Naukowcy ze Stanford Medicine opracowali nową metodę określania wieku oka, która może być wykorzystywana do monitorowania postępu chorób oczu i doboru odpowiedniego leczenia. Badanie opublikowano w czasopiśmie Cell.

Naukowcy przeanalizowali prawie 6000 białek w cieczy wodnistej oka i odkryli, że 26 z nich może być wykorzystanych do przewidywania wieku. Dzięki sztucznej inteligencji opracowali "zegar starzenia się oka”, który wskazuje, jakie białka przyspieszają starzenie się w przypadku różnych chorób, ujawniając nowe potencjalne cele terapeutyczne.

Aby lepiej zrozumieć, które procesy komórkowe przyczyniają się do różnych chorób oczu, zespół przeanalizował płynne biopsje pobrane z cieczy wodnistej oka. Płyn pobrano od pacjentów cierpiących na trzy rodzaje chorób oczu: retinopatię cukrzycową, zwyrodnienie barwnikowe siatkówki i zapalenie błony naczyniowej oka.

Badanie wykazało, że białka w cieczy wodnistej oka pacjentów z wczesnym stadium retinopatii cukrzycowej wskazują na 12 lat szybsze starzenie się w porównaniu z pacjentami zdrowymi. W przypadku pacjentów z późnym stadium retinopatii cukrzycowej różnica ta wynosiła 31 lat. U pacjentów ze zwyrodnieniem barwnikowym siatkówki obserwowano różnicę wynoszącą 16 lat, a w przypadku pacjentów z zapaleniem błony naczyniowej oka - 29 lat.

Model wykazał również, że komórki odpowiedzialne za wskazywanie zwiększonego wieku są inne dla każdej choroby.

Naukowcy odkryli dodatkowo, że niektóre komórki, będące powszechnie celem leczenia, nie są najbardziej zaangażowane w chorobę. Na przykład leki na cukrzycę zazwyczaj celują w komórki naczyniowe, ponieważ w wyniku choroby stają się one nieszczelne, ale naukowcy zauważyli, że duży wzrost ilości białek w retinopatii cukrzycowej występuje w makrofagach, czyli komórkach odpornościowych, które usuwają martwe komórki.

Badacze odkryli również, że niektóre komórki wykazywały przyspieszone starzenie się, zanim pojawiły się objawy choroby.

Naukowcy uważają, że celowanie zarówno w komórki starzejące się, jak i chorobowe może poprawić skuteczność leczenia. Spodziewają się również, że ich metoda może znaleźć zastosowanie do innych płynów ustrojowych, takich jak żółć wątrobowa i płyn stawowy.

Badanie opublikowano w czasopiśmie Cell.