Choroby złożone stanowią szczególnie duże wyzwanie i wymagają podejścia multidyscyplinarnego. Szkolenia dla młodych badaczy z zakresu technik badawczych, analitycznych i klinicznych gwarantują postępy w nauce i leczeniu.
Zespół sercowo-nerkowy (ang. cardiorenal syndrome, CRS) jest chorobą złożoną, która może zacząć się rozwijać w jednym bądź drugim narządzie i polega na zespołowym, dwukierunkowym zaburzeniu czynności serca i nerek. Upośledzenie funkcji nerek i niewydolność serca wzajemnie na siebie oddziałują, przyczyniając się do nasilenia objawów w postaci nadciśnienia, cukrzycy i zaburzeń naczyniowych, które są wspólnymi czynnikami ryzyka. Mechanizm wieloczynnikowy CSR utrudnia pełne zrozumienie patofizjologii tej choroby.
Szkolenie z zakresu patofizjologii CSR
Głównym celem projektu CaReSyAn było zapewnienie badaczom na początku kariery szkoleń z zakresu patologii, diagnostyki i leczenia CSR w otoczeniu przedstawicieli środowiska akademickiego, badawczego i przemysłowego. Konsorcjum zorganizowało różnorodne kursy szkoleniowe, kładąc szczególny nacisk na obszar naukowy (techniki omiczne, statystykę, doświadczenia na zwierzętach, chromatografię), nie pomijając przy tym jednak umiejętności miękkich, takich jak pisanie prac naukowych, zarządzanie czasem, nawiązywanie kontaktów wśród społeczności naukowej i pisanie wniosków.
Badania w ramach projektu przeprowadzono dzięki wsparciu z działań „Maria Skłodowska-Curie”, a polegały one na analizowaniu różnych aspektów chorób sercowo-naczyniowych w kontekście przewlekłej niewydolności nerek. W moczu i osoczu pacjentów z CSR zidentyfikowano biomarkery umożliwiające postawienie wczesnej diagnozy przewlekłej niewydolności nerek.
Zwapnienie naczyń krwionośnych – stan polegający na odkładaniu się minerałów, w tym wapnia, na ścianach żył i tętnic – jest cechą wspólną pacjentów z przewlekłą chorobą nerek. Prowadzi do miażdżycy i stanowi niezależny czynnik predykcyjny choroby sercowo-naczyniowej.
Badacze z projektu CaReSyAn zidentyfikowali również mediatory, takie jak witamina K, które hamują zwapnienie naczyń krwionośnych u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Następnie, dzięki nowoczesnej analizie komórkowej in vitro ustalili różnice w zakresie skłonności do zwapnienia u tych pacjentów.
Odkryli ponadto różne szlaki metaboliczne, które uległy oczywistym zmianom u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek, co prowadziło do uszkodzenia naczyń. Obejmowały one czynniki, które wpływają na funkcję śródbłonka i sztywność naczyń tętniczych.
„Ustalenie inhibitorów zwapnienia naczyń krwionośnych u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek ma szczególnie duże znaczenie, ponieważ może przyczynić się do opracowania nowych metod leczenia tej choroby”, podkreśla koordynator projektu Joachim Jankowski.
Znaczenie projektu CaReSyAn i dalsze plany
Zespół sercowo-nerkowy stanowi duże wyzwanie medyczne z uwagi na ograniczone możliwości diagnostyczne i terapeutyczne. Badania przeprowadzone w ramach projektu CaReSyAn pozwoliły uzyskać ważny wgląd w zmiany w obrębie naczyń krwionośnych pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek i przyczyniły się do pogłębienia wiedzy na temat biomarkerów, diagnostyki i leczenia. Nowe ustalenia są obecnie analizowane w toku badań klinicznych i badań przedklinicznych z użyciem modeli zwierzęcych.
Zidentyfikowane mediatory zostały zgłoszone we wniosku patentowym i są obecnie dokładniej opisywane i modyfikowane, by można je było wykorzystać w ramach interwencji terapeutycznej. Trwają również niezbędne oceny w ramach badań klinicznych, biochemicznych i przedklinicznych z udziałem zwierząt, które mają umożliwić przełożenie wyników projektu na zastosowania przemysłowe, a ostatecznie również kliniczne.
Zrozumienie wpływu społeczno-ekonomicznego CSR pomoże klinicystom w walce z obciążeniem chorobą sercowo-naczyniową, która dotyka 50 % pacjentów z przewlekłą chorobą nerek. Wszystkie wnioski i osiągnięcia projektu CaReSyAn przyczynią się do usprawnienia diagnostyki i postępowania w CSR.
Komentarze
[ z 0]