Być może dlatego tak chętnie są zjadane przez dzieci jako pierwszy posiłek w ciągu dnia, ponieważ po prostu im smakują. Kryje się za tym jednak właśnie podwyższona zawartość węglowodanów pod postacią cukrów. Konieczne jest także unikanie alkoholu w nadmiarze. Najlepszym wyjściem jeśli już mamy ochotę się napić alkoholu jest lampka czerwonego wina. Nie można zapomnieć w żadnym wypadku o regularnej aktywności fizycznej o czym wcześniej wspominałam. Wiele osób słysząc to właśnie hasło od razu się zniechęca ponieważ wydaje im się, że jest to związane z długimi i obciążającymi treningami. Tak naprawdę wystarczy co najmniej 30 minutowy, nieco intensywniejszy spacer. Bardzo polecaną formą aktywności jest w ostatnim czasie nordic walking, który pozwala na zaangażowanie wielu grup mięśniowych w tym samym czasie. Da się zauważyć, że wielu seniorów naprawdę zainteresowało się tym sportem, co uważam za bardzo dobrą wiadomość, ponieważ właśnie to starsze osoby bardzo trudno było namówić przez lata do ćwiczeń. Lepiej jest kilka razy w tygodniu wykonać mniej intensywne ćwiczenia, niż mniej razy bardziej intensywne. Korzystne jest przeplatanie ze sobą różnych rodzajów treningów. Osoby z dużą nadwagą lub otyłością przed rozpoczęciem ćwiczeń powinny skonsultować się z lekarzem oraz np. trenerem personalnym w celu dobrania jak najlepszych ćwiczeń, aby nie spowodować kontuzji w wyniku nadmiernego obciążenia na stawy. Bardzo ważne jest zadbanie o jak najlepszy sen. Przewlekły stres przyczynia się do zaburzeń hormonalnych w naszych organizmach. Również dotyczą one insuliny. Na skutek stresu produkowane są cytokiny prozapalne, które wywołują zapalenie przyczyniające się do rozwoju cukrzycy. Warto zwrócić uwagę na to, że cały czas zwiększa się liczba pacjentów ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 1. Bardzo dobre wiadomości płyną do nas z Gdańska gdzie naukowcy przeprowadzają badania nad terapią, która będzie w stanie pozwolić dzieciom z tą chorobą normalnie żyć. Są oni już na 3 etapie badań, ale brakuje im środków finansowych, co jest niestety dosyć powszechnym zjawiskiem w przypadku przeprowadzanych badań. To przykre, że dochodzi do takich sytuacji, że naukowcy są już bardzo blisko nad stworzeniem terapii, która może przecież być stosowana u milionów ludzi na świecie, a brakuje im pieniędzy na kontynuację. Mowa o terapii komórkowej TREG, która ma polegać na podaniu dziecku pobranych od niego lub od dawcy albo wyhodowanych w laboratorium limfocytów T. Dzięki temu możliwe będzie zahamowanie procesu autoimmunologicznego.
Od dawna mówi się o tym, że cukrzyca to coraz powszechniejsza choroba w naszym społeczeństwie i konieczne są działania, które pozwolą sprawić, że ryzyko jej rozwoju będzie mniejsza terapie bardziej skuteczne. Osoby z cukrzycą muszą pamiętać o tym aby systematycznie przeprowadzać pomiary poziomu glukozy we krwi. Możliwe jest to dzięki glukometrom. Jeżeli stosowana jest intensywna insulinoterapia to pomiary powinny być przeprowadzane nawet cztery razy w ciągu doby. Jeżeli chodzi o pacjentów z cukrzycą typu 2 leczonych stałymi dawkami insuliny to glikemię należy mierzyć raz lub dwa razy w ciągu dnia. Coraz więcej nowinek technologicznych przyczynia się do tego, że dużo prostsze jest monitorowanie wszelkich chorób. Podobnie jest także w przypadku cukrzycy powstały bowiem tak zwane smartglukometry. Zgromadzone w nim wyniki są przesyłane do smartfona, a dalej do chmury dzięki czemu specjalista ma wgląd w stan zdrowia pacjenta, co pozwala na zwiększenie jego bezpieczeństwa i w razie konieczności pozwala na udzielenie niezbędnych zaleceń co należałoby zmienić w przypadku ewentualnych nieprawidłowości. Dzięki temu możliwe jest także kontrolowanie czy pacjent faktycznie monitoruje swój stan zdrowia, co w przypadku chorób takich jak cukrzyca jest bardzo istotne. Wydaje mi się, że w dzisiejszych czasach, w których mamy dostęp do ogromnej ilości zdrowej żywności oraz wszelkich form aktywności fizycznych powinniśmy skupić się na tym aby jak najszybciej zacząć dbać o zdrowie swoje i swoich bliskich. Cukrzyca to groźna choroba, która nawet jeśli jest zdiagnozowana to w wielu przypadkach jest lekceważona przez pacjentów ponieważ uważają oni, że jeżeli przyjmują przepisane przez lekarza leki to wszystko jest w porządku. Leki oczywiście odgrywają duże znaczenie, natomiast bardzo ważne jest zaangażowanie samego chorego. Zdarza się bowiem, że poprzez zmianę trybu życia pacjentowi przepisywane są mniejsze ilości dawek leków co oczywiście jest bardzo istotne. Każde substancje, szczególnie gdy są przyjmowane przewlekle wiążą się z działaniami niepożądanymi, których każdy z nas zawsze chce uniknąć.Jak prawie w każdej chorobie bardzo ważna także w przypadku cukrzycy jest aktywność fizyczna. Dzięki temu, że mięśnie pracują zwiększa się zużycie glukozy co wiąże się z tym, że w mniejszym stopniu jest ona pobierana przez komórki naszego organizmu. Dzięki regularnym ćwiczeniom możliwe jest także lepsze metabolizowanie lipidów. Przy wyborze odpowiednich ćwiczeń warto jest uwzględnić wiek pacjenta i jego kondycję,a także inne współwystępujące choroby. Początkowo jeżeli chodzi o starsze osoby to dobrze jest wybrać spacer. Wykonanie około pięciu tysięcy kroków to bardzo dobry wynik, który z pewnością korzystnie wpłynie na ich zdrowie, a nie obciąży organizmu w zbyt dużym stopniu. Warto jest szukać ćwiczeń, które pozwalają na zaangażowanie dużej ilości grup mięśniowych. Jeżeli chodzi o leczenie cukrzycy typu 2 to bardzo ważne jest stosowanie prawidłowej diety. Dobrym wyborem jest dieta śródziemnomorska, a także dieta DASH bogata w błonnik. Pacjentom powinno się zalecać produkty sfermentowane wśród których znajdują się kefiry czy jogurty. Warto jest wybierać warzywa, niskotłuszczowe produkty mleczne czy też pełnoziarniste produkty zbożowe. Bardzo ważne jest koncentrowanie się na tej chorobie która jak wiemy staje się coraz częstszym problemem w naszym społeczeństwie. Problemem w naszym kraju jest to, że chory często ma nieprawidłowy poziom glukozy we krwi nawet przez kilkanaście lat, co spowodowane jest tym, że nie są systematycznie przeprowadzane badania. W tym czasie dochodzi do uszkodzenia zarówno małych jak i dużych naczyń krwionośnych, co wiąże się z licznymi konsekwencjami. Zwiększa się ryzyko uszkodzenia kłębuszków nerkowych oraz rozwoju stopy cukrzycowej, która w większości przypadków niestety musi zakończyć się jej amputacją. Warto zaznaczyć, że wszystkie te powikłania mogą w znacznym stopniu obniżyć jakość życia przyczyniając się także do tego, że chory staje się w znacznie mniejszym stopniu samodzielnym. Często ma problem z wykonywaniem podstawowych czynności, a nauka przyzwyczajenia się do aktualnego stanu zdrowia czasem jest procesem długotrwałym. Często osoby takie umierają z powodu zawału serca lub udaru mózgu. Eksperci podkreślają, że jeżeli Polacy nie zmienią swoich nawyków to sytuacja będzie się pogarszała. Wiele leków nowej generacji nie jest refundowanych, co wiąże się z tym, że znaczną część społeczeństwa nie będzie po prostu na nie stać. Warto również zaznaczyć, że cukrzyca to choroba, z którą da się normalnie żyć. Istotne jest odpowiednio wczesne jej zdiagnozowanie, a także stosowanie się do zaleceń specjalistów. Szacuje się, że do 2030 roku 10 procent obywateli naszego kraju może być na nią chora. Aktualnie choruje na nią 3 miliony Polaków, a około 1 milion nie jest tego świadoma. To z pewnością jeżeli chodzi o wszelkie choroby jest w dużej mierze niebezpieczne. Jednym z najczęstszych powodów rozwoju cukrzycy typu 2 jest nadwaga lub otyłość. Na skutek tego, że do naszego organizmu dostarcza się zbyt dużych ilości substratów energetycznych są one zamieniane na tkankę tłuszczową. Komórki, w których znajduje się nadmiar tłuszczu nie pobierają glukozy, jako kolejnego źródła energii. Jeśli w odpowiednio krótkim czasie nie zostanie spalona glukoza to jest ona przekształcana w tłuszcz. Aby trafiła do komórek trzustka musi wytworzyć większe ilości insuliny. Wraz z upływem czasu dochodzi do sytuacji, że hormon ten jest wydzielany w mniejszych ilościach. Proces ten trwa przez kilka lat, ale w końcu dochodzi do sytuacji, że jego synteza zostaje całkowicie zatrzymana. Okres ten nazywany jest stanem przedcukrzycowym i warto zaznaczyć, że istnieje szansa aby go jeszcze odwrócić. Stan przedcukrzycowy przyczynia się do tego, że ryzyko rozwoju cukrzycy wzrasta aż pięciokrotnie. Innymi czynnikami, które przyczyniają się do jego wystąpienia jest nadciśnienie tętnicze, a także zaburzenia dotyczące mikroflory jelitowej która coraz częściej staje się obiektem badań naukowców pod kątem licznych chorób. Do jego rozwoju może dochodzić także w wyniku wystąpienia insulinooporności. Przyczynia się ona do zwiększenia ryzyko zaburzeń sercowo-naczyniowych. Może zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia udaru mózgu, zawału serca czy też miażdżycy. Prawdopodobnie ma też związek z chorobami neurodegeneracyjnymi. W przypadku kobiet może przyczyniać się do zaburzeń cyklu miesiączkowego, problemów z płodnością, a także rozwojem zespołu policystycznych jajników. Wspomina się o tym, że osoby otyłe znacznie częściej mają problem z insulinoopornością. W większości przypadków tak właśnie jest ponieważ zbyt duża ilość tkanki tłuszczowej przyczynia się do rozwoju insulinooporności, w wyniku której konieczne jest uwalnianie większej ilości insuliny, która przyczynia się do tego, że tkanka tłuszczowa odkłada się w jeszcze większym stopniu. Warto jednak zaznaczyć, że insulinooporność może rozwijać się w przypadku osób z właściwym wskaźnikiem BMI, jednak u których występuje nieprawidłowy stosunek tkanki tłuszczowej do tkanki mięśniowej. Ryzyko rozwoju insulinooporności jest podobne jak w przypadku osób z nadmierną ilością kilogramów. Dodatkowo może ona wynikać także z zaburzeń hormonalnych związanych z hiperprolaktynemią, zespołem policystycznych jajników, chorobą Hashimoto, czy długotrwałym stosowaniem glikokortykosteroidów. Jeżeli wystąpi u pacjenta stan przedcukrzycowy to niezbędna jest zmiana stylu życia poprzez ograniczenie ilości dostarczanych kalorii, zwiększenie poziomu aktywności fizycznej co w konsekwencji wiąże się z redukcją masy ciała. Jeżeli uda się utrzymać właściwe nawyki to po okresie 3-4 lat ryzyko rozwoju cukrzycy zmniejsza się aż o dwie trzecie. Istnieją również sytuacje, w których cukrzyca może rozwinąć się z innych powodów. Jej wystąpienie może wynikać także z obecności innej choroby. Ma to miejsce chociażby w przypadku mukowiscydozy, w której dochodzi do włóknienia nie tylko płuc ale także trzustki. Często też dochodzi do trwałego uszkodzenia komórek beta, które są przecież odpowiedzialne za wytwarzanie insuliny. Choroba ta najczęściej występuje między 8, a 10 rokiem życia i konieczne jest stosowanie w terapii między innymi insuliny. Związane jest to z tym, że wchłanianie substancji odżywczych w przewodzie pokarmowym jest gorsze oraz, że organizm potrzebuje dostarczenia większej ilości energii do prawidłowego funkcjonowania. Ich zapotrzebowanie kaloryczne często wynosi 3-5 tysięcy kalorii co jest znacznie większe niż w przypadku zdrowego człowieka. Ilość spożywanych pokarmów jest spora, a ilość wydzielanej insuliny ulega redukcji, dlatego konieczne jest jej stosowanie.
W naszym kraju wciąż prowadzone są liczne działania, których celem jest poprawa kondycji zdrowotnej naszego społeczeństwa. W uzdrowisku w Busku-Zdroju uruchomiono bezpłatny badań profilaktycznych w kierunku wykrycia cukrzycy typ 2. Dodatkowo będą prowadzone także zajęcia ruchowe oraz porady dietetyczne. Badanie ma objąć 240 tysięcy osób wieku 45-64 lat. Wydaje mi się, że takie działa cieszą się sporym zainteresowaniem, a ich cel jest jak najbardziej słuszny. Zapobieganie cukrzycy typu 2 wcale nie jest bardzo trudne, jednak należy stosować się do kilku podstawowych zasad, o których uczestnicy będa mogli się dowiedzieć właśnie w uzdrowisku. Dobrze aby podobne działania miały miejsce w innych częściach naszego kraju ponieważ problem nadwagi czy otyłości, dotyczy większości regionów w Polsce. Często obserwowanym powikłaniem wśród osób z cukrzycą jest stopa cukrzycowa. Związane jest to z niedokrwieniem tej części ciała, a także neuropatią. Niedokrwienie związane jest z podwyższonym poziomem glukozy we krwi, co jest spowodowane jej niewłaściwą kontrolą. Natomiast jeżeli chodzi o neuropatię to dochodzi do uszkodzenia nerwów czuciowych. Oba te stany powodują, że u osób z cukrzycą dochodzi do zaburzeń odczuwania bólu oraz temperatury. To może skutkować powstawaniem groźnych ran w wyniku różnych czynników, które następnie mogą stać się groźnymi owrzodzeniami. Taki stan, który nie jest w odpowiedni sposób leczony może skutkować amputacją stopy. Aby nieść pomoc tym pacjentom naukowcy opracowali specjalistyczne wkładki do butów opartych o technologię 3D. Dostosowanie nowoczesnych wkładek, w których jest dopasowywana również sztywność w zależności od masy ciała pacjenta pozwala na zmniejszenie ryzyka powstawania urazów. Miejmy nadzieję, że cukrzyca na przestrzeni lat będzie dużo rzadziej występować. W naszym kraju żyje 2,7 miliona osób z cukrzycą. Z kolei u 5-6 milionów występuje stan przedcukrzycowy, u części z nich w ciągu 10 lat dojdzie do rozwoju wspominanej choroby. Moim zdaniem jest to nadzieja, na to, że sytuacja w polskim społeczeństwie jeżeli chodzi o tą chorobę ulegnie pozytywnej zmianie. Rzeczą na którą koniecznie warto jest zwrócić uwagę jest dieta. Wiele mówi się o błonniku i jego korzystnym wpływie na nasze zdrowie. W przypadku osób, które chorują na cukrzycę spożycie błonnika może przyczynić się do wydłużenia życia. Takie wnioski zostały zaprezentowane przez naukowców z Nowej Zelandii. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy jak łatwo można zwiększyć spożycie błonnika. Znajduje się on powszechnie w warzywach oraz owocach. Można znaleźć go także w produktach pełnoziarnistych, brązowym ryżu czy nasionach strączkowych. Wspomniane badania dotyczyły osób z cukrzycą typu 1 i 2. Regularne spożywanie większych ilości błonnika przyczyniało się do tego, że w lepszym stopniu był kontrolowany poziom glukozy, cholesterolu we krwi, a także redukcja masy ciała. Należy jednak wspomnieć o tym, że przetwarzanie pokarmów zawierających błonnik może osłabić ich korzystne działanie. Jeżeli chodzi o spożywanie błonnika to nie należy się kierować tylko tym, że może on okazać się skuteczny w kontrolowaniu różnych schorzeń lub redukowaniu niektórych objawów. Jako profilaktyka licznych chorób bardzo ważne jest aby spożywać go w zwiększonych ilościach. Jeżeli chodzi o profilaktykę warto jest wspomnieć o aktywności fizycznej. Jeżeli ma ona przyczyniać się do obniżenia poziomu cukru to musi być wykonywana przez około 3-4 godziny w ciągu tygodnia. Moim zdaniem nie jest to zbyt dużo czasu i z pewnością każdemu uda się tak rozplanować swoje zajęcia aby móc poćwiczyć. Aby było to skuteczne dobrze aby odstępy pomiędzy dniami, w których jest uprawiany sport nie był dłuższy niż 2-3 dni. Wiele osób na początkowych etapach przygody z aktywnością fizyczną popełnia pewien błąd. Starają się oni bowiem wykonywać ćwiczenia praktycznie w maksimum swoich możliwości. Dla organizmu może to być pewnego rodzaju stres, który przyczynia się do tego, że musi być wytworzona większa ilość energii. Przyczynia się to do tego, że we krwi dochodzi do wzrostu poziomu glukozy. Powoduje to rozwój hiperglikemii. Jeżeli chodzi o początki ze sportem to dobrze aby ćwiczenia były wykonane w 60 procentach możliwości. Istotne jest aby się zmęczyć, ale nie doprowadzić do przemęczenia. Polecaną formą aktywności jest nordic walking albo szybki spacer. Ważnym aspektem jest aby w odpowiedni sposób dotlenić organizm, dlatego jeżeli zamierzamy ćwiczyć w domu, to dobrze jest to robić przy otwartym oknie. Właściwa technika oddechu również jest istotna i warto jest się jej nauczyć. Trenerzy personalni, a także lekarze zalecają także inne formy aktywności fizycznej. Jedną z nich jest pływanie, podczas którego nie dochodzi do nadmiernego obciążenia stawów. Jednocześnie podczas tej aktywności fizycznej jest możliwe zaangażowanie wielu grup mięśniowych.To dobry pomysł aby takie kampanie były organizowane w naszym kraju.