Choroba Alzheimera (AD) jest to proces, który zaczyna się od przedklinicznego, łagodnego upośledzenia funkcji poznawczych i lekkiej demencji, zanim doprowadzi do postępującego, neuropsychiatrycznego spadku funkcji poznawczych i funkcjonalnych. Samotność jest związana ze spadkiem funkcji poznawczych i funkcjonalnych oraz zwiększonego ryzyka wystąpienia otępienia. W nowym artykule opublikowanym online na łamach JAMA Psychiatry wykorzystano dane z badania z udziałem 79 zdrowych pod względem funkcji poznawczych osób dorosłych w celu oceny, czy korowe poziomy amyloidu w mózgu, markera przedklinicznego choroby Alzheimera, były związane ze zgłaszaną niezależnie samotnością.

Grupa amerykańskich naukowców wykorzystała metody obrazowania do oceny korowych poziomów amyloidu w mózgu i skali samotności, by potem skorelować te dwa czynniki. W badaniu wzięło udział 43 kobiety i 36 mężczyzn, gdzie średnia wieku wynosiła około 76 lat.

22 uczestników (28%) było nosicielami genetycznych czynników ryzyka wystąpienia apolipoproteiny E ɛ4 (APOEɛ4), a 25 uczestników (32%) było w grupie amyloido-dodatniej w oparciu o metody obrazowania. Przeciętny wskaźnik samotności ochotników wynosił 5,3 w skali od 3 do 12.

Autorzy dowodzą, że wyższe korowe poziomy amyloidu wiązały się z większym ryzykiem poczucia samotności po uwzględnieniu czynników takich jak: wiek, płeć, poziom APOEɛ4, status społeczno-ekonomiczny, depresja, lęk i sieć kontaktów społecznych. Uczestnicy badania z grupy amyloido-dodatniej mieli 7,5 razy większe prawdopodobieństwo, że będą sklasyfikowani jako osoby samotne w porównaniu z osobami z grupy amyloido-ujemnej. Związek pomiędzy wysokim poziomem amyloidu a samotnością był silniejszy u nosicieli APOEɛ4 niż u osób niebędących nosicielami. Ograniczeniem badania był profil demograficzny uczestników, którzy mieli wysoki poziom inteligencji i wykształcenia, ale ograniczoną różnorodność rasową i społeczno-gospodarczą.

„Ujawniamy nowy związek pomiędzy samotnością a złogami amyloidu w korze mózgu u zdrowych dorosłych pod względem funkcji poznawczych, co świadczy o tym, że samotność jest istotnym neuropsychiatrycznym objawem dla przedklinicznej AD. Ta praca będzie podstawą nowych badań w neurobiologii samotności i innych zmian społeczno-emocjonalnych u starszych osób, które być może zwiększą wczesne wykrywanie i badanie interwencyjne w AD", czytamy w podsumowaniu.

Źródło: sciencedaily.com