Częstość występowania porodów przedwczesnych szacuje się na 5-18% wszystkich ciąż. Przyczyn jest wiele, m.in. nieprawidłowości szyjki macicy, zaburzenia hormonalne, infekcje wewnątrzmaciczne, nieprawidłowości łożyska czy przyczyny immunologiczne. Według aktualnych zaleceń wszystkie kobiety, które rodzą między 26 a 34 tygodniem ciąży otrzymują kortykosteroidy (betametazon lub deksametazon), aby wspomóc dojrzewanie płuc dziecka. Jednak wiele dzieci urodzonych w późniejszym okresie - między 34 a 36 tygodniem ciąży – również zmaga się z różnego rodzaju zaburzeniami oddychania po urodzeniu. Brytyjscy naukowcy niedawno ocenili, czy noworodki urodzone przedwcześnie w późniejszym okresie ciąży również odnoszą korzyści z podania prenatalnie kortykosteroidów. Wyniki badań zostały opublikowane w New England Journal of Medicine.

Wiadomo od dawna, że kortykosteriody (betametazon 12mg domięśniowo w 2 dawkach co 24 godziny lub deksametazon 6mg domięśniowo w 4 dawkach co 12 godzin) podawane między 26 a 34 tygodniem ciąży wpływają na przyspieszenie dojrzewania płuc płodu. Oprócz tego redukują śmiertelność z powodu krwawień dokomorowych, martwiczego zapalenia jelit i zakażeń uogólnionych w pierwszych dobach życia. Jednak nowo przeprowadzone badania pokazują, że te same sterydy podawane kobietom narażonym na poród przedwczesny w późniejszym okresie - pomiędzy 34 a końcem 36 tygodnia ciąży – również mogą zmniejszyć ilość powikłań oddechowych u noworodków.

W wieloośrodkowym, randomizowanym badaniu wzięło udział około 2800 kobiet w pojedynczej ciąży pomiędzy 34 a końcem 36 tygodnia ciąży, które były w grupie wysokiego ryzyka porodu przedwczesnego. Uczestniczki zostały losowo przydzielone do jednej z dwóch grup - w pierwszej miały otrzymywać dwie iniekcje betametazonu, w drugiej placebo w odstępach 24 godzinnych. Następnie sprawdzono, które niemowlęta potrzebowały interwencji terapeutycznych w celu leczenia zaburzeń dróg oddechowych w ciągu pierwszych 72 godzin po porodzie. 14,4% dzieci w grupie placebo wymagało takiego leczenia w porównaniu do 11,6% dzieci w grupie otrzymującej betametazon (p=0,02). Ciężkie powikłania ze strony układu oddechowego, w tym wymagające przedłużonej suplementacji tlenu, podania surfaktantu, zastosowania sztucznej wentylacji i wystąpienia postaci przewlekłej choroby płuc u noworodków zwanej dysplazją oskrzelowo płucną, również wystąpiły znacznie rzadziej w grupie betametazonu. Stosowanie betametazonu w porównaniu do placebo wiązało się z istotnie częściej występującą hipoglikemią u noworodka (24.0% vs. 15.0%; p<0.001).

Zapewne potrzeba więcej badań, aby potwierdzić te wyniki, ale autorzy badania są zgodni co do tego, że być może trzeba będzie zmienić standardy postępowania względem prenatalnego podawania kortykosteroidów tak, by można było stosować takie leczenie do końca 36 tygodnia.

Więcej na: sciencedaily.com