I zwolennicy, i przeciwnicy homeopatii muszą docenić jej kompleksowe podejście do zdrowia człowieka. Homeopatia nie leczy chorób - uświadomienie sobie tej prawdy jest kluczem do zrozumienia tej metody kuracji. Jej celem, jak mówią homeopaci, jest zwiększenie sił witalnych człowieka, a tym samym, pośrednio, pobudzenie organizmu do walki z chorobą. Zwykło się mówić, że homeopatia nie leczy choroby, lecz chorego człowieka.

Dlatego najlepsze rezultaty daje, zdaniem homeopatów, w przypadku schorzeń przewlekłych, przy założeniu, że nie doprowadziły one do znacznego uszkodzenia narządów wewnętrznych. Zalecają ją między innymi w grzybicy, nawracających infekcjach górnych dróg oddechowych, chorobach przewodu pokarmowego oraz w ginekologii i położnictwie.

Zdaniem zwolenników homeopatii, można ją z powodzeniem stosować nawet w chorobach psychicznych, z wyjątkiem tych o bardzo ostrym przebiegu (jak np. schizofrenia), wymagających leczenia ambulatoryjnego. Najbardziej spektakularne rezultaty obserwuje się u dzieci, co, jak twierdzą homeopaci, w dużym stopniu wyklucza istnienie efektu placebo.

Nietypowe objawy chorobowe

Leczenie homeopatyczne nie musi być jedyną formą terapii. Może być również stosowane w celu złagodzenia objawów, jeśli wyleczenie jest niemożliwe lub jako element kompleksowej terapii, w połączeniu z lekami medycyny konwencjonalnej.

Dobrym znakiem, świadczącym o właściwym dobraniu preparatu dla konkretnego pacjenta, jest wystąpienie nietypowych, tj. niewystępujących wcześniej i niezwiązanych z przebiegiem leczonego schorzenia, objawów chorobowych. Tak samo interpretuje się pogorszenie. Jeśli nastąpi nasilenie objawów choroby (choć wcale nie musi się tak stać), zwiastuje to rozpoczęcie procesu leczenia.

Homeopatia klasyczna i nowoczesna

Homeopatia w swojej klasycznej postaci - za jej twórcę uważa się żyjącego na przełomie XVIII i XIX wieku niemieckiego lekarza Samuela Hahnemanna - opiera się na kilku podstawowych zasadach.

Pierwsza mówi o tym, że lek homeopatyczny musi mieć pochodzenie naturalne, co oznacza, że wytwarzany jest z surowców roślinnych, mineralnych, zwierzęcych oraz otrzymywanych z nich zmienionych chorobowo tkanek lub wydzielin. Powinien też zawierać tylko jeden składnik. Przygotowanie leku musi odbywać się w ściśle określony sposób, a działanie powinno być wypróbowane na zdrowym człowieku. Kolejna reguła mówi o tym, że lek dobiera się indywidualnie, na zasadzie podobieństwa, biorąc pod uwagę cechy charakteru, upodobania i nawyki pacjenta. W tym celu lekarz-homeopata przeprowadza z pacjentem szczegółowy wywiad.

Trzecią zasadą jest podawanie pacjentowi tylko jednego leku w tym samym czasie. Ostatnia podstawowa zasada mówi o tym, że leczenie rozpoczyna się od najmniejszej dawki i obserwuje się reakcję pacjenta na jej działanie.

Przez kolejne dwa stulecia reguły rządzące homeopatią opracowane przez Hahneman-na były poszerzone i modyfikowane, co jednocześnie spowodowało, że wykształciło się kilka jej gałęzi, m.in. homeopatia astrologiczna, zorientowana na proces, rewolucyjna oraz systemowa. Stąd też różnice w praktykowaniu homeopatii wśród różnych specjalistów, którzy się nią trudnią.

Szkodzi? Pomaga? Nie działa?

Chociaż od czasów Samuela Hahnemanna minęło już ponad dwieście lat, nadal wiele aspektów związanych z leczeniem homeopatycznym jest niejasnych.

Czas działania tych środków jest trudny do określenia. Przyjmuje się zasadę, że im "ostrzejszy" przebieg choroby, tym silniejsza odpowiedź organizmu, zgodnie z którą reakcja na lek może pojawić się bardzo szybko, nawet po kilku sekundach. Jednocześnie są przypadki, że na rezultaty terapii można oczekiwać nawet kilka miesięcy. Najdłużej u osób starszych, których "siły witalne" są już bardzo osłabione, a w związku z tym reakcja na lek jest opóźniona.

A co o homeopatii i jej skuteczności mówią lekarze?

- Nasza opinia jest jednoznaczna i wielokrotnie powtarzana: homeopatia nie jest metodą naukową i lekarze nie powinni takich środków przepisywać - mówi Konstanty Ra- dziwiłł, wiceprezes Naczelnej Rady Lekarskiej. - To narażanie pacjenta na zbędne wydatki i marnowanie pieniędzy publicznych. Podobnego zdania jest prezes Naczelnej Rady Lekarskiej dr Maciej Hamankiewicz, który powiedział wprost, że stosowanie homeopatii jest niegodne profesji medycznej. Trudno także jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie dotyczące ewentualnych skutków ubocznych homeopatii, choć istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych objawów leczenia, na przykład jeśli środek homeopatyczny zostanie zażyty niezgodnie ze wskazaniami, albo w nieodpowiedniej dawce lub też jeśli sam preparat został niewłaściwie "dobrany". Do lekarza - specjalisty w dziedzinie homeopatii należy stwierdzenie, czy są to objawy chorobowe, reakcja na podany lek, czy chwilowe pogorszenie stanu zdrowia poprzedzające proces wychodzenia z choroby.

Nie lecz się sam, tylko u specjalisty

Częstym błędem osób zainteresowanych medycyną alternatywną, do których zalicza się homeopatię, jest samoleczenie, które rzadko odnosi pożądany skutek.

Stosowanie homeopatii wymaga szerokiej wiedzy, którą specjaliści zdobywają i pogłębiają latami, podczas odpowiednich, specjalistycznych kursów. Tylko tym sposobem można zdobyć umiejętność leczenia tą metodą w pełni odpowiedzialnie i bez ryzyka, że zaszkodzi się pacjentom.

 

 

Źródło: www.dziennikpolski24.pl