WskazaniaBól neuropatyczny. Produkt leczniczy jest wskazany w leczeniu bólu neuropatycznego pochodzenia obwodowego i ośrodkowego u osób dorosłych. Padaczka. Produkt leczniczy jest wskazany w leczeniu skojarzonym napadów częściowych u dorosłych, które są lub nie są wtórnie uogólnione. Uogólnione zaburzenia lękowe. Produkt leczniczy jest wskazany w leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych (ang. GAD) u osób dorosłych.DawkowanieDawka wynosi 150-600 mg/dobę, podawana w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Ból neuropatyczny. Leczenie pregabaliną można rozpocząć od dawki 150 mg/dobę, podawanej w 2 lub 3 dawkach podzielonych. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta i tolerancji leczenia, po 3-7 dniach dawkę można zwiększyć do 300 mg/dobę, a następnie w zależności od potrzeby, po kolejnych 7 dniach do maks. dawki 600 mg/dobę. Padaczka. Leczenie pregabaliną można rozpocząć od dawki 150 mg/dobę, podawanej w 2 lub 3 dawkach podzielonych. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta i tolerancji leczenia, dawkę można zwiększyć po 1 tyg. leczenia do 300 mg/dobę. Dawkę maks. 600 mg/dobę można osiągnąć po kolejnym tyg. Uogólnione zaburzenia lękowe. Dawka wynosi 150-600 mg/dobę podawana w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Należy regularnie oceniać konieczność dalszego leczenia. Leczenie pregabaliną można rozpocząć od dawki 150 mg/dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta oraz tolerancji, dawkę tę po 1 tyg. leczenia można zwiększyć do 300 mg/dobę. Po upływie kolejnego tyg. dawkę można zwiększyć do 450 mg/dobę. Po upływie jeszcze jednego tyg. można wprowadzić dawkę maks. 600 mg/dobę. Przerwanie leczenia pregabaliną. Zgodnie z obecną praktyką kliniczną, w razie konieczności przerwania leczenia pregabaliną, należy dokonywać tego stopniowo, przez okres co najmniej 1 tyg. niezależnie od wskazania. Zaburzenia czynności nerek. Pregabalina jest usuwana z krążenia ogólnego głównie przez wydalanie nerkowe w postaci niezmienionej. Ze względu na fakt, że klirens pregabaliny jest wprost proporcjonalny do ClCr, redukcję dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy przeprowadzać indywidualnie, zgodnie z ClCr, przy użyciu następującego wzoru: ClCr (ml/min) = 1,23 × [140 - wiek (lata)] × mc. (kg)/stężenie kreatyniny w surowicy (µmol/l) (× 0,85 dla kobiet). Pregabalina jest skutecznie usuwana z osocza w trakcie hemodializy (50% leku w ciągu 4 h). U pacjentów dializowanych dobowa dawka pregabaliny powinna być dostosowana do czynności nerek. Oprócz dawki dobowej, pacjent powinien otrzymywać dodatkową dawkę bezpośrednio po każdym 4-godz. zabiegu hemodializy. Dostosowanie dawki pregabaliny w zależności od czynności nerek. ClCr ł60 ml/min: dawka początkowa - 150 mg/dobę, dawka maks. 600 mg/dobę; schemat dawkowania - BID lub TID. ClCr ł30 ml/min - <60 ml/min: dawka początkowa - 75 mg/dobę, dawka maks. - 300 mg/dobę; schemat dawkowania - BID lub TID. ClCr ł15 ml/min - <30 ml/min: dawka początkowa - 25-50 mg/dobę, dawka maks. - 150 mg/dobę, schemat dawkowania - raz/dobę lub BID. ClCr <15 ml/min: dawka początkowa - 25 mg/dobę, dawka maks. 75 mg/dobę; schemat dawkowania - raz/dobę. Dodatkowa dawka pregabaliny podawana po zabiegu hemodializy (mg): dawka początkowa - 25 mg/dobę, dawka maks. - 100 mg/dobę; schemat dawkowania - dawka pojedyncza, szczegóły patrz ChPL. Zaburzenia czynności wątroby. U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby nie jest konieczne dostosowanie dawki. Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwo i skuteczność pregabaliny u dzieci w wieku poniżej 12 lat oraz u młodzieży (12-17 lat) nie zostały określone. Nie można sformułować zaleceń dotyczących dawkowania. Pacjenci w podeszłym wieku. Pacjenci w podeszłym wieku mogą wymagać zmniejszenia dawki pregabaliny, ze względu na zmniejszoną czynność nerek.UwagiProdukt leczniczy może być przyjmowany podczas posiłku lub niezależnie od niego.PrzeciwwskazaniaNadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożnościZgodnie z aktualną praktyką kliniczną pacjenci z cukrzycą, którzy przybierają na wadze podczas leczenia pregabaliną, mogą wymagać dostosowania dawek hipoglikemizujących produktów leczniczych. Po wprowadzeniu produktu do obrotu donoszono o występowaniu reakcji nadwrażliwości, w tym przypadków obrzęku naczynioruchowego. Pregabalinę należy odstawić natychmiast po wystąpieniu objawów obrzęku naczynioruchowego, takich jak: obrzęk twarzy, ust lub obrzęk w obrębie górnych dróg oddechowych. Leczenie pregabaliną było związane z występowaniem zawrotów głowy i senności, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia przypadkowego urazu (upadku) u osób w podeszłym wieku. Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano również przypadki utraty przytomności,splątania i zaburzeń psychicznych. Dlatego należy zalecić pacjentom zachowanie ostrożności do czasu ustalenia, jaki wpływ ma na nich stosowany produkt leczniczy. W kontrolowanych badaniach większy odsetek osób, u których wystąpiło niewyraźne widzenie, stwierdzono wśród pacjentów leczonych pregabaliną, niż wśród pacjentów otrzymujących placebo. Objaw ten ustępował w większości przypadków w miarę kontynuacji leczenia. W badaniach klinicznych, w których wykonywano badania okulistyczne, częstość występowania zmniejszenia ostrości widzenia i zmian w polu widzenia była większa u pacjentów leczonych pregabaliną, niż u pacjentów otrzymujących placebo; z kolei częstość występowania zmian w badaniach dna oka była większa u pacjentów otrzymujących placebo. Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu donoszono również o występowaniu działań niepożądanych ze strony narządu wzroku, w tym o utracie wzroku, niewyraźnym widzeniu lub innych zmianach ostrości widzenia, z których wiele było przemijających. Przerwanie stosowania pregabaliny może doprowadzić do ustąpienia tych objawów lub ich zmniejszenia. Zgłaszano przypadki niewydolności nerek, ale niekiedy to działanie niepożądane ustępowało po przerwaniu stosowania pregabaliny. Brak wystarczających danych odnośnie odstawienia jednocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych i zastosowania monoterapii pregabaliną po opanowaniu napadów przy użyciu pregabaliny, wprowadzonej jako leczenie wspomagające. Po wprowadzeniu pregabaliny do obrotu opisywano przypadki zastoinowej niewydolności serca u niektórych pacjentów otrzymujących pregabalinę. Reakcje te obserwowano głównie u pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami ze strony układu sercowo-naczyniowego, podczas terapii pregabaliną wskazaną w bólu neuropatycznym. Pregabalinę należy ostrożnie stosować u takich pacjentów. Przerwanie stosowania pregabaliny może prowadzić do ustąpienia objawów. W leczeniu ośrodkowego bólu neuropatycznego wywołanego urazem rdzenia kręgowego stwierdzono zwiększoną ogólną częstość występowania działań niepożądanych oraz działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego, zwłaszcza senności. Powodem może być działanie addytywne innych, jednocześnie stosowanych produktów leczniczych (np. leków przeciwspastycznych) niezbędnych w leczeniu tego stanu. Należy to wziąć pod uwagę w przypadku zapisywania pregabaliny takim pacjentom. Zgłaszano przypadki ciężkiej depresji oddechowej związane ze stosowaniem pregabaliny. Pacjenci z upośledzeniem czynności układu oddechowego, chorobami układu oddechowego lub chorobami neurologicznymi, zaburzeniami czynności nerek, stosujący jednocześnie leki działające depresyjnie na OUN oraz w podeszłym wieku mogą być bardziej narażeni na wystąpienie tego ciężkiego działania niepożądanego. U tych pacjentów może być konieczne dostosowanie dawki. Zgłaszano myśli i zachowania samobójcze u pacjentów przyjmujących leki przeciwpadaczkowe z różnych wskazań. Metaanaliza randomizowanych, kontrolowanych placebo badań oceniających leki przeciwpadaczkowe również wykazała niewielki wzrost ryzyka wystąpienia myśli i zachowań samobójczych. Mechanizm leżący u podstaw tego zjawiska nie jest znany. Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu u pacjentów leczonych pregabaliną stwierdzano przypadki myśli i zachowań samobójczych. W badaniu epidemiologicznym wykorzystującym metodykę opartą na samokontroli (porównującym okresy leczenia z okresami przerw w leczeniu u danej osoby) potwierdzono u pacjentów leczonych pregabaliną istnienie zwiększonego ryzyka nowych zachowań samobójczych i śmierci w wyniku samobójstwa. Powinno się doradzać pacjentom (i ich opiekunom), aby zwracali się o pomoc medyczną, jeśli pojawią się oznaki myśli lub zachowań samobójczych. Pacjentów należy obserwować pod kątem oznak myśli i zachowań samobójczych, a także rozważyć odpowiednie leczenie. Jeśli u pacjenta wystąpią myśli i zachowania samobójcze, należy rozważyć przerwanie leczenia pregabaliną. Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki działań niepożądanych związanych z osłabieniem czynności dolnego odcinka przewodu pokarmowego (np. niedrożność jelita, porażenna niedrożność jelit, zaparcia), kiedy stosowano pregabalinę z produktami leczniczymi, które mogą wywoływać zaparcie, takimi jak opioidowe leki przeciwbólowe. Jeśli pregabalina ma być stosowana jednocześnie z opioidami, należy rozważyć podjęcie środków przeciwdziałających zaparciom (szczególnie u kobiet i pacjentów w podeszłym wieku). Zaleca się ostrożność podczas przepisywania pregabaliny jednocześnie z opioidami ze względu na ryzyko wystąpienia depresji OUN. W badaniu kontrolnym z udziałem osób stosujących opioidy, u pacjentów, którzy przyjmowali pregabalinę jednocześnie z opioidem, stwierdzono zwiększone ryzyko zgonuzależne od opioidów, w porównaniu z grupą stosującą tylko opioidy (skorygowany iloraz szans [aOR], 1,68 [95% CI, 1,19-2,36]). Zwiększone ryzyko zaobserwowano przy małych dawkach pregabaliny (Ł300 mg, aOR 1,52 [95% CI, 1,04-2,22]), a tendencja do większego ryzyka występowała przy dużych dawkach pregabaliny (>300 mg, aOR 2,51 [95% CI 1,24-5,06]). Stosowanie pregabaliny może powodować uzależnienie od leku mogące wystąpić przy dawkach terapeutycznych. Zgłaszano przypadki nadużywania oraz niewłaściwego stosowania. Pacjenci, którzy w przeszłości nadużywali substancji psychoaktywnych, mogą być bardziej narażeni na niewłaściwe stosowanie, nadużywanie lub uzależnienie od pregabaliny i u takich pacjentów ten produkt leczniczy należy stosować z zachowaniem ostrożności. Przed przepisaniem pregabaliny pacjentowi należy dokładnie ocenić u niego ryzyko niewłaściwego stosowania, nadużywania lub uzależnienia. Pacjentów leczonych pregabaliną należy monitorować pod kątem objawów niewłaściwego stosowania, nadużywania lub uzależnienia od pregabaliny, takich jak rozwój tolerancji na lek, zwiększanie dawki i zachowania związane z poszukiwaniem środka uzależniającego. Po przerwaniu krótkotrwałego i długotrwałego leczenia pregabaliną obserwowano objawy odstawienia. Zgłaszano następujące objawy: bezsenność, ból głowy, nudności, lęk, biegunka, objawy grypopodobne, nerwowość, depresja, myśli samobójcze, ból, drgawki, nadmierna potliwość i zawroty głowy. Wystąpienie objawów odstawienia po zaprzestaniu leczenia pregabaliną może wskazywać na uzależnienie od leku. Pacjenta należy o tym poinformować na początku leczenia. W razie konieczności zaprzestania leczenia pregabaliną zaleca się stopniowe jej odstawianie przez co najmniej 1 tydz., niezależnie od wskazania. Podczas stosowania pregabaliny lub krótko po zaprzestaniu leczenia mogą wystąpić drgawki, w tym stan padaczkowy i napady padaczkowe typu grand mal. Dane dotyczące przerwania długotrwałego leczenia pregabaliną wskazują, że częstość występowania i nasilenie objawów odstawienia mogą zależeć od dawki. Zgłaszano przypadki encefalopatii, głównie u pacjentów z chorobami współistniejącymi, które mogą przyspieszyć wystąpienie encefalopatii. W związku z leczeniem pregabaliną rzadko notowano ciężkie niepożądane reakcje skórne, w tym zespół Stevens-Johnsona (SJS) i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN), mogące zagrażać życiu lub powodować zgon. W momencie przepisywania leku należy pacjenta poinformować o objawach przedmiotowych i podmiotowych oraz ściśle obserwować, czy nie występują u niego reakcje skórne. W razie pojawienia się objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na występowanie tych reakcji, należy natychmiast przerwać stosowanie pregabaliny i rozważyć alternatywną metodę leczenia (stosownie do przypadku). Stosowanie produktu leczniczego w I trymestrze ciąży może powodować ciężkie wady wrodzone u nienarodzonego dziecka. Pregabaliny nie należy stosować u kobiet w okresie ciąży, chyba że korzyści z leczenia dla matki wyraźnie przewyższają ryzyko dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia. Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na każdą kaps., to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”. Produkt leczniczy wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Produkt leczniczy może wywoływać zawroty głowy i senność, i z tego powodu może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Pacjentom zaleca się, aby nie prowadzili pojazdów, nie obsługiwali urządzeń mechanicznych, ani nie wykonywali potencjalnie niebezpiecznych czynności do czasu ustalenia, czy ten produkt leczniczy nie wpływa na ich zdolność wykonywania tych czynności.InterakcjePregabalina jest wydalana z organizmu głównie w postaci niezmienionej z moczem, tak więc jej metabolizm u ludzi nie ma istotnego znaczenia (<2% dawki jest usuwane z moczem w postaci metabolitów), in vitro nie hamuje metabolizmu leków, nie wiąże się z białkami osocza i jest mało prawdopodobne, by wywoływała lub podlegała interakcjom farmakokinetycznym. W badaniach in vivo nie obserwowano istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych pomiędzy pregabaliną a fenytoiną, karbamazepiną, kwasem walproinowym, lamotryginą, gabapentyną, lorazepamem, oksykodonem lub etanolem. Analiza farmakokinetyczna populacji wykazała, że doustne leki przeciwcukrzycowe, diuretyki, insulina, fenobarbital, tiagabina i topiramat nie miały istotnego klinicznie wpływu na klirens pregabaliny. Jednoczesne stosowanie pregabaliny i doustnych leków antykoncepcyjnych, noretysteronu i/lub etynyloestradiolu nie wpływa na farmakokinetykę w stanie stacjonarnym żadnej z tych substancji. Pregabalina może nasilać działanie etanolu i lorazepamu. Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki niewydolności oddechowej, śpiączki oraz śmierci pacjentów, którzy przyjmowali pregabalinę wraz z opioidami i/lub innymi produktami leczniczymi działającymi hamująco na ośrodkowy układ nerwowy (OUN). Pregabalina działa prawdopodobnie addytywnie z oksykodonem, w odniesieniu do zaburzeń funkcji poznawczych i motoryki dużej. Nie prowadzono swoistych badań dotyczących farmakodynamicznych interakcji u ochotników w podeszłym wieku. Interakcje z innymi lekami badano wyłącznie u osób dorosłych.Ciąża i laktacjaKobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozród. Wykazano, że u szczurów pregabalina przenika przez łożysko. Pregabalina może przenikać przez łożysko u ludzi. Dane z badania obserwacyjnego prowadzonego w krajach skandynawskich, obejmującego ponad 2700 ciąż narażonych na pregabalinę w I trymestrze, wykazały częstsze występowanie ciężkich wad wrodzonych (ang. MCM) w populacji dzieci (żywych lub martwo urodzonych) narażonych na pregabalinę niż w populacji dzieci, które nie były na nią narażone (5,9% w porównaniu z 4,1%). Ryzyko MCM w populacji dzieci narażonych na pregabalinę w I trymestrze ciąży było nieco wyższe niż w populacji nienarażonej [skorygowany współczynnik zapadalności i 95% przedział ufności: 1,14 (0,96-1,35)] oraz w populacjach narażonych na lamotryginę [1,29 (1,01-1,65)] lub duloksetynę [1,39 (1,07-1,82)]. Analizy poszczególnych wad rozwojowych wykazały większe ryzyko wad rozwojowych układu nerwowego i oka, rozszczepów ustno-twarzowych oraz wad rozwojowych dróg moczowych i narządów płciowych, choć liczbowo wartości te były niewielkie, a szacunki nieprecyzyjne. Produktu leczniczego nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne (jeśli oczekiwane korzyści dla matki znacznie przewyższają ryzyko dla płodu). Pregabalina przenika do mleka ludzkiego. Wpływ pregabaliny na organizm noworodków i/lub niemowląt jest nieznany. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać podawanie pregabaliny, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Brak danych z badań klinicznych na temat wpływu pregabaliny na płodność kobiet. W badaniu klinicznym oceniającym wpływ pregabaliny na ruchliwość plemników, zdrowym mężczyznom podawano pregabalinę w dawce 600 mg/dobę. Po 3 m-cach przyjmowania leku nie stwierdzono żadnego wpływu na ruchliwość plemników. W badaniu wpływu na płodność u samic szczura wykazano niekorzystny wpływ na rozród. Badania wpływu na płodność u samców szczura wykazały niekorzystny wpływ na rozród i rozwój. Znaczenie kliniczne poczynionych obserwacji nie jest znane.Działania niepożądaneProgram badań klinicznych z pregabaliną obejmował ponad 8 900 pacjentów, którzy otrzymywali pregabalinę, z tego ponad 5600 z nich brało udział w badaniach kontrolowanych placebo metodą podwójnie ślepej próby. Do najczęściej opisywanych działań niepożądanych należały zawroty głowy i senność. Działania niepożądane były zwykle łagodnie lub umiarkowanie nasilone. We wszystkich badaniach kontrolowanych odsetek przypadków odstawienia leku z powodu działań niepożądanych wyniósł 12% w grupie pacjentów otrzymujących pregabalinę i 5% w grupie pacjentów otrzymujących placebo. Do najczęstszych działań niepożądanych powodujących przerwanie leczenia należały zawroty głowy i senność. Przedstawione poniżej działania niepożądane mogą mieć również związek z chorobą podstawową i/lub z jednoczesnym stosowaniem innych produktów leczniczych. W leczeniu ośrodkowego bólu neuropatycznego wywołanego urazem rdzenia kręgowego stwierdzono zwiększoną ogólną częstość występowania działań niepożądanych oraz działań niepożądanych ze strony OUN, zwłaszcza senności. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie jamy nosowo-gardłowej. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) neutropenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) nadwrażliwość; (rzadko) obrzęk naczynioruchowy, reakcje alergiczne. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) zwiększenie apetytu; (niezbyt często) anoreksja, hipoglikemia. Zaburzenia psychiczne: (często) nastrój euforyczny, splątanie, drażliwość, zmniejszone libido, dezorientacja, bezsenność; (niezbyt często) omamy, napady paniki, niepokój ruchowy, pobudzenie, depresja, nastrój depresyjny, podwyższony nastrój, agresja, zmiany nastroju, depersonalizacja, trudności ze znalezieniem odpowiednich słów, nietypowe sny, zwiększone libido, anorgazmia, apatia; (rzadko) odhamowanie, zachowania samobójcze, myśli samobójcze; (nieznana) uzależnienie od leku. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zawroty głowy, senność, bóle głowy; (często) ataksja, zaburzenia koordynacji, drżenia, upośledzenie mowy, niepamięć, zaburzenia pamięci, trudności w skupieniu uwagi, parestezje, niedoczulica, uspokojenie, zaburzenia równowagi, letarg; (niezbyt często) omdlenie, stupor, drgawki kloniczne mięśni, utrata przytomności, nadreaktywność psychoruchowa, dyskineza, ułożeniowe zawroty głowy, drżenie zamiarowe, oczopląs, zaburzenia poznawcze, zaburzenia psychiczne, zaburzenia mowy, osłabienie odruchów, przeczulica, uczucie pieczenia, brak smaku, złe samopoczucie; (rzadko) drgawki, hipokineza, zmieniony węch, dysgrafia, zespół parkinsonowski. Zaburzenia oka: (często) nieostre widzenie, podwójne widzenie; (niezbyt często) utrata obwodowej części pola widzenia, zaburzenia widzenia, obrzęk oka, zaburzenia pola widzenia, zmniejszenie ostrości widzenia, ból oka, niedowidzenie, wrażenie błysków, uczucie suchości w oku, zwiększone wydzielanie łez, podrażnienie oka; (rzadko) utrata wzroku, zapalenie rogówki, wrażenie drgania obrazu widzianego, zmienione wrażenie głębi obrazu widzianego, rozszerzenie źrenic, zez, jaskrawe widzenie/olśnienie. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) zawroty głowy; (niezbyt często) przeczulica słuchowa. Zaburzenia serca: (niezbyt często) tachykardia, blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia, bradykardia zatokowa, zastoinowa niewydolność serca; (rzadko) wydłużenie odstępu QT, tachykardia zatokowa, arytmia zatokowa. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) nagłe zaczerwienienie skóry twarzy, nagłe uderzenia gorąca, niedociśnienie, nadciśnienie tętnicze, marznięcie odsiebnych części ciała. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) duszność, krwawienie z nosa, kaszel, uczucie zatkanego nosa, zapalenie błony śluzowej nosa, chrapanie, suchość śluzówki nosa; (rzadko) obrzęk płuc, uczucie ucisku w gardle; (nieznana) niewydolność oddechowa. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) wymioty, nudności, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcie, biegunka, wzdęcia, uczucie rozdęcia brzucha; (niezbyt często) refluks żołądkowo-przełykowy, nadmierne wydzielanie śliny, niedoczulica w okolicy ust; (rzadko) wodobrzusze, zapalenie trzustki, zaburzenia połykania, obrzęk języka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zwiększone stężenie enzymów wątrobowych; (rzadko) żółtaczka; (bardzo rzadko) niewydolność wątroby, zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka grudkowa, nadmierne pocenie się, pokrzywka, świąd; (rzadko) zespół Stevens-Johnsona, zimne poty, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) kurcze mięśni, bóle stawów, bóle pleców, bóle kończyn, kręcz szyi; (niezbyt często) obrzęk stawów, bóle mięśni, drganie mięśniowe, bóle szyi, sztywność mięśni; (rzadko) rabdomioliza. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) nietrzymanie moczu, dyzuria; (rzadko) niewydolność nerek, skąpomocz, retencja moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) zaburzenia erekcji; (niezbyt często) opóźnienie ejakulacji, z aburzenia czynności seksualnych, bolesne miesiączkowanie, bóle piersi; (rzadko) brak miesiączki, wyciek z brodawki sutkowej, powiększenie piersi, ginekomastia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zaburzenia chodu, uczucie podobne do występującego po spożyciu alkoholu, zmęczenie, obrzęki obwodowe, obrzęki, upadki, nietypowe samopoczucie; (niezbyt często) uogólniony obrzęk tkanki podskórnej, gorączka, obrzęk twarzy, ucisk w klatce piersiowej, ból, pragnienie, dreszcze, osłabienie. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie mc.; (niezbyt często) zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, zmniejszenie liczby płytek krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zmniejszenie mc.; (rzadko) zmniejszenie liczby krwinek białych we krwi, szczegóły patrz ChPL. Obserwowano objawy odstawienia po przerwaniu krótko-i długotrwałego leczenia pregabaliną. Zgłaszano następujące objawy: bezsenność, bóle głowy, nudności, lęk, biegunka, zespół grypopodobny, drgawki, nerwowość, depresja, myśli samobójcze, ból, nadmierne pocenie się i zawroty głowy. Objawy te mogą wskazywać na uzależnienie od leku. Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjenta o możliwości wystąpienia tych stanów. Odnośnie przerwania długotrwałego leczenia pregabaliną, dane wskazują, że częstość występowania i nasilenie objawów odstawienia mogą być zależne od dawki. Profil bezpieczeństwa stosowania pregabaliny obserwowany w pięciu badaniach z udziałem dzieci i młodzieży z napadami padaczkowymi częściowymi wtórnie uogólnionymi lub bez wtórnego uogólnienia (12-tyg. badanie skuteczności i bezpieczeństwa u pacjentów w wieku 4-16 lat, n=295; 14-dniowe badanie skuteczności i bezpieczeństwa u pacjentów w wieku od 1 m-ca do poniżej 4 lat, n=175; badanie farmakokinetyki i tolerancji, n=65; oraz 2 roczne badania, prowadzone metodą otwartej próby, mająca na celu ocenę bezpieczeństwa, n=54 i n=431) był podobny do występującego w badaniach u pacjentów dorosłych z padaczką. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi obserwowanymi w 12-tyg. badaniu podczas leczenia pregabaliną były: senność, gorączka, zakażenie górnych dróg oddechowych, zwiększony apetyt, zwiększenie mc. i zapalenie błony śluzowej nosa i gardła. Najczęstsze działania niepożądane obserwowane w 14-dniowym badaniu z zastosowaniem pregabaliny to senność, zakażenie górnych dróg oddechowych i gorączka.PrzedawkowaniePo wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu do najczęściej obserwowanych działań niepożądanych występujących po przedawkowaniu pregabaliny należały: senność, splątanie, pobudzenie i niepokój. Zgłaszano także występowanie napadów drgawkowych. Rzadko zgłaszano przypadki śpiączki. Leczenie przedawkowania pregabaliny powinno polegać na ogólnym leczeniu podtrzymującym i, w razie potrzeby, zastosowaniu hemodializy.DziałaniePregabalina wiąże się z pomocniczą podjednostką (białko a2-d) otwieranego poprzez zmianę napięcia błonowego kanału wapniowego w OUN. Ból neuropatyczny. W badaniach wykazano skuteczność leku w neuropatii cukrzycowej, neuralgii po przebytym półpaścu i urazie rdzenia kręgowego. Nie przeprowadzono badań na innych modelach bólu neuropatycznego. Pregabalina była oceniana w 10 kontrolowanych badaniach klinicznych trwających do 13 tyg. z zastosowaniem dawkowania 2x/dobę (BID) i do 8 tyg. z zastosowaniem dawkowania 3x/dobę (TID). Ogólnie profile bezpieczeństwa stosowania i skuteczności schematów dawkowania BID i TID były podobne. W badaniach klinicznych trwających do 12 tyg. w bólu neuropatycznym pochodzenia obwodowego i ośrodkowego, zmniejszenie nasilenia bólu obserwowano w ciągu pierwszego tyg. i utrzymywało się przez cały okres badania. W kontrolowanych badaniach klinicznych w bólu neuropatycznym pochodzenia obwodowego 35% pacjentów leczonych pregabaliną i 18% pacjentów przyjmujących placebo wyraziło poprawę w wynikach skali nasilenia bólu o 50%. Wśród pacjentów nieodczuwających senności poprawę taką obserwowano u 33% pacjentów przyjmujących pregabalinę i 18% pacjentów przyjmujących placebo. Wśród pacjentów, którzy odczuwali senność, poprawę obserwowano u 48% pacjentów leczonych pregabaliną i u 16% przyjmujących placebo. W kontrolowanym badaniu klinicznym w bólu neuropatycznym pochodzenia ośrodkowego u 22% pacjentów leczonych pregabaliną i u 7% pacjentów otrzymujących placebo stwierdzono poprawę w punktowej ocenie nasilenia bólu o 50%. Padaczka. Terapia skojarzona. Pregabalina była oceniana w 3 kontrolowanych badaniach klinicznych, trwających 12 tyg., w których podawano lek według schematów dawkowania: 2x/dobę (BID) lub 3x/dobę (TID). Ogólnie, profile bezpieczeństwa stosowania i skuteczności schematów dawkowania BID i TID były podobne. Zmniejszenie częstości napadów padaczkowych obserwowano przed końcem pierwszego tyg. leczenia.Skład1 kaps., twarda zawiera 75 mg, 150 mg lub 300 mg pregabaliny.
Komentarze
[ z 0]