Recepty dla obcokrajowców

W związku z wprowadzeniem tzw. przepisów o koordynacji, o których mowa m. in. w art. 5 pkt 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, obywatele państwa członkowskiego Unii Europejskiej bądź Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA, European Free Trade Association) mogą po przyjeździe do Polski korzystać z niezbędnych świadczeń opieki zdrowotnej. Pamiętajmy, że przepisy te regulują także zasady realizacji recept lekarskich dla obcokrajowców, które pozwalają na zakup refundowanych produktów leczniczych z przysługującą choremu zniżką.


Jak wygląda recepta dla cudzoziemca?
Podstawą do wydania leku dla chorego, który korzysta ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji jest recepta wystawiona przez polskiego lekarza na ogólnie obowiązujących blankietach (tzw. recepta biała). Warto wspomnieć, że zasady wydawania leku, jaki również sposób określenia odpłatności są analogiczne, jak w przypadku obywatela Polski. Różnice są niewielkie, i dotyczą przede wszystkich dodatkowych adnotacji, jakie lekarz powinien umieścić na blankiecie dokumentu w polu przeznaczonym na informacje o pacjencie.


1. W polu „Pacjent” należy umieścić numer poświadczenia (np. 08/106XXX) o prawie do świadczeń zdrowotnych (dokument taki może zostać wydany przez Narodowy Fundusz Zdrowia w języku polskim). Warto dodać, że w sytuacjach, gdy adnotacja ta jest nieczytelna, błędna lub niepełna, farmaceuta może ją poprawić (dokonując odpowiedniego wpisu na rewersie dokumentu), ale wyłącznie, gdy pacjent okaże niezbędne dokumenty uprawniające do zniżki na podstawie przepisów o koordynacji.


2. W przypadku, gdy kiedy nie dysponuje poświadczeniem wydawanym przez NFZ – na recepcie należy umieścić numer identyfikacyjny znajdujący się na dokumencie uprawniającym do korzystania ze świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji. Zgodnie z komunikatami Funduszu, uprawnienia obywateli innych krajów do świadczeń zdrowotnych, w zakresie niezbędnym z medycznego punktu widzenia dla kontynuowania pobytu, udzielanych na terenie Polski, potwierdzają następujące dokumenty:

  • formularz E111 - nowy wzór (stary formularz uprawniał do korzystania ze świadczeń zdrowotnych do dnia 31 grudnia 2004 r.)
  • Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego wprowadzona przez część krajów członkowskich od 1 czerwca 2004 r.
  • w przypadku niektórych państw członkowskich UE bądź EFTA - certyfikat zastępujący Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego uprawniający do takiego samego zakresu świadczeń opieki medycznej jak karta EKUZ. Jest on wydawany w sytuacji, gdy wyjątkowe okoliczności uniemożliwiają osobie zainteresowanej, uzyskanie EKUZ (np. kradzież lub utrata, bezzwłoczny wyjazd uniemożliwiający uzyskanie dokumentu)


3. Numerowi temu zawsze towarzyszy symbol państwa, który umieszczamy w polu przeznaczonym na identyfikator płatnika (oddział NFZ) np. dla chorego ubezpieczonego we Włoszech będzie to symbol IT. Wykaz oznaczeń państw instytucji odpowiednich na podstawie przepisów stanowi załącznik do aktualnego rozporządzenia w sprawie recept lekarskich z 8 marca 2011 r.


4. W przypadku cudzoziemca spoza krajów członkowskich UE, którzy nie korzystają z przepisów o koordynacji należy podać nr paszportu lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość (pamiętajmy jednak, że w tym przypadku recepta realizowana będzie jednak pełnopłatnie)


Warto zaznaczyć, że poza powyższymi adnotacjami recepta na refundowane produkty lecznicze dla obcokrajowców powinna zawierać także te informacje, który decydują o wydaniu leku ze zniżką obywatelom polskim. Mowa tutaj przede wszystkim o pełnych i czytelnych danych personalnych chorego (np. wiek w przypadku osób do 18 roku życia),  stopniu odpłatności za leki, daty wystawienia i realizacji dokumentu, pieczątce i podpisie lekarza, informacji o świadczeniodawcy itp.


Czym jest EKUZ?
EKUZ, czyli Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego w Polsce została wprowadzona 1 czerwca 2006 r. Dokument ten powszechnie uznaje się za ogromne ułatwienie, ponieważ obcokrajowcy podlegający ustawodawstwu innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej (patrz: posiadające prawo do korzystania z powszechnego systemu opieki zdrowotnej w swoim kraju) po przyjeździe do Polski, na podstawie wprowadzonych przepisów o koordynacji mogą korzystać z niezbędnych świadczeń zdrowotnych na koszt swojego państwa. Zgodnie z komunikatem NFZ, o Kartę można ubiegać się w instytucji właściwej, właściwej dla kraju, w którym odprowadza się składki zdrowotne. Fundusz podaje dalej, iż EKUZ jest dokumentem, który w razie potrzeby, pozwoli skorzystać ze świadczeń (również szpitalnych) o charakterze niezbędnym z medycznego punktu widzenia z uwzględnieniem stanu zdrowia i przewidywanego czasu pobytu na terenie Polski.


Na podstawie EKUZ  będzie więc można skorzystać z tego rodzaju świadczeń, ale wyłącznie w tych placówkach, które posiadają aktualną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia (bierzemy tutaj pod uwagę także apteki ogólnodostępne). Innymi słowy musi być nam udzielona taka pomoc medyczna, abyśmy nie byli zmuszeni do wcześniejszego powrotu do kraju w celu kontynuacji terapii (lub wykupienia leków). Warto nadmienić, że jeżeli choremu nie odpowiada cena dostępnego produktu leczniczego, receptę można zrealizować z pełną odpłatnością i poprosić farmaceutę o wystawienie faktury, a następnie na jej podstawie oraz kserokopii recepty i można ubiegać się o zwrot kosztów u ubezpieczyciela w kraju, w którym opłaca się składki zdrowotne. Należy również dodać, że recepty wystawione w innych państwach niż Polska mogą być realizowane wyłącznie za pełną odpłatnością (dotyczy to zarówno UE, jak krajów spoza Wspólnoty).


Niezależnie jednak od kraju wydania EKUZ zawsze zawiera następujące informacje (pamiętajmy, że brak któregokolwiek z elementów może całkowicie dyskwalifikować dokument okazany przez obcokrajowca):

 

  • imię i nazwisko
  • datę urodzenia
  • osobisty numer identyfikacji
  • numer identyfikacyjny instytucji, która wydała Kartę (tzw. kod ISO)
  • numer identyfikacyjny Karty
  • datę ważności Karty

 

Autor: mgr Michał Pstrągowski