WskazaniaLeczenie pacjentów z akromegalią, u których leczenie chirurgiczne jest niewskazane lub nieskuteczne, albo pacjentów będących w okresie przejściowym, przed wystąpieniem całkowitego efektu działania radioterapii. Leczenie objawów u pacjentów z hormonalnie czynnymi guzami żołądka, jelit i trzustki, np. rakowiakami z cechami zespołu rakowiaka. Leczenie pacjentów z zaawansowanymi guzami neuroendokrynnymi wywodzącymi się ze środkowej części prajelita lub o nieznanym ognisku pierwotnym, w przypadku których wykluczono ognisko pierwotne nieznajdujące się w środkowej części prajelita. Leczenie gruczolaków przysadki wydzielających TSH: gdy nie doszło do normalizacji wydzielania po leczeniu chirurgicznym i/lub radioterapii; u pacjentów, dla których leczenie chirurgiczne nie jest odpowiednie; u pacjentów napromienianych, aż do chwili, gdy radioterapia osiągnie skuteczność.DawkowanieAkromegalia. Zaleca się rozpoczęcie leczenia od podawania produktu leczniczego w dawce 20 mg co 4 tyg. przez 3 m-ce. Pacjenci przyjmujący podskórnie (sc.) oktreotyd mogą rozpocząć leczenie produktem leczniczym następnego dnia po ostatnim podaniu podskórnym oktreotydu. Następnie należy dostosować dawkę produktu na podstawie stężenia w surowicy hormonu wzrostu (ang. GH) i insulinopodobnego czynnika wzrostu 1/somatomedyny C (ang, IGF-1) oraz objawów klinicznych. U pacjentów, u których po 3 m-cach objawy kliniczne i parametry biochemiczne (GH; IGF-1) nie są całkowicie kontrolowane (stężenia GH nadal są większe niż 2,5 mg/l), dawkę można zwiększyć do 30 mg co 4 tyg. Jeśli po 3 m-cach parametry GH, IGF-1 i/lub inne objawy nadal nie są właściwie kontrolowane podczas podawania dawki 30 mg, dawkę można zwiększyć do 40 mg co 4 tyg. U pacjentów, u których stężenie GH utrzymuje się stale poniżej 1 mg/l, a stężenie IGF-1 w surowicy uległo normalizacji oraz u których większość odwracalnych objawów przedmiotowych i podmiotowych akromegalii cofnęła się po 3 m-cach leczenia dawką 20 mg, można zastosować produkt leczniczy w dawce 10 mg co 4 tyg. Jednakże, szczególnie w tej grupie pacjentów wskazane jest ścisłe monitorowanie skuteczności leczenia przez oznaczanie stężeń GH i IGF-1 w surowicy oraz ocenę klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych podczas leczenia tą małą dawką produktu leczniczego. U pacjentów otrzymujących ustaloną dawkę produktu leczniczego należy określać stężenie GH i IGF-1 co 6 m-cy. Hormonalnie czynne guzy żołądka, jelit i trzustki. Leczenie pacjentów z objawami związanymi z hormonalnie czynnymi guzami neuroendokrynnymi żołądka, jelit i trzustki. Zaleca się rozpoczynanie leczenia od podawania dawki 20 mg produktu leczniczego co 4 tyg. Pacjenci przyjmujący podskórnie oktreotyd powinni kontynuować to leczenie w dawce uprzednio skutecznej przez 2 tyg. po pierwszym wstrzyknięciu produktu leczniczego. U pacjentów, u których po 3 m-cach leczenia wystąpiło zadowalające złagodzenie objawów i wskaźników biologicznych, dawkę produktu leczniczego można zmniejszyć do 10 mg podawanych co 4 tyg. U pacjentów, u których po 3 m-cach leczenia wystąpiło tylko częściowe złagodzenie objawów można zwiększyć dawkę produktu leczniczego do 30 mg podawanych co 4 tyg. W dniach, gdy pomimo leczenia produktem leczniczym objawy związane z guzami żołądka, jelit i trzustki są nasilone, zaleca się podać dodatkowo podskórnie oktreotyd w dawce stosowanej przed wprowadzeniem produktu leczniczego. Może się to zdarzyć szczególnie podczas pierwszych 2 m-cy leczenia, zanim zostanie osiągnięte terapeutyczne stężenie oktreotydu. Leczenie pacjentów z zaawansowanymi guzami neuroendokrynnymi wywodzącymi się ze środkowej części prajelita lub o nieznanym ognisku pierwotnym, w przypadku których wykluczono ognisko pierwotne nieznajdujące się w środkowej części prajelita. Zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 30 mg, podawane co 4 tyg. Leczenie produktem leczniczym w celu zahamowania rozwoju guza należy kontynuować w sytuacji braku progresji guza. Leczenie gruczolaków wydzielających TSH. Leczenie produktem leczniczym należy rozpoczynać od dawki 20 mg podawanej co 4 tyg. i kontynuować przez 3 m-ce przed ewentualnym dostosowaniem dawki. Następnie dawkę można dostosować w zależności od wartości TSH i odpowiedzi hormonu tarczycy. Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności nerek nie wpływały na wielkość pola pod krzywą (AUC) oktreotydu podanego podskórnie, dlatego nie ma konieczności dostosowywania dawki produktu leczniczego. Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Badania oktreotydu podawanego podskórnie i dożylnie wykazały, że możliwości eliminacji mogą być zmniejszone u pacjentów z marskością wątroby, lecz nie są zmniejszone u pacjentów ze stłuszczeniem wątroby. W pewnych przypadkach pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby mogą wymagać dostosowania dawki. Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku. W badaniu z oktreotydem podawanym podskórnie nie było konieczne dostosowanie dawki u pacjentów w wieku ł65 lat, dlatego nie ma konieczności dostosowania dawki produktu leczniczego w tej grupie pacjentów. Stosowanie u dzieci. Doświadczenie ze stosowaniem produktu leczniczego u dzieci jest ograniczone.UwagiProdukt leczniczy może być podawany wyłącznie w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. Kolejne wstrzyknięcia domięśniowe należy wykonywać naprzemiennie w lewy lub prawy mięsień pośladkowy.PrzeciwwskazaniaNadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożnościGuzy przysadki mózgowej wydzielające hormon wzrostu mogą się czasami rozrastać, powodując poważne powikłania (np. ubytki w polu widzenia), dlatego ważne jest, aby każdego pacjenta dokładnie obserwować. Jeżeli pojawią się cechy rozrostu guza, należy rozważyć zastosowanie innych metod leczenia. Terapeutyczne korzyści z leczenia polegające na zmniejszeniu stężenia hormonu wzrostu (GH) oraz normalizacji insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1) u pacjentek z akromegalią mogą potencjalnie przywracać płodność. Pacjentki w wieku rozrodczym należy poinformować o potrzebie stosowania odpowiedniej antykoncepcji podczas leczenia oktreotydem, o ile jest to konieczne. U pacjentów poddanych długotrwałemu leczeniu oktreotydem należy kontrolować czynność tarczycy. U pacjentów leczonych oktreotydem należy kontrolować czynność wątroby. Obserwowano częste przypadki bradykardii. Konieczne może być dostosowanie dawki takich produktów leczniczych jak antagoniści receptorów b-adrenergicznych, antagoniści kanałów wapniowych czy leki stosowane do utrzymania równowagi wodno-elektrolitowej. Leczenie oktreotydem często powoduje kamicę żółciową, co może wiązać się z zapaleniem pęcherzyka żółciowego i rozszerzeniem przewodu żółciowego. Zaleca się badanie ultrasonograficzne pęcherzyka żółciowego przed leczeniem i co mniej więcej 6 m-cy podczas leczenia wstrzyknięciami oktreotydu o przedłużonym uwalnianiu. Z powodu hamującego działania na hormon wzrostu, glukagon i insulinę, produkt leczniczy może wpływać na regulację stężenia glukozy. Może wystąpić upośledzona poposiłkowa tolerancja glukozy. Jak zgłaszano u pacjentów leczonych oktreotydem podawanym podskórnie, w niektórych przypadkach może rozwinąć się stan trwałej hiperglikemii w wyniku długotrwałego podawania. Zgłaszano również przypadki hipoglikemii. U pacjentów ze współistniejącą cukrzycą typu I, produkt leczniczy może wpływać na regulację stężenia glukozy i zapotrzebowanie na insulinę może się zmniejszyć. U pacjentów bez cukrzycy oraz pacjentów z cukrzycą typu II z częściowo zachowanymi rezerwami insuliny, oktreotyd podawany podskórnie może zwiększać poposiłkowe stężenie glukozy we krwi. Dlatego też zaleca się monitorowanie tolerancji glukozy i leczenia przeciwcukrzycowego. U pacjentów z guzem insulinowym oktreotyd może nasilać hipoglikemię i przedłużać czas jej trwania z powodu silniejszego niż insulina hamowania wydzielania hormonu wzrostu i glukagonu, a także z powodu krócej trwającego działania hamującego na insulinę. Pacjentów tych należy starannie kontrolować. Oktreotyd może u niektórych pacjentów zmieniać wchłanianie spożywanych tłuszczów. U niektórych pacjentów przyjmujących oktreotyd obserwowano zmniejszenie stężenia wit. B12 i nieprawidłowe wyniki testu Schillinga. Zaleca się monitorowanie stężenia wit. B12 w czasie leczenia produktem leczniczym u pacjentów, u których występował niedobór witaminy B12 w wywiadzie. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, tzn. zasadniczo jest wolny od sodu. Produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera znikomy wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy doradzić pacjentom zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, jeśli podczas leczenia produktem leczniczym wystąpią u nich zawroty głowy, osłabienie/uczucie zmęczenia lub ból głowy.InterakcjePodczas jednoczesnego stosowania produktu leczniczego może zajść konieczność dostosowania dawek takich produktów leczniczych jak środki b-adrenolityczne, antagoniści wapnia lub leki stosowane do utrzymania równowagi wodno-elektrolitowej. Podczas jednoczesnego stosowania produktu leczniczego może zajść konieczność dostosowania dawki insuliny i leków przeciwcukrzycowych. Stwierdzono, że oktreotyd zmniejsza jelitowe wchłanianie cyklosporyny i opóźnia wchłanianie cymetydyny. Jednoczesne podanie oktreotydu i bromokryptyny zwiększa biodostępność bromokryptyny. Ograniczone opublikowane dane wskazują, że analogi somatostatyny mogą spowalniać metabolizm związków, które są metabolizowane przez enzymy cytochromu P450. Może to być spowodowane zmniejszonym wydzielaniem hormonu wzrostu. Ponieważ nie można wykluczyć, że oktreotyd wywiera takie działanie, inne leki metabolizowane głównie przez CYP3A4, które mają wąski przedział terapeutyczny należy stosować z zachowaniem ostrożności (np. chinidyna, terfenadyna).Ciąża i laktacjaIstnieją tylko ograniczone dane (mniej niż 300 przypadków ciąży) dotyczące stosowania oktreotydu u kobiet ciężarnych, przy czym w około jednej trzeciej przypadków wyniki ciąży nie są znane. Większość zgłoszeń otrzymano po wprowadzeniu oktreotydu do obrotu, a ponad 50% pacjentek w ciąży narażonych na działanie leku było pacjentkami z akromegalią. Większość kobiet była narażona na oktreotyd w I trymestrze ciąży, w zakresie dawek 100 do 1200 mg oktreotydu podawanego podskórnie lub 10 do 40 mg na m-c oktreotydu we wstrzyknięciach o przedłużonym uwalnianiu. Wady wrodzone zgłoszono w około 4% ciąż o znanym wyniku. Nie podejrzewano, by w tych przypadkach istniał związek przyczynowy z oktreotydem. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego toksycznego wpływu na reprodukcję. W ramach środków ostrożności należy unikać stosowania produktu leczniczego podczas ciąży. Nie wiadomo, czy oktreotyd przenika do mleka ludzkiego. Badania na zwierzętach wykazały przenikanie oktreotydu do mleka karmiących zwierząt. Podczas leczenia produktem leczniczym nie należy karmić piersią. Nie wiadomo, czy oktreotyd ma wpływ na płodność ludzi. U męskiego potomstwa samic leczonych w okresie ciąży i laktacji stwierdzono późne zstąpienie jąder. Oktreotyd nie zaburzał jednak płodności u szczurów obu płci po podaniu dawek do 1 mg/kg mc./dobę.Działania niepożądaneDo najczęstszych działań niepożądanych zgłaszanych podczas leczenia oktreotydem należą zaburzenia żołądka i jelit, zaburzenia układu nerwowego, zaburzenia wątroby i dróg żółciowych oraz zaburzenia metabolizmu i odżywiania. Do działań niepożądanych zgłaszanych najczęściej podczas badań klinicznych z zastosowaniem oktreotydu należały: biegunka, bóle brzucha, nudności, wzdęcia, bóle głowy, kamica żółciowa, hiperglikemia i zaparcia. Innymi, często zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były zawroty głowy, miejscowy ból, błotko żółciowe, zaburzenia czynności tarczycy (np. zmniejszenie aktywności hormonu pobudzającego tarczycę [TSH], zmniejszenie całkowitej T4 oraz zmniejszenie wolnej T4), luźne stolce, zaburzenia tolerancji glukozy, wymioty, osłabienie i hipoglikemia. Działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka, bóle brzucha, nudności, zaparcia, gazy; (często) niestrawność, wymioty, wzdęcia, stolce tłuszczowe, luźne stolce, odbarwienie kału. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) bóle głowy; (często) zawroty głowy. Zaburzenia endokrynologiczne: (często) niedoczynność tarczycy, zaburzenia czynności tarczycy (np. zmniejszenie aktywności TSH, zmniejszenie całkowitej T4 oraz zmniejszenie stężenia wolnej T4). Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo często) kamica żółciowa. (często) zapalenie pęcherzyka żółciowego, błotko żółciowe, hiperbilirubinemia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) hiperglikemia; (często) hipoglikemia, zaburzenia tolerancji glukozy, brak łaknienia; (niezbyt często) odwodnienie. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) reakcje w miejscu wstrzyknięcia; (często) osłabienie. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie aktywności aminotransferaz. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd, wysypka, łysienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność. Zaburzenia serca: (często) bradykardia; (niezbyt często) tachykardia. Dane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu: o spontanicznie zgłaszanych działaniach niepożądanych, informowano na zasadzie dobrowolności, a rzetelne ustalenie częstości ich występowania oraz związku przyczynowego z narażeniem na działanie leku nie zawsze jest możliwe. Działania niepożądane pochodzące ze zgłoszeń spontanicznych. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: małopłytkowość. Zaburzenia układu immunologicznego: anafilaksja, reakcje alergiczne/nadwrażliwość. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: pokrzywka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: ostre zapalenie trzustki, ostre zapalenie wątroby bez zastoju żółci, cholestatyczne zapalenie wątroby, zastój żółci, żółtaczka, żółtaczka cholestatyczna. Zaburzenia serca: arytmia. Badania diagnostyczne: zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, zwiększenie aktywności gamma glutamylotransferazy. Objawy związane z pęcherzykiem żółciowym: wykazano, że analogi somatostatyny hamują kurczliwość pęcherzyka żółciowego i zmniejszają wydzielanie żółci, co może prowadzić do nieprawidłowości pęcherzyka żółciowego lub powstania błotka żółciowego. U 15 do 30% pacjentów, którym długotrwale podawano podskórnie oktreotyd opisano powstawanie kamieni żółciowych. W populacji ogólnej częstość występowania kamieni żółciowych (w grupie wiekowej 40-60 lat) wynosi około 5-20%. Długotrwałe podawanie wstrzyknięć oktreotydu o przedłużonym uwalnianiu pacjentom z akromegalią lub hormonalnie czynnymi guzami żołądka, jelit i trzustki wskazuje, że wstrzyknięcia oktreotydu o przedłużonym uwalnianiu nie zwiększają częstości tworzenia się kamieni żółciowych, w porównaniu z leczeniem podskórnym. Powstające kamienie żółciowe zwykle nie wywoływały objawów klinicznych; kamicę żółciową objawową należy leczyć metodą rozpuszczania kamieni żółciowych z wykorzystaniem kwasów żółciowych lub chirurgicznie. Zaburzenia żołądka i jelit: w rzadkich przypadkach niepożądane objawy ze strony żołądka i jelit mogą przypominać ostrą niedrożność przewodu pokarmowego z postępującym rozdęciem brzucha, silnym bólem w nadbrzuszu, tkliwością brzucha i obroną mięśniową. Wiadomo, że częstość występowania zdarzeń niepożądanych ze strony żołądka i jelit zmniejsza się z upływem czasu, w miarę kontynuowania leczenia. Nadwrażliwość i reakcje anafilaktyczne: po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano występowanie reakcji nadwrażliwości i reakcji alergicznych. Najczęściej dotyczyły one reakcji skórnych, rzadziej ust i dróg oddechowych. Zgłaszano pojedyncze przypadku wstrząsu anafilaktycznego. Reakcje w miejscu wstrzyknięcia: u pacjentów otrzymujących wstrzykiwania oktreotydu o przedłużonym uwalnianiu często zgłaszano reakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym ból, zaczerwienienie, krwotok, świąd, obrzęk lub stwardnienie; jednak w większości przypadków zdarzenia te nie wymagały interwencji klinicznej. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: chociaż może zwiększyć się wydzielanie tłuszczu w kale, brak jest danych wskazujących, że długotrwałe leczenie oktreotydem może prowadzić do niedoborów odżywiania z powodu złego wchłaniania pokarmu. Enzymy trzustkowe: bardzo rzadko obserwowano ostre zapalenie trzustki, które występowało w pierwszych godzinach lub dniach podawania podskórnego oktreotydu i ustępowało po zaprzestaniu podawania leku. Ponadto, u pacjentów leczonych długotrwale oktreotydem podawanym podskórnie obserwowano zapalenie trzustki wywołane kamicą żółciową. Zaburzenia serca: częstym niepożądanym działaniem analogów somatostatyny jest bradykardia. Zarówno u pacjentów z akromegalią, jak i z rakowiakami obserwowano zmiany w EKG, takie jak wydłużenie odstępu QT, zmiany osi serca, wczesną repolaryzację, niski woltaż, zmiany załamka R, przejście załamka R w S, wczesną progresję załamków R oraz niespecyficzne zmiany odcinka ST-T. Jednakże nie udowodniono związku tych zmian ze stosowaniem octanu oktreotydu, gdyż u wielu z tych pacjentów występują choroby serca, które mogą być przyczyną takich zmian. Małopłytkowość: po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano małopłytkowość, zwłaszcza podczas leczenia wstrzykiwaniami oktreotydu o przedłużonym uwalnianiu (i.v.) u pacjentów z marskością wątroby oraz podczas leczenia wstrzykiwaniami oktreotydu o przedłużonym uwalnianiu. Jest to odwracalne po przerwaniu leczenia.PrzedawkowanieZgłaszano ograniczoną liczbę przypadków niezamierzonego przedawkowania wstrzykiwań oktreotydu o przedłużonym uwalnianiu. Dawki wahały się 100-163 mg na m-c oktreotydu o przedłużonym uwalnianiu we wstrzyknięciu. Jedynym zgłaszanym zdarzeniem niepożądanym były uderzenia gorąca. Zgłaszano przypadki pacjentów z chorobą nowotworową otrzymujących dawki oktreotydu o przedłużonym uwalnianiu we wstrzyknięciu do 60 mg/m-c oraz do 90 mg/2 tyg. Dawki te były na ogół dobrze tolerowane; zgłaszano jednak następujące zdarzenia niepożądane: częste oddawanie moczu, uczucie zmęczenia, depresję, niepokój i brak koncentracji. W przypadku przedawkowania stosuje się leczenie objawowe.DziałanieOktreotyd jest syntetycznym oktapeptydem, pochodną naturalnie występującej somatostatyny, o podobnych właściwościach farmakologicznych, ale znacząco dłuższym okresie działania. Hamuje on patologicznie zwiększone wydzielanie hormonu wzrostu (GH) oraz peptydów i serotoniny, uwalnianych przez wewnątrzwydzielniczy układ żołądkowo-jelitowo-trzustkowy (GEP).Skład1 fiol. zawiera 10 mg, 20 mg lub 30 mg oktreotydu (w postaci oktreotydu octanu).
Rx-z
LaktacjaLek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria CBadania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria BBadania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria BBadania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Wykaz BProdukt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.
Komentarze
[ z 0]