OpisZastosowanie: oparzenia I-go, II-go oraz III-go stopnia (termiczne, chemiczne, elektryczne), oparzenia słoneczne, owrzodzenia, odleżyny inne rany przewlekłe (np. stopa cukrzycowa), otarcia, stłuczenia, obrzęki. Opatrunek stosowany jest w większości polskich klinik i szpitali od ponad 20 lat. Jest on szczególnie rekomendowany do opatrywania ran o umiarkowanym wysięku, pokrytych martwicą lub znajdujących się w fazie epitelializacji. Opatrunek tworzy wilgotne środowisko wspomagające naturalne procesy autolitycznego oczyszczania się rany i przyspieszające namnażanie nowych komórek wzrostu. Opatrunek dobrze przylega do rany, jednak nie przywiera do niej, dzięki czemu zmiana jest bezbolesna dla pacjenta. Opatrunek absorbuje wysięk z rany, zatrzymując go wewnątrz swojej struktury wraz z drobnoustrojami. Opatrunek jest elastyczny i łatwy w formowaniu, przez co dobrze przylega również do anatomicznie trudno dostępnych miejsc (twarz, okolice stawów). Opatrunek jest przezroczysty, dzięki czemu możliwe jest obserwowanie procesu gojenia bez konieczności jego zdejmowania, cecha ta pozwala również na zmniejszenie częstotliwości zmian opatrunku. Ze względu na swoje właściwości opatrunek sprawdzi się jako opatrunek wtórny w przypadku leków i preparatów stosowanych bezpośrednio na ranę. Unikalna struktura opatrunku jest nieprzepuszczalna dla drobnoustrojów, zachowując jednocześnie przepuszczalność dla tlenu. Wysoka zawartość wody w opatrunku zapewnia właściwości kojące w przypadku oparzeń i obrzęków (np. po zabiegach chirurgicznych). Opatrunek jest całkowicie biokompatybilny i niecytotoksyczny. Wyrób medyczny utrzymuje optymalne, wilgotne środowisko na powierzchni rany dzięki czemu procesy epitelializacji ulegają przyspieszeniu; posiada właściwości absorpcyjne; wydzielina wraz z mikroorganizmami zatrzymywana jest w strukturze hydrożelu; wspomaga autolityczne oczyszczanie rany z martwych tkanek; wykazuje dobrą adhezję do rany, lecz bez tendencji do przyklejania się, dzięki czemu zmiana opatrunku jest bezbolesna dla pacjenta; stanowi barierę dla zakażenia z zewnątrz, jednocześnie jest przepuszczalny dla gazów; umożliwia łatwe doprowadzanie leków poprzez iniekcyjne wprowadzanie leku pod opatrunek lub nasączenie opatrunku w roztworze leku przed zastosowaniem; jest elastyczny i miękki, lecz wystarczająco mocny, dzięki czemu może być stosowany do pokrywania trudnych do zaopatrzenia powierzchni ciała takich jak stawy, dłonie czy twarz; przezroczysty płat hydrożelu umożliwia obserwację rany; likwiduje ból, dając choremu uczucie kojącego działania, nie powoduje uczuleń, jest niealergizujący. Opatrunek umieszcza się dowolną stroną na powierzchni rany. Należy stosować opatrunki o wielkości odpowiadającej rozmiarom rany. Opatrunek należy zabezpieczyć przylepcem włókninowym, folią adhezyjną Vellafilm lub bandażem elastycznym. Opatrunek może być stosowany w kompresjoterapii w przypadku owrzodzeń żylnych. Sposób aplikacji opatrunku: rozerwij torebkę i wyjmij foremkę z opatrunkiem. Trzymając za cienką folię oraz wystający materiał włókninowy wyjmij hydrożel z foremki. Zdejmij cienką folię przykrywającą opatrunek. Umocuj opatrunek za pomocą przylepca włókninowego, folii poliuretanowej lub bandaża. W przypadku powierzchownych ran o małym wysięku możliwe jest wydłużenie czasu pozostawania na ranie. Aby zapobiec zbyt szybkiemu wysychaniu opatrunku można umieścić na jego zewnętrznej powierzchni warstwę gazy zwilżonej roztworem soli fizjologicznej (lub położyć dwa opatrunki jeden na drugim) i umocować za pomocą folii poliuretanowej. W sytuacji, gdy doszło już do wysuszenia opatrunku należy pokryć go kompresami z gazy namoczonej solą fizjologiczną, co spowoduje jego spęcznienie i ułatwi zdejmowanie z rany. Przy zmianie opatrunku należy przepłukać ranę roztworem soli fizjologicznej lub preparatem przeznaczonym do dekontaminacji ran np. płynem Microdacyn. Opatrunki należy zmieniać w zależności od rodzaju rany co 24-72 h. Przy oparzeniach bez widocznego, natychmiastowego uszkodzenia skóry, najważniejsze jest ochłodzenie miejsca urazu i jak najszybsze przykrycie całej rany opatrunkiem. W ten sposób zapobiega się zaburzeniom procesów fizjologicznych skóry i tworzeniom się pęcherzy. Opatrunek zapewnia właściwą wymianę ciepła i równowagę wilgotności. Stanowi skuteczną barierę przeciwko zakażeniom zewnętrznym. Powierzchnie uszkodzone działaniem wysokiej temperatury należy jak najszybciej schodzić zimną wodą przez okres 15 minut, a następnie doraźnie przykryć opatrunkiem. Dalsze postępowanie uzależnione jest od głębokości i rozległości oparzenia. Zmiana opatrunku jest łatwa i bezbolesna, ponieważ opatrunek w odróżnieniu od tradycyjnego opatrunku nie przywiera do rany. Aby zapobiec zbyt szybkiemu wysychaniu opatrunku można umieścić na jego zewnętrznej powierzchni warstwę gazy zwilżonej roztworem soli fizjologicznej. Oparzenia II i III stopnia. Na rany oparzeniowe II i III stopnia należy możliwie szybko nałożyć opatrunek i niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Opatrunek schłodzi miejsce urazu, zmniejszy ból oraz zapewni ochronę przed zakażeniem. Stosowanie opatrunku ułatwia usuwanie tkanek martwiczych. Przeciętnie czas leczenia opatrunkiem jest o połowę krótszy niż w przypadku stosowania opatrunków tradycyjnych. Opatrunki należy stosować do czasu uzyskania suchej powierzchni z widocznym, równomiernie narastającym naskórkiem. W przypadku występowania pęcherzy należy je usunąć po 1-2 dobie leczenia i kontynuować leczenie opatrunkiem. Płat hydrożelu okazuje się być bardzo dobrym substytutem dla świńskiej i ludzkiej skóry stosowanej w przypadku oparzeń i ran pokrewnych. Hydrożel wykazywał dobre rezultaty jako tymczasowy opatrunek wykorzystywany na twarzy u oparzonych pacjentów dodatkowo wentylowanych. Opatrunek wspomaga oczyszczanie oparzeń średniej głębokości. Hydrożel nie wywołuje stanów zapalnych oraz ułatwia przygotowanie rany do oczyszczania chirurgicznego. Opatrunek posiada właściwości absorpcyjne, jest dobrze tolerowany przez pacjentów, jego zmiana jest bezbolesna. Oparzenia słoneczne, otarcia. Przy oparzeniach objawiających się rumieniem, miejscową bolesnością bez widocznego uszkodzenia skóry najważniejsze jest jak najszybsze przykrycie skóry opatrunkiem. W ten sposób oparzone miejsce ulega schłodzeniu i zapobiega się tworzeniu się pęcherzy. Opatrunek zapewnia właściwą wymianę ciepła i równowagę wilgotności, a także stanowi skuteczną barierę przeciwko zakażeniu z zewnątrz. W pierwszych dniach leczenia opatrunek należy zmieniać co 12-24 h. Owrzodzenia. Opatrunek utrzymuje wilgotne środowisko na powierzchni owrzodzenia, co zapobiega jego wysychaniu i odkładaniu się włóknika. W ten sposób opatrunek pobudza oczyszczanie rany a następnie ziarninowanie i naskórkowanie na powierzchni owrzodzenia. Opatrunek może być stosowany w leczeniu owrzodzeń żylnych łącznie z kompresjoterapią (podkolanówki II stopnia ucisku lub bandaże elastyczne). Stosowanie kompresjoterapii nie wpływa istotnie na chłonność opatrunku. Częstość zmiany opatrunku uzależniona jest od ilości wysięku i wynosi najczęściej 1-3 dni. W przypadku owrzodzeń spowodowanych zaburzeniami ukrwienia tętniczego w przebiegu miażdżycy nie należy stosować kompresjoterapii. Postępowanie z raną jest analogiczne jak w przypadku owrzodzeń o innej etiologii. Opatrunek nie jest zalecany w przypadku ran z dużą ilością rozmiękającej martwicy, z cechami zakażenia, z dużą ilością wysięku, z treścią ropną. W tych sytuacjach konieczne jest chirurgiczne oczyszczenie rany przed rozpoczęciem leczenia opatrunkiem lub wstępne zastosowanie opatrunków silnie absorpcyjnych (Eclypse), opatrunków z miodem Manuka bądź preparatu Microdacyn. Odleżyny. Opatrunek znajduje zastosowanie w leczeniu odleżyn w różnej fazie gojenia. W przypadku odleżyn z martwicą przyspiesza autolityczne oczyszczanie rany. W przypadku martwicy może stanowić opatrunek wtórny dla preparatów enzymatycznych, bakteriobójczych i płynnych hydrożeli umieszczanych bezpośrednio na ranę (np. Microdacyn® Hydrogel). W tej sytuacji wskazane jest utrzymywanie opatrunku na ranie nie dłużej niż dobę. W przypadku ran odleżynowych oczyszczonych z martwicy i odleżynach powierzchownych nie przekraczających pełnej grubości skóry postępowanie jest analogiczne jak przy leczeniu owrzodzeń. Opatrunek nie jest zalecany w przypadku ran z dużą ilością rozmiękającej martwicy, z cechami zakażenia, z dużą ilością wysięku, z treścią ropną. W tych sytuacjach konieczne jest chirurgiczne oczyszczenie rany przed rozpoczęciem leczenia opatrunkiem lub wstępne zastosowanie opatrunków silnie absorpcyjnych (Eclypse), opatrunków z miodem Manuka bądź preparatu Microdacyn.
WMo
WM
Ciąża - nie dotyczyNie dotyczy.
Pielęgniarki i położneSubstancja czynna zawarta w lekach, które mogą być ordynowane przez pielęgniarki i położne, o których mowa w art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęniarki i położnej, oraz na które pielęgniarki i położne mają prawo wystawiać recepty.
Komentarze
[ z 0]